Alle inzendingen over Riem

een winters decor met water, riet en een molen huiverend sta je op een brug naar onbekende overzij bekoorlijk gekleed in een jas die ik nooit zag je haren wapperend in de gure wind gewikkeld om je hand de riem van de vrolijke hond die nog steeds niet snapt waarheen ik nu toch ben weemoedig lijk je naar de fotograaf te kijken een vage…

we brallen wat en we laten het gewoon staan kennen is een groot woord er was een hand die ene keer het was duister in die kisten veluwe dient als militair gebied vingers spreken niet over streken je weet wel van die persoonlijke dingen riemen spraken wel boekdelen daar mee was het gezegd over die dingen die plaats vinden tussen anderen…

Op een tijdstip dat alles maar mag, Na de zondagse Mis, als geboorte uit de kiem In aanzettende sfeer en het hart onder de riem, Onderzoeken Zijn zielen alsof wetenschap het aantrekt.…

de avond reggae roemba, mijn parade van hakken, glitter-riem een glimmend geluid, wie is die mooiste man, begrijpende toyota zwoele beat, maar ik giraffe trots baby, ben zo eenzaam dansen G-sus Tokyo rock de ochtend: helemaal nie armani vanachter de balie, daar de laatse nagel voor mevrouw kroeshaar kietelt, kokosolie bara bara, ik zie…

Vaak trokken wij met onze roversbende op woensdagmiddagen de polder in; kruistochten naar het eeuwig onbekende, achter de dijk, achter de grijze kim - Wij droegen touwen, riemen, houten sabels, bouwden een fort van klei en zoden gras; geloofden grif de vlot verzonnen fabels over een vijand die in aantocht was, maar die niet kwam en nimmer…

Haren worden gladgestreken, de riem stevig aangesjord want 't is duidelijk gebleken dat meer naar mij wordt gekeken naarmate ik jonger word. Eelt verdwijnt weer van m'n handen, 'k ga weer blozen als ik lieg en op schoolbanken belanden. Dra verschijnen melktanden en dan op tot aan de wieg.…

trek ik aan vandaag… als eindelijk je keuze is gemaakt komen de regenbuien dan hoor je het gefluister trek toch vandaag die mantel aan die zo bevrijdend voelt met al die mooie plooien waarmee iets wordt bedoeld bescheiden en zachtmoedig meelevende en goed, verdragend en geduldig, vergevend overvloedig en daar omheen die mooie gouden riem…

Soms zoek ik toevlucht in alcohol in drugs, en seks en ik geniet van elk moment Soms weet ik niet meer wat ik moet doen omdat ik niet ben zoals ik dacht dat ik was Soms kijk ik in de spiegel en huil ik om wie ik ben geworden en om wie ik daarvoor ben kwijtgeraakt En soms kijk ik in de spiegel en steek ik mezelf een hart onder de riem…

Vogellaars, steek'm geen riem onder 't hart, gedenk de woorden die Zwarte Piet ons riep: wie zoet is krijgt lekkers, de stouterds de gard. Ik weet dat ik onze rechtspraak kan vertrouwen en ook al steunt u de vogellaar in het geniep, hier trekt Vrouwe Justitia nog vol aan de touwen.…

krijgskleuren tonen en smaakt altijd naar meer op de longen van de wind waarin schimmen geblinddoekt elkaar omarmen, de aarde kiert met haar magma in een open deur, uiteindelijk verrijst de toekomst als een onsterfelijke eiland bewoond door mensen verrijkte zeilen, in een ademtocht van dromenschepen aangedreven door kristallen riemen…

Ik wist niet wat een riem was, voordat de mens bestond. Een broek of rugzak draag ik niet. Lopen doe ik in mijn blote kont. Mensen houd ik aan een lange lijn. De lijn leert hen gebonden zijn. Hoe onvrij honden zijn.…

Hard gebakken carbon zo buigzaam als gewapend beton riemen, strak en stijf dat alles vergt een gepantserd lijf. De riemen dalen naar het water het blad zoekt en zuigt aan het vocht maar niet te lang want daar komt alweer de volgende tater, op naar de volgende bocht.…

Niet hamsteren zegt Mark. Laat hem maar lullen Als jong bejaarde blijf ik toch maar thuis Mijn vrouw haalt snel het nodige in huis Want niemand anders komt hier vakken vullen Omringd door pasta en toiletpapier Schreef ik dit snelsonnet...voor uw plezier…

Een snoek is best een hele grote vis Ik heb ze vroeger af en toe gevangen Ze kunnen heel zwaar aan je hengel hangen Maar als je beet krijgt sla je ook soms mis Er sprong er één langszij en door de plons Ging men van goud door tegenslag naar brons…

Want permanent aan de riem lopen is niks voor mij hoor, dat hoeft dan echt niet vaker meer!…

Ik zie hoe hij breekt Onder het verdriet dat ze hem gaf Hoe iedereen hem een hart onder de riem steekt Zelfs goeds van buiten af... Ik probeer de situatie voor hem te schetsen Want die ken ik zelf maar al te goed Maar ik kan uren tegen hem kletsen Het lijkt of het niets uitmaakt en niets doet.…

mijn hond laat mij uit in feite trekt hij me voort het is het schuldgevoel dat mij vaak zo uitbuit ik zet me dan aan hem te riemen ja, ook hij heeft zijn rechten en op de geijkte tijden moet ik tegen mijn luiheid vechten vroeger liet ik hem los en draaide een shaggy keek dan lusteloos over het water riep hem dan weer met een fluit…

Dit is een liefdesgedicht in het Nederlands en het gaat over koeien en weilanden, de wind over de sloot, de tegenwind over de sloot, de tegenwind over de roeiboot, de molen in de verte met de lachende molenaar, want het waait van geluk over de boot waarin zij zitten, waarin zij roeien met de riemen die ze hebben tussen de blanke weiden…

Een riem wou hij d'r steken onder 't hart: in één teug wist de snaak d'r glas te legen. 'Een geintje,' zei hij. 'Waarom kijk je zwart?' Ze zei: 'Ik voel me al zo diep gezonken en nu kom jij. Het zit me extra tegen. Je hebt m'n glas vergif net leeggedronken.'…

De riemen knarsen in de dollen als hij naar mij roept: Ik ga naar Schier en oor daar tot het licht op het hoogste punt…

Een vreemdeling werd kaal geboren, de huid en broek zaten hem te wijd, de riem te strak, het gewei van corruptie stak tussen beide oren, liep voorop in een verloren strijd, achtervolgde de balans van alle ongeboren stemmen, die de wereld in bezit namen, dat kon de gedachten niet remmen, respect is niet te temmen, gevat in het eelt…

reikte verder dan de lattenbodem van ons beider, ik lag verstomd na al die jaren en vergat de stem in mijn gesprek jouw voeten schoven naar de mijne in een klein gebaar van nood zelfs kleine repen licht tilden jouw trots van het kussen waarvan in de afdruk jouw gedeukt verleden stond te lezen, was ik blind dan was mijn vlot gestrand op de riemen…

Wanneer de kleinzoons horen dat het beessie komt, willen ze ook hun moeder verzet snel het schema en de knullen komen na de gebruikelijke knuffelbeurt, de riem pakken dan is de hond aan de beurt. Een kort bezoekje, volwassenen aan de thee de jongens met de hond buiten, die deden eventjes niet mee.…

als je leest moet je beuken de puikste gedichten zijn van gehard staal het ultieme vers binnenbreken als je geluk hebt val je in duigen spijt en ongezegde dingen bars als droge riemen op de keelkroppen bloot en baarvoets sta je dan daar waar de mens niet gaan kan het snijdt er de wind als metaal de velden van ‘t gemoed onmeetbaar bar…

Als ruggesteun voor Beatrix en Lexje En alle leden van het koningshuis Krijgen zij een aardigheidje thuis: Een button met daarop een guitig tekstje Zo'n cadeau is als je 't mij vraagt te gewoon Zoek naar een camera of microfoon!…

richtte ik een kamer in achter in mijn schuur Het ziekenfonds werd opgezegd dus kon ik investeren Want ik was nu eensklaps rijk niets kon mij nog deren In de schuur vond ik een bijl en allerhande zagen Zelfs twee messen vond ik daar die er al jaren lagen Ik heb het spul zorgvuldig op een slijpsteentje gewet En daarna op een leren riem…

de hond moet zwart zijn en meedogenloos en alleen oren hebben naar woorden uit een godvergeten taal die niemand verstaan laat staan uitspreken kan behalve ik draag een hoed en een riem en mijn vioolsnijdersmes en als ik lach kijk niet naar het geblikker van het scherpgepunte staal in mijn mond pas op voor de tanden die ik onverbiddelijk…

de agenda steeds correcter politici gelikter en ontkerkter alles lekt en rekt riekt en kliekt zalm nederwietse walm duur betaald de tong allang weer aangenaaid mensen historisch gepaaid gehaaid babylonisch vertaald de vertolking de riem moet steeds aangehaald verpoldering is nu verkolking geluk de sla gelukt nog steeds in tuinen elk thuisje…

schijn jij hoeft mijn rotsenmond niet te verwarmen: ’t verwelkte bladgoud in je armen kan nooit de prijs voor alles, alles zijn hou op, wees stil: ik wil niet willen willen jij kust voor niets en ik ben al verloren in ’t wrakkig ijs opdat je mij bewaart; wees stil en kijk: hoe donker scherpe riffen gloren in wateren die geheimvol diep de riemen…

Het gevoel is met de pen te beschrijven, een vage schaduw, levensgroot naast pragmatiek en rede en op eenzame hoogte lijkt te staan, de spreuken bij de snoeverijen in te lijven, kritiek betaald met gelijke munt en op de blote borst te slaan, met een sloep vol passies, op een dichterlijke meer, in tegenstroom te bevaren, geroeid met riemen…