Netgedichten

netgedicht (nr. 64.448):

epos en de terugkeer

als je leest moet je beuken de puikste
gedichten zijn van gehard staal
het ultieme vers binnenbreken
als je geluk hebt val je in duigen
spijt en ongezegde dingen bars
als droge riemen op de keelkroppen

bloot en baarvoets sta je dan
daar waar de mens niet gaan kan
het snijdt er de wind als metaal

de velden van ‘t gemoed onmeetbaar
bar
doorkliefd met verroeste heipaal

het afgebroken refrein hangt er aan de nagels

als je geluk hebt vind je het ongeluk
het bloed veranderd, verdikt in kleur
de huid geschaafd in de zandloper van tijd

wat moet je anders met je leven

dan terug te keren
de snerpende wind
de ijzige geur
van staal in het geheugen