Alle inzendingen over Rode vlammen

Opgaat - hulpverlening Is ter plaatse - En ik besef terwijl De vlammen zich aan Het wrak tegoed doen Dat ook mijn innerlijke Zorgen in vlammen opgaan…

[Haiku] bloeiende vlammen in het zonbeschenen gras – jonge krokussen…

Brandend verlangen en toch ervoor blijven gaan ondanks de vlammen.…

grijzig zwart smeult nog het vuur licht rood op in vlaagjes tochten waar eens de vlammen schroeiden het blauw en geel afwisselend gloeiden daalt nu de hamer van de smid vormt het zachte ijzer tot een hoef het slaan der gaten voor het koelen moet om wat extra te houden op de nieuw beslagen voet diep in mijn herinnering…

Rook vult plots het hemeldek Een rode gloed verlicht de stad Geschreeuw klinkt op, sirenes gaan De vlammen slaan een hittegat Gegil, gekrijs, een kinderstem Alleen op zeven hoog Sensatielust verdwijnt, een harteklem Plots mededoog Daar komt hij dan, de brandweerman Een helm en een leren pak Een ladder die gans reiken kan Tot boven aan…

Storm in mijn benen Door jouw aanwezigheid Ze schudden en trillen Stil staat de tijd Orkaan in mijn aderen Bloed blaast door mijn hart Vuur aan mijn vingers dat jou met warmte wast Vrij vlammen met me Regen op mijn ribben Hagel op mijn borst Vrij vlammen met me In de tornado Houdt mij vast…

jouw ogen vol vuur slaan vlammen in mijn bodem brandend de liefde…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Hout in ’t vuur, uw vrije, rode vaan geplant, dapper sta en niet gevloden, hoog uw hand.…

Vliegende vonken Vlammen vurig van mijn hart. Zodat het smolt En het smolt Door jou En aan jou Vast.…

De vlammen gingen doven Ik miste jou niet meer Ik kon niets meer beloven Toch deed het einde zeer Ik zocht jou, in heel mijn zijn Maar het vuur was afgekoeld Het besef doet teveel pijn Dat er niets is wat je voelt…

denken aan een spiegel in stukken of mijn gebroken geluk Het is onmogelijk te beschrijven hoe geluk schijn schijnt te zijn en als de zon weer begint te schijnen blijkt het geluk niet daar te zijn Het is wel waargebeurd maar net niet helemaal Net Telegraaf: herschreven Op het moment dat jij het leest is de waarheid weer verdreven door de vlammen…

Een duister licht, een doffe vlam Maar sterker dan voorheen Vuur van passie, zuiver warm Verloren en alleen Sterker dan het licht des levens Sterker dan een stil gebed Een onvervulde kille leegte Zoekend naar een nieuw couplet Vul mijn leegte niet met woorden Geef geen antwoord op mijn pijn Niemand kan mijn ziel verwoorden De passie…

soms spatten er nog vonkjes uit het smeulende vuur maar de rook is al opgetrokken het vlammen bedaard grijze as bedekt de nog warme kern van zijn prominente plek ieder heeft zich vaak gekoesterd aan die laaiende gloed zijn vitale straling is langzaam gedoofd maar het nagloeien voelt goed…

hij is geen god maar zijn sporen vlammen op in het landschap van verbleken zijn warmte is lente brengend na een zoektocht vol miskenning en afbrokkelend respect door wegen die zij hebben afgelegd in de dorheid van niet begrijpen na het misoogsten van jeugd hen is geen deugd gedaan maar hij heeft hart en hand gegeven om hen…

Zijn manier van de aanraking waar zijn handen contact kregen met mijn fluwelen vingers ontstak het vuurwerk in mijn hart, de uitnodiging van de lippen die bewogen sensueel terwijl hij zweeg terwijl een gevoel van geluk mij overviel vol ongeduld stond op uitkijkt te wachten, werden de beelden, oog doorgrondbaar in een kort film afgespeeld…

Zoals vlammen, die gestorven hout tot nieuw leven wekken. Wanneer moedige mensen sterven, leeft hun gedane arbeid voort. Zijn hun allerlaatste woorden, nog niet gezegd.…

waar is het tasten elkaar verkennen in de toppen van je vingers het zachte raken contact weer maken mijn cellen vragen waar je bleef herinneren zich jouw strelen dat nooit is gaan vervelen omdat ik voor je leef ons vuur zal vlammen zonder einde want in raken word ik jou en jij altijd de mijne…

zacht knetterde het vuur de verhalen van dronken vlammen in de kleine uurtjes van de nacht als het slapen wacht nog speelt wind met warme en koude vlagen die de gekruide geuren van de maaltijd dragen in het laatste kwartier van de maan hier zacht neuriet de groep hun dank aan de gastheer zingen vrouwen lachend van een goede…

Rivieren klateren krachtig omlaag, produceren een niet te stoppen woordenvloed Het water vordert gestaag tot het op haar pad, onvermijd'lijk de vlammen ontmoet. Waar water en vuur met elkaar in conflict zijn worden de vlammen gedoofd.…

Als Amsterdamse daken zouden kunnen spreken zouden ze toch zwijgen als het graf omdat die stad daaronder heel compleet is, bijna af! Dat schreeuw je niet van de daken dat fluister je zachtjes om je heen: Amsterdam is als verwarmen Amsterdam is als omarmen Amsterdam is om lief te hebben... Amsterdam, ik heb je lief, maar ik hou van Rotterdam…

Verbeten gezichten Met ogen van vuur Kokend van woede Door adrenaline gezet Korans en andere Islamitische Geschriften vlammen Door opgekropte woede van Ernstig gefrustreerde Amerikaanse zeer-dienstplichtige Stars-and-stripes-militairen Afghaanse burgers daar- entegen vlammen van opgekropte Frustratie jegens het Westen...…

de groep zich daar op met dansen en zingen alsof er een geweldige prijs viel te winnen in uitgelaten wiegen doofden de vlammen van het ooit verzengend vuur samen bleef hartverwarmend tot in het kleinste uur wil melker 22/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Rode castagnetten klepperen verleidelijk onder hun wervelende rokken. De nacht geeft de dag een afscheidskus, de vrouwen slingeren hun laarzen om de mannen. De daken en de bedden kraken en deinen onder het gewicht van de volle maan.…

in een wirwar van geluiden de rode rotten rukken op blauw verliest het zuiden ik doe mijn ogen langzaam open de haard is uit en in de verte hoor ik hoe hun nederlaag heel traag de klok weer luiden laat…

Het gloeit nog, als de vlamme, Voor haar, die mij verliet; O, kon haar spottend lied Mijn hijgend hart verlammen… Maar ’t gloeit nog als de vlamme, Voor haar, die mij verliet. Wat blijft er mij nu over, De wanhoop of ’t plezier? Plezier door schuimend bier! Of smart door mingetover!...…

In 't vuur van het gesprek is het woord in vlammen opgegaan, de rook als een pluim achterlatend.…

de linden zwelgen in het goud de zon ontvlamt ontembaar het gebinte de hemel staat in vlammen de gloed is feller dan de brand…

god bestaat niet geloof me maar de duivel in vurige vlammen evenmin het dichtst in de buurt van hemel en hel is de stilte geloof me maar…

Dragers van vuur en vlammen.…