Alle inzendingen over Rokjes

Dan is het met de rokjes weer gedaan en lang niet meer zo leuk op ’s Heeren wegen. Och Weergod, hoor mijn smeekbede toch aan en geef dit fraaie kledingstuk Uw zegen, U ziet toch ook hoe mooi die rokjes staan.…

Boterbloemen korte rokjes birkenstocks blonde lokjes Rode lippen terrasjes vol wijntje biertje heel veel lol Zomersproetjes goudgeel strand bootje varen... dat is Nederland…

Vluchtige gedachten doordrenkt van alcohol zwepen mijn verlangens op, als rokjes kort door zon gedreven langslopen. De lach met zonnebril is onwerkelijk omdat ogen onzichtbaar blijven maar de gebruinde huid geeft ook iets bloot, wat niets anders is dan een vragende blik.…

Op een recht, zwart kousenbeen dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhoog gestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun allereerste dromen.…

rokjesdag, o rokjesdag dolle dag in Lente vrouwen willen in rokjes met hun witte benen op zo'n dag zijn ze licht-zinnig winterkleren in de kast zie het luchtig, lachend lopen gezichten naar de zOn gekeerd vandaag een mooie rokjesdag met vrolijk, zwierig deinen .…

Oude mannen die 's zomers, naar korte rokjes kijken, kwellen zichzelf mateloos. Oude mannen toch, stop daarmee! Hou daar volgend jaar mee op! Geniet 's winters toch liever, dat is gewoon veel verstandiger, van een mooie bos met bloemen. Of, wanneer het weer lente wordt, van bloesemtakken in de knop.…

De dagen worden langer de rokjes kruipen korter de liefde rukt op.…

als korte rokjes shorts en topjes in het straatbeeld verschijnen flitst spanning door de lucht hoofden zijn niet meer voorover gebogen met ogen op schermpjes maar kijken verrast in het rond om vooral live het leven te ervaren dat zich plots in alle kleuren lijkt te openbaren er wordt weer samen gelachen handen pakken elkaar in…

Straks gaan ze m’n pensioentje nóg meer korten Het moet niet gekker worden in Den Haag De pot zit vol maar toch moet het omlaag Met dank aan Jetta Klijnsma en consorten Ik pak mijn diesel en scheur uit protest in korte broek en laarzen door Nieuw-West…

zodra het daaglijks licht verdwijnt met haar spelende kinderen op straat met haar lentestralende korte rokjes met haar zomers lome lijven verschijnt de nacht ongenaakbaar eenzaam en hakt dromen aan flarden doet pijn aan mensenwensen voedt de verwarden ik wil niet slapen gaan de warmte van mijn dekbed verraadt een duistere deken ik schrik…

blote voeten bruine benen jurken rokjes korte broek bonte hoedjes hoge hakken slippers en een omslagdoek jonge eendjes witte zwanen bomen vol met vers groen blad weilanden met boterbloemen blauwe lucht wie doet je wat fluiten zingen zomerliedjes koffie op een groot terras zonnebril en mensen kijken ik wou dat het nog zomer was…

De bomen zijn versierd met bloesem en er klinkt muziek uit hun herbewoonde kruinen De straten worden aangeveegd en er klinkt muziek uit radio’s in de tuinen De meisjes trekken rokjes aan en er klinkt muziek nu hun huid gaat bruinen De golven dansen op zee en er klinkt muziek uit stranttenten achter de duinen De glazen klinken…

De meisjes dragen kortere rokjes, zelfs enkelen shortjes. De zomerkleuren doen hun best hun goed gevormd lichaam te ontdoen van alle blaam.…

De kinderen spelen op het plein hun lach klinkt als heldere klokjes zo fijn om even de klas uit te zijn wat ruimte voor rennende broekjes en rokjes De kleuren zijn vrolijk en felgekleurd ze duwen en trekken en vallen ze tikken en buitelen over de grond of spelen daar buiten met ballen maar eentje staat eenzaam buiten het spel hij kijkt…

onze lente begint goed ze verstopt zich tussen tak en blad kleinhoofdig knikt ze, in een tere bloem de rokjes stijfgesteven nog maar toch zelfs een bij heeft het gewaagd haar stugge slippen op te lichten het doet goed zoals het gaat, voorzichtig nog maar toch wijdt een glimlach zich aan nieuwe tijd ze danst subtiel door licht verleid…

Al is jouw oogopslag nog zo mooi en zitten jouw rokjes als gegoten, je charme dempt maar even. Dat de mensheid zichzelf en de aarde in rap tempo naar de verdoemenis helpt, kun je ook besluiten te zeggen, maar liever huppel je mee met de tijd en begraaf je de Godin in jouw schokbewegingen die ik heus wel zie.…

Op een recht, zwart kousenbeen, dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhooggestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun aller-eerste dromen.…

Rokjes met maillots eronder, die kleurtechnisch naadloos passen. Voor enkelen is het te heftig. Ze voelen zich alleen: Een geile hond; een ernstig zieke; iemand met één been; twee zijn psychotechnisch veel te lang ver heen; plus twee liedjesschrijvers op zoek naar een probleem.…

Mijn bril zet ik op voor het fenomeen dat door de lentezon verleide vrouwen de wereld laten aanschouwen, zich bloot gevend boven de knieën daarmee prikkelend de fantasieën, want met het verhogen van de temperatuur stijgt de zoom, waardoor moeder natuur ons toont wat gebleekt was in de winter, nu hunkert naar pigment en bijna elke jonge…

wals de rode ritseldans blaadjes dwalen draaiend rond bruine knispertakjes kraken in hun slalom naar de grond Woeien waaiend vallend kraaiend wervelen hun rokjes neer wentelen met rode konen tot de bruine aarde weer. bladeren tot kant verweven bladskeletjes van weleer dromen rood met gele dromen stormen ruisend heen en weer.…

Veel kleine handen schrapen, in de rokjes Vers uit de lucht, sneeuw op een grote schaal. Dan gaan ze er mee naar binnen in de zaal….…

Beschreven billen onder de korte rokjes. De achterkant van de meetlatten, briefjes die op de zotste plaatsen werden meegesmokkeld. De eerste slimme rekenmachines uit mijn tijd, daar kon je al bepaalde bedragen of formules instoppen. Als geheugensteuntjes maakten we ons zelf wijs.…

Zo de wind waait waaien soms rokjes.…

Een Nieuwe Preutsheid waart door Nederland. Géén crop tops, korte broeken, minirokken, die meisjeskleding zou Het Kwaad ontlokken. Wordt elke mug hier straks een olifant? Wie hier zó prude is, valt uit de boot en moet voor straf maar met de billen bloot!…

zeikweer waterkoud weer sneeuwballen weer regent weer voor de zoveelste keer zomers weer haren in de wind wapper weer fiets weer tussen de druppel doortrap weer regenpakken weer je toch kouder dan je dacht weer geen gezicht weer tram trein bus weer niet vooruitkom weer je maakt me gek weer handschoen muts sjaal weer herfst weer korte rokjes…

Wanneer u ooit een versje van mij leest Dan moet u zich daar wel gepast op kleden Ook ruim van geest zijn en van goede zeden En zorg dat u niet langs de regels sjeest En achteraf applaus, geen lang gezicht Want dan stuur ik u weg uit dit gedicht.…

Ik houd van live-muziek, gitaren ruig maar plinkieplonk mag ook ik houd van drumstellende stokjes de indruk van te korte rokjes badend in schemering en rook en kuis bedekt door lange haren.…

Groet de wiegende lentemeisjes met hoge borsten en korte rokjes, bontgekleurde steltvogels maar lieve. Proef de roze bloesemblaadjes en blaas de rest van op je vlakke hand recht in hun uitdagend gezicht zodat ze aan het lachen en het dansen slaan met in hun slanke lijven reeds de rijpe zomer.…

Op melkwit paard, met telkens wuifgewiek Van d' open kelk der rose rokjes, rijdt Een tenger meisje, als vleugelen gespreid De ranke lelie-armen, bij muziek Brutaal van koper-schetter-jool, bereid Tot vogelzweven, voor verwend publiek, Door linte'-omwoelden ring die, star-comiek, Een clown hoog óphoudt, dat zij 't blank doorrijt'.…

Mijn broek glijdt van mijn heupen Vet smelt als sneeuw voor de zon Opeens weer in maatje zesendertig Wist niet dat ik zo vermageren kon Mijn buik weer in haar strakke vorm In een week tijd zomaar zes kilo kwijt Korte truitjes kunnen zonder bezwaar Nu ik van mijn vetrolletjes ben bevrijd Leuke korte rokjes trek ik uit de kast Borsten wonderlijk…