Alle inzendingen over Rosse

Een roos in de regen die de druppel op het blad liet overlopen. Een symbool van hoop en liefde die de pijn en het verdriet kon doorbreken. Een roos in de regen die haar kleur en geur behield. Een teken van kracht en schoonheid die de duisternis weerstond. Een roos in de regen die haar doornen niet verloor.…

Stoer stapt hij Naast zijn moeder voort De bloemerij in, Voor een roos zoals dat hoort Met Valentijn, Kusjes erbij, Mam, ik schaam me dood, Hou vast voor mij, Stel dat iemand me zo ziet, 's Middags gaf hij dan zijn roos Aan zijn blond vriendinnetje Met stoer bravoure Een roos die hij zelf koos.…

Slaap als een reus slaap als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos Ik slaap…

Fluweelzacht, (haar wangen een dieprose gloed) ligt zij op mijn hand. Alleen. Ze bloedt, als ik met een mes haar stengel kort. Samen met de anderen zet ik haar in water opdat het bloeden minder wordt.…

Op rozenblaadjes speel ik een melodie die liefde kent zo zacht en ook zo warm misschien zoals je zelf bent Je hart kent geen genade ik speel dus geen refrein want dat is een gevaarlijk goed en misschien wel niet zo fijn Ik open slechts mijn rozenhart daar ik jou liefde wil geven die roos mag niet verdorren want nu is dat mijn ware leven…

In velvet roze welt parelwit een traan Elegantie op. Bloemrijk haar blos Sprankelt`t in zonnegloren Zo liefde verwoordt. Verbergend schoonheid Siert haar glans`t tranendal Door weedom gesmoord.…

donkerrode roos pijnlijke scherpe doornen symbool van liefde…

Met een warme en zachte hand streelde het meisje de reeds verdorde blaadjes van de roos Hij zag haar glinsterende ogen die mooier schitterden dan de sterren Hij zag haar lach en haar lach deed de roos weer kracht geven Uiteindelijk zou hij sterven, dat wist hij Maar een ding wist de roos zeker Hij zou het meisje nooit vergeten…

Evenals een roos had jij je gewapend met doornen ik ben er heel behoedzaam tussendoor gelopen en vond onder het vlijmscherpe pantser een kelk vol honing waar ik me dronken aan drink…

Jouw hart is als een roos Die men moet water geven Want water zon en licht Dat doet haar overleven In het donker zonder water Laat ze haar kopje hangen haar knopje blijft dan dicht Zo toont ze haar verlangen Voor jou wil ik het licht En ook het water zijn Zodat jouw roos zal bloeien In heldere zonneschijn Want rozen zijn de liefdesbloemen…

Hij is bijzonder heel bijzonder mooi. Met niets te vergelijken alleen: ochtendgloren boven een blauwe kustlijn zonlicht tegen een bergrug, vulkaan. Hij is zon water rood bloesem schaduw. Nooit vind ik de juiste woorden.…

Als een bloem, zo is het leven Het begin is teer en klein De een die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn Sommige bloemen blijven lang Weer anderen blijven even Vraag niet bij welke je behoort Dat is het geheim van het leven --------------------------------------------- + 17 September 2005, San Diego In loving memory of Eric…

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en laat jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…

Dick Cheney zal nu wel het mikpunt zijn En avonturen in cartoons beleven Die gaan over zijn te gejaagde leven Een schot voor open doel op dit terrein Per ongeluk iets raken is genieten Amerikanen laten dat niet schieten…

Lange rode roos, wil naar de zon toe groeien. Krijgt alleen maar luis.…

De ogen die het hart zich heeft gekozen. Zijn zorgeloos en diep en donker als de rozen. En 's morgens als de nacht hen heeft bemind. Vochtig en wild, als rozen in de wind. Vochtig en bleek, als roze na de regen. Is het gelaat dat om hen heeft gezwegen. En huiverend in de morgenwind. Droefenis naast zich op de peluw vindt.…

Deez’ schone schijn, flatterend ideaal Teniet gedaan, geknakt is dit reliek Verstoken van haar schijn, haar pracht en praal Zo dor en droog, zo doods welhaast, of ziek Staat nu de roos, waarheid blijkt aartsrivaal Doch pleng geen traan. Dit is geen romantiek!…

Als een rose, dat na een poos niet willen zeuren, toch om hoop roept en met uitgestrekte armen niet pakken kan wat uiteen wijkt aan de randen dan is dat zoals liefde is: warm, lokkend en te zacht omwege de houdbaarheid.…

Rijk en luchthartig heeft de roos gebloeid. Haar zijden prachtgewaad was snel versleten. Van een berooid hart wil geen mens meer weten. ’t Verhaal van armoe heeft nog nooit geboeid. Wie wandelt door een leeggewaaide hof? Wie plukt zich een boeket van dode rozen? Trots dorens wordt een jonge knop gekozen.…

Liefde, liefde is als een roos. Prachtig maar met doornen als je niet oppast dan wordt je liefde ook meteen je dood dan spatten de bloeddruppels op de grond en maken de witte vloer in één keer rood.…

wil ik je deze roos schenken.…

o, roos jij voert strijd tussen het einde en nieuwe begin groeistuipen in verleden je ziet een glimp van oude resten allemaal zo pijnlijk jij groeit nu naast mij terzijde fijne draden groeien in ruimtes waar liefde zich verborgen houdt in de scherpte van bladeren snijdt hoop in verandering jij roos bloei met mij in mijn leven waai in…

een dag na gister de roos bloeide ik keek en zag schoonheid zoals eeuwigheid bedoeld is zelfs in de schaduw van helder licht…

koud is het door en door koud alleen met de smalle maan half verscholen achter de wolken ben ik verlaten door en door koud alleen in mijn dromen jouw stem die me vraagt lief, kom hier in mijn armen laat me je hart, je lijf eeuwig warmen verschuivende wolken zwart doen me ontwaken ik schreeuw blijf geeuw ben al wakker…

Een bloedrode roos stuk getrapt en gebroken een hart vol van strijd.…

Nu in de herfst van mijn leven koester ik de liefde om me heen mijn blik richting de zon om als een roos nog even te kunnen bloeien…

Van binnenuit Naar de kern Naar buiten In steeds Wijder wordende Cirkels terug Naar wie ik Was in het Begin…

De roos zo broos wil niet meer bloeien omgeven door vuil hoe kan ze groeien ze sluit zich en is voor altijd verloren wat rest is slechts dood en verdorren.…

Ze hing er eigenlijk een beetje bij, Sinds Boudewijn, haar man, was overleden, Haar leven was niet zonder moeilijkheden, Toch bleef zij zot op grappenmakerij. Dat bleek wel toen zij op die julidag Die appel toonde, met een schalkse lach.…