Alle inzendingen over Rugzak

hij reist met een steen in zijn schoen een pijnlijke metgezel op een zware reis in zijn rugzak vechten demonen om de beste plek hij hoort ze proeft hun angst kan ze zelfs ruiken hij zoekt een uitzicht om zijn lange val te breken…

Net terug van een kale reis Mijn visum werd verbeurd verklaard Mijn rugzak nog onaangeroerd Scheurtjes in mijn wegenkaart Tegoedbon voor drie weken zon Ansichtkaarten nooit gepost Reisbrochures licht gescheurd Verwachtingen niet ingelost…

Er is niet veel voor nodig: Dronken Pool op den dool “I am a tourist” misverstaan Rugzak zonder rug eraan De opschalers een vuistje erbij Hun inzet ongebreideld Heeft “Je weet maar nooit” weer Een moordaanslag verijdeld…

het overvalt je plotseling onderweg naar ergens waar je eigenlijk niet wil zijn als een pakketje weemoed dat je mee moet torsen in een wrakke rugzak maar toch ook bang het weer te verliezen... zo sjok je telkens verder met een gevoel van twijfel van zal je wel of niet en ook de vrees van als niemand mij maar ziet…

zag weer een rugzak lopen hoofd gebogen de oortjes in dacht dat ik keek naar hard muziek gedogen maar hoorde zacht zijn stem in samen verder lopen vertelde hij verhalen uit zijn leven de ogen bleven ongekend…

Voor mijn lichte rugzak te groot, te zwaar? O, die schat die steeds opduikt en die ik bewaar! Kopen en meenemen maar? Om dit dak te steunen, mijn rugzak te vullen weer met herinneringen? En met welk nut Dit is ooit geweest En daarbij, wie is er die dit begrijpt en dit leest?…

ik werd op pad gestuurd mijn eigen pad - mijn levenspad en onderweg heb ik mijn rugzak gevuld met alles dat ik tegenkwam en dat was nogal wat ervaringen inzichten openbaringen inspirerende gedachten verkregen juist van hen waarvan je het niet zou verwachten heb gedronken heb gefeest soms buitensporig maar dat was ooit en is geweest…

hoe zwaar is de rugzak die hij tillen moet torsend tot in lengte van dagen loopt hij meer gebogen daar het geduchter weegt dan voorheen totdat dagen gaan korten bladeren verschieten wordt het besluit genomen ik heb genoeg geleefd ~* Antonie Kamerling hij werd maar 44 jaar † *~…

Het zwiepende geluid van het draaiende touw in spin de bocht gaat in uit spuit de bocht gaat uit Kinderen aan de kant mogen niet meespelen worden nooit uitgekozen worden uitgelachen Kwetsbare kinderen gepest en genegeerd Bagage uit de jeugd in een rugzak jaren meegedragen…

een grauwe morgen haar lichtblauwe rugzakje en een ronde lach…

Een duif had in 't begin een simpel baantje Hij nam gewoon een twijgje in de bek Begon zijn grote wereldvredetrek En als-ie oud was streek-ie stil het vaantje Nu doemt de rugzakduif op uit de mist Als was hij luchtvervuilingsterrorist…

niet afhouden kon Was een vogel in de sneeuw Al leek het een eeuw Voor hij was geland Op het witte strand Met lens in de aanslag Tussen het prikkeldraad door Op mijn gehoor Heb ik het plaatje gevangen Door de kou bevangen Koud was mijn teen Meteen ging ik heen Aan mijn hand een fiets Langs de geul is dat iets Met zijn twee Ik en mijn rugzak…

Eén uur ’s nachts reden de laatste trams als rugzaktoerist vond ik geen onderdak en liet het maar zo. Ik schuilde onder een afdak bij een pleintje met fontein zag een visser op een fiets later een marinier met twee meiden zij hadden het afdak nodig Ik poetste mijn tanden bij het fonteintje zodra de eerste trams reden ging ik op…

allemaal onze eigen ellende en problemen Maar laat je rugzak niet je ondergang zijn, maar een les die je mee neemt, Naar het heden...…

Ik zie een sterk persoon, een vechter, iemand met een zware rugzak uit het leven op zijn rug Ik zie een strijder en vertel eens, heb ik gelijk? En wat zie jij als je in de spiegel kijkt?…

De tijd heelt alle wonden Dat wordt altijd gezegd Nooit is uitgelegd Wat daar meer aan is verbonden Al de pijn, diepe gedachten Gepieker, open vragen Wanhoop, angst en slechte dagen Eenzaamheid in lange nachten Functioneert het weer nadien Beter voelend en soms sterk Deed de tijd zijn goede werk De sporen blijf je altijd zien…

Gevraagd: een vlotte rugzakspecialist Je leert al gauw een stuk of zeven talen: gesproken in jouw frisse klaslokalen Je stroomt zo in, zo zegt men onbetwist Veel liefdewerk: je doet het niet voor ’t geld En eens in ’t jaar een feest op ’t Malieveld!…

ik jou mijn linkervleugel is stuk Mijn verbanddoosje van eerste hulp in mijn rugzak kwam nu goed van pas Het duurde slechts een ogenblik tot het euvel verholpen was Een pleister en wat verband ook en haar veren zaten weer in de plooi en toen ik haar in de ogen keek dacht ik: mijn god wat is ze mooi!…

soms reikt een hand vakantie aan opent deuren die steeds stroever gaan de rugzak weer te zwaar beladen in al die maanden opgehoopt geknoopt in goed vertrouwen licht gestrikt met touwen die toch rafelen als hun tijd verloopt schoon de ballast je schouders zijn fragiel kies vrijheid en wat liefde neem voor alles nu de tijd…

Maar ja, krijg bij 'n lijfelijke straf De rugzak van zo'n kind er maar eens af...…

Toen de maan de eerlijke spiegel van mijn dromen was ik eerzucht vond in puur geluk toen nam de rivier mijn spiegel mee naar het onheilspellende van de machtige zee; Nu geeft de rivier mijn spiegel terug heb ik mijn rugzak op mijn rug bomen en wolken als kameraden volg ik de golven vastberaden.…

'Je hebt een veel te zware rugzak!', zei ik, terwijl hij mij met giftige ogen dood wenste. 'Hebben jouw ouders jou te weinig liefde gegeven en ben je daarom kwaad op onschuldigen?', vroeg ik. Hij zakte ineen en hij gaf me zijn rugzak met kwalijke explosieven. 'Ze hebben me geestelijk vermoord!', zei hij.…

Je moet er niet te zwaar aan tillen je kunt het, maar moet dat ook willen dit is makkelijker gezegd als gedaan om je rugzak stukje bij beetje open te laten gaan ook al lucht dat enorm op en zet het je leven even op zijn kop probeer er in ieder geval over te praten dan kun je het verleden misschien los laten!…

aan de ringvaart in het park gelegen waar ik mijn eigen buitenplaatsje vind maak ik dagelijks de herinneringen die ik flierefluitend ze verwonderend als lunchpakketje uit mijn rugzak haal om ze uit het vuistje dan weer te eten als ik op safari ga in mijn eigen buurt om de jachtigheid ermee te onthaasten die mij zo dwingend doorstappen laat…

het lichaam is een archief dat sporen uit een verleden draagt las hij en hij hield de hand op zijn hart waar verloren liefdes gaten in geslagen hadden zijn schouders hingen van de last die de nooit uitgepakte rugzak meezeulde ach hoe licht zou het leven kunnen zijn dacht zij het hoofd hield hij recht…

ik wist het glas doorzichtig toch spiegelde het schaduw in een vaag contour kon gezicht en vorm niet onderscheiden herkenning was er wel van beide zonder rugzak en bagage half gekleed in duisternis stond daar weer mijn donkere ik heb de ramen snel ontsloten de weerspiegeling verbroken en koester mij in zon en licht…

Geen rugzak waarvan ik kan leven en geen toekomst waar ik naar uit kan kijken. Dan maar de verbeelding geen godsdienst, geen visioen maar gewoon de magie van Beeldenrijkdom en één dag tegelijk, stap voor stap op weg naar waar het lot mij brengt, zonder al teveel gezeik.-…

Een mens met een rugzak en levenswijsheid, je gaat weer verder...maar de herinnering blijft!…

Vanmorgen heb ik mijn rugzak afgedaan. Vanmiddag heb ik me voorbereid, om vrijgemaakt op pad te gaan.…

Een immense vallei op een zaalgrote foto van het museum omringd door imposant gebergte Ik zou je vragen met mij en rugzak, daarheen te gaan.…