Alle inzendingen over SCHIPBREUK

Uit speakers klonk: 'Wees op uw hoede; de kans op schipbreuk wordt te groot. Wilt u zich naar de sloepen spoeden?' De dreun, die volgde was enorm. Hij was volledig buiten zinnen. Met superkrachten blies een storm hem over zee een woning binnen. Zo leek het.…

Voor hen wou hij wel schipbreuk lijden. Toen hij de eerste huw'lijksnacht een uur met hen had doorgebracht, begaven zij in grote haast zich naar het slaapvertrek ernaast. Ze zeiden, toen hij onraad rook: 'Ja, bigamistisch zijn wij óók. We hebben nog een tweede vent, die woont in dit appartement.…

op het strand ligt een klok daar aanbeland na een ramp vlakbij een schip gezonken op en in de zee een man of vracht teveel, te veel de klepel op de bodem verstomd wordt dit verhaal niet meer gebracht dan door die getuigenis in brons in het mee vergane want zeilt niet langer wind maar waart het water door de gaten zonder voeten, zonder benen…

Ik dacht niet dat ze zich magisch uit het effen kon verheffen tot nu was ze vrij onachtzaam vlak onder me gebleven telken maal heb ik haar praal in `t scheepsjournaal beschreven wanneer `k aanschouwde dat ze mij in zeildoek wilde treffen Zij vergaapte zich ook aan mij, ben ik pas later gaan beseffen schilderde me af, in overwegend ondermaans…

Guur is juli in de Lage Landen Als de Niets Vermoedend water maakt Overhelt, in al zijn voegen kraakt ‘t Logboek wegdrijft uit verdronken handen Nee, er is geen enkele hulp voorhanden Woest is wind bepaald niet welbespraakt Guur is juli in de Lage landen Als de Niets Vermoedend water maakt Brand een vuur en laat ook dit schip stranden Als je…

Rijk met oost-Indië's schatten belaân Stevent de schoener op Nederland aan; 't Gaat vóór den wind. Als de wimpel niet draait, En 't nog een poosje uit het regennest waait Zal met den ochtend de Rembrandt van Rijn Morgen behouden in 't Vaderland zijn. De oude denkt: "Morgen in 't Vaderland._ Dat is voorspoedig en mag in de Krant; Zeventig…

De mannen van Texel bevoer en de zee, ze vingen er gepen en ponen, soms kregen ze zegen dan zat alles mee en wilde een trekkie wel lonen. Maar hadden ze pech, zwom er niets in het net dan vloekten ze grove verwijten. Ze voeren dan huiswaarts met zout in de bun en moesten de houten weer bijten. De Texel Twee, hun ouwe trouwe botter was kuis…

Schip op rots ziek en klots, kokosnoot hoelahoep, flessenpost ik ben zoek. Sos wie redt mij? Haai en vis averij, nee, zij niet, vrees de baai! Zee is wild het zand brandt, spoelden mee slechts wij twee, man en muis ver van huis.…

In halfslaap deinde een zee mijn kamer binnen (de vierde wand ontbrak) in iedere golf hield zich een mens verborgen, die pas in de branding zijn hand opstak. Red mij! Ik wist precies wie het waren, hun namen gladgeslepen door het vergeten (elk verdriet droogt zijn eigen tranen); jaren hadden zij in het gelid van hun leven gelopen tot zij hier…

Het was een septemberdag met gehesen stormvlag de dag dat ik Rusalka op de ferry zag. In de bar aan boord waar je drank en vrouwen scoort daar zong, on stage, Rusalka door het publiek luid aangespoord. En deze vrouw, in veel te korte rokken, met prachtig blonde lokken, zwoel zingende Rusalka, voelde zich tot mij aangetrokken. Onze…

Heel jeugdig Nederland is radeloos Ze zagen op het Sinterklaasjournaal De wateroverlast werd toch fataal De pakjesboot verging, met de cadeaus Maar als cadeautip geef ik Sint hier mee: Titanic, echt een mooie DVD…

Een zeker slag van varenslui Vertoont zich niet in schipperstrui Men treft hen in het clublokaal Met blazer aan en zijden sjaal In de beschutting van de bar Trotseren zij soms groot gevaar Lijden haast schipbreuk menigmaal Maar dan voornamelijk verbaal Terwijl de whisky klotst in 't glas Vertellen zij hoe zwaar het was Elk met zijn eigen…

We zijn samen scheep gegaan Scheepsmaatjes zijn we geworden aan stuur-en bakboord We hadden wind in de zeilen We kenden stroomopwaarts en stroomafwaarts Het water zelden onberoerd We leden bijna schipbreuk stormwind, onze tegenstander We lieten meer dan een enkele waterlander Nu kennen we wal en oever de tros…

Hij zwerft eenzelvig op de werf kerft diepe krassen met zijn stem het scherpst van elke vlucht en trede breng de huivering in mijn lichaam het zijn de onbekenden op het erf, een zwarte kraai die schipbreuk leed.…

Lijden ze geen schipbreuk tegen de scherpe kantjes van het blad of vallen in ongenade door stormen van onberekenbaar cliché? Verdronken letters vinden geen rust op de bodem van de prullenbak of in het verstrooide hoofd van de schrijver.…

reisde met volle zeilen richting Curaçao Met Tula als kapitein en Karpata als stuurman Maar het schip leed schipbreuk zonk naar de bodem van de zee en daar bleef het liggen, tot het op 1 juli 1863 naar boven steeg, statig de haven van Willemstad binnen schreed en met gouden letters schreef: ‘De slavernij is voorbij Ook hier…

tenslotte tegen klare drank en een afgedankte kater, de rug te moeten rechten als de kruik dan leeg is, wankel in gestelde stromen vaart het droes van kleine ziel, op de tere vleugels van een bodemloze boodschap, waarin zo vaak de inhoud beschreven is door alle afgeworpen dromen, zichzelf relativeren in hun gare sop, waarin zoveel schipbreuk…

. --------------------------- uit: Schipbreuk (1945)…

Dialoog gelijk duurzame dromen op reis, weigeren schipbreuk.…

overweldigende één zijn met de wereld in muziek de tomeloze kracht van vreugde de stilte van verdriet het lijden medelijden was er even niet verdoven dichtgooien van kloven gelijkmatigheid geeft geen gevoelens prijs het rustige gekabbel van maanden jaren waardeloos gebabbel geen geruzie geen partij ik was er niet niet bij na schipbreuk…

bodemloze zeeën waar schatten aan teksten onwetend verspreid liggen te wachten op de ingeving om ze te vangen als haring met een kussen van netten de nacht donsdeken zacht haar stoutste dromen trok in het ruime benedendeks middenin woelige stromen deinend in mijn gedachten maar de slaap overviel me kaken blijvend ontspannen woorden leden schipbreuk…

Hij zwerft eenzelvig op de werf kerft diepe krassen met zijn stem het scherpst van elke vlucht en trede breng de huivering in mijn lichaam, het zijn de onbekenden op mijn erf, of die kraai die vleugellam schipbreuk leed kleur of niet, verwondt door zijn diepste geloof of scherf, hield met beide vlerken beet, door eigen ziel zijn thuisland…

- Terecht, omdat de huw'lijksboot al na twee jaren schipbreuk lijdt. De rijkaard baadt weer in geluk, waarvoor hij heel wat geld betaalt. Hij kiest ervoor een jonger stuk, waarna 't genieten zich herhaalt. Zo gaat het vele jaren door; genot van jong en vrouw'lijk naakt.…

Daden, immer onomkeerbaar leden schipbreuk, kwamen om in die poel van loze woorden ondergraven door gevoel.…

Navigeren zonder zicht op de overzijde terwijl ver weg een hoorn wenkt varen we blind op de boeien van het verleden schepelingen zijn we, schamel ons schip en het gerafelde zeil schipbreuk is een dreigend letsel eilanden drijven langszij als reddingssloepen met zielloze masten onbegaanbaar wordt de waterweg peddelend gaan we voort tot…

Het zwerft eenzelvig op de werf snijdt diepe krassen met zijn stem het scherpst in elke vlucht en trede breng de huivering in het lichaam, huivering van onbekenden op ons erf, een zwarte kraai die schipbreuk leed die mij met beide klauwen beet, in eigen ziel zijn thuisland meed, toen ik zijn gouden kooi weer open deed, werd het een vogel…

Mijn verhaal, mijn verhaal van schipbreuk en strand strand, strand, keienstrand Aangespoeld, dorstig en rillend van uitputting gewekt door de hete zon Strand, strand, keienstrand aangespoeld, ijlend van de honger en alleen helemaal alleen met jou dansend in de golven van de zee de zee, de zee, de golvenzee en mijn verhaal, alleen mijn…

Schipbreuk bij een eiland geeft nieuwe moed: de mannen graven onderaardse gangen naar zeeroversbuit, wiens plaats hier wordt vermoed. Geen verhoopte schat bekroont hun verlangen; de speurders treffen een schouwburg, voorgoed, dankzij Panda 's hulp, vrij van zelfbelangen.…

Of de herinnering vergaat, rafelt, op een morgen schipbreuk lijdt. Of uiteindelijk niet de hele zaak ontploft Een gaswolk verleden achterblijft Dat zien we dan wel weer.…

Aasvogels blijven mijlen uit de kust; Alleen de albatros, die enkel rust Op raas van schepen, varend naar hun schipbreuk, Strijkt neer en krijst, zijn doodsroep maakt geen inbreuk.…