Alle inzendingen over Samenzijn OR Individu OR Hart

ons laatste uur samenzijn verging zwijgzaam - zacht ontslapen herinnering - in mijn keel sloeg je hart traag moeizaam trager tot aan je laatste slag zucht van verlichting…

De aard van je aanschouwen Brengt wijsheid in mijn hart De kracht van je ogen Breekt mijn ziel Ik zoek spoorloos naar de waarheid Van mijn bewustzijn De eeuwige wet van de liefde Heeft zich op mij neergelegd Lichtzinnig groeit het verlangen Naar een samenzijn Je bent een verlichting in In de schaduw van mijn hart…

Had ze gezegd wees boom ik ware boom geweest Had ze gezegd wees braaf ik ware braaf geweest Ze vroeg wees trouw maar ik ben nooit trouw geweest nu is ze weg en vraagt niets meer ik ben nog nooit zo trouw geweest…

Is het zwart te diep Moet ik kokhalzen Braken Het zwart in je geest De angst ervoor Treft je hart het meest Doet je ontwijken vluchten kan je doen bezwijken angsten als individu en in de massa de diepte die in de samenleving zorgt voor beving voor gedachten die ons niet meester zijn we blijven aan de oppervlakte want in de angstige…

Die dynamiek leeft door verenigd energie als individu smeltend naar haar silhouet dat het beeld kan bevriezen.…

leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me door de kou heengaan maar leg je hand op mijn schouder leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me naar de einder gaan maar leg je hand op mijn schouder alleen maar met jouw hand op mijn schouder ------------------- uit: 'Hawwa', 2003.…

Doe de deur toe Sluit de ramen Trek ook de gordijnen dicht Blindeer het slotgat Doof de kaarsen Alles raakt nu uit het zicht Laat het licht uit Nu geen lampen Alles moet nu op gevoel Met mijn voeten en mijn handen Friebel ik een heleboel Zoek het wurmpie Zonder handen Verward roep jij: ´Is dit hem wel? Hij ontglipt steeds door mijn tanden…

plaats het kader waar ik sta fixerend mijn gelijste kijk met ingeblikte kijker in een lengende houdbaarheid van een gezamenlijk hier en nu kluister zo het vensterzicht van een vereeuwigd ogenblik raamgenoot te zijn meedelend in het mijne als ware ik met ander…

Het eerste dozijn In het samenzijn.…

ik zoek de liefde, zij is ze leeft in mijn adem, mijn zucht, in een opgedroogde traan je raakt me aan, zo nu en dan in het wezen van mijn bestaan zij kent geen woorden noch gebaren met de hand ik droom in de echo van de nabije oorden doch immer aan de buitenrand van een verbeelde werkelijkheid in het wezen van mijn bestaan het is zeker…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

in je lach gaf jij weer wie je was sprankelde in hoge tonen het gewone was ragfijn door alle mazen weet je mijn hart te raken in samenzijn kom met mij mee in de zee van overgave dans met mij op de muziek van pijn…

in gebogen kracht weerspiegelt witte onschuld gedragen leven ieder individu is als een granieten vleugel…

Kijken naar de wereld, door de ogen van een individu met een stil geweten, daar ligt de kern van ons wezen, het één zijn in de reinste vorm.…

Leidend van kamer naar kamer, naar het meest intieme van ons samenzijn. Haar ramen, bron van Licht. De trots van ons huis, het paradijs, de tuin achter het huis. Waar alle vruchten van de liefde groeien aan die éne Boom waar rond wij samenzijn.…

het was niet dat ze zijn stem niet hoorde ze voelde alleen de kilte die haar lijf bekroop het was niet dat ze zijn gezicht niet waarnam ze kon slechts staren naar een pratende mond het was niet dat ze niet op hem reageerde ze glimlachte wat knikte ja knikte nee het was niet dat ze na het gesprek bleef zitten…

Genen wil geschiedt, geen wil doet teniet wat genen, stam op stam, onderwezen, waar het individu naief is gebleken.…

het was ons vlammetje dat speelde warmte lekte en pijn deed die maar langzaam heelde onze blikken liet vonken in kostbaar samenzijn liefde kleurde in uren zonder tijd met fluweelzachte vergetelheid een vuur dat nog altijd brandt tussen hart en hand…

Ik geloof dat de ziel van ons leven als een waardevol kleed is geweven van ragfijne stof dat door gedachten vanuit het hart gegeven het samenzijn niet kon bederven zo geloof ik dat er zijwegen van de liefde bestaan een kwestie van twee-eenheid waar de één sterft, naar de hemel gaat en de ander alleen achterlaat met een hart vol liefde…

wegdromend in jouw ogen waarin de oceaan weerspiegelt draagt het verlangen van het reizen naar oneindige bestemmingen vol kleur van zuiverheid welke nimmer aanschouwd mocht worden tot nu brengt het ons dichter onze harten versmelten intens genietend van ons samenzijn…

ben gegroeid te midden van opschietend kruid moest de hoogte in tegen verstikken mijn bloei bleef uit jij bloemde apart met lenteweelde een lach in open hart door jou kon ik mijn kleur ontplooien geurend in ons samenzijn beiden in de zon niet meer om en om jij bent mijn valentijn…

De warmte in ons samenzijn als kaarslicht te omschrijven strelen gedachten naar verleden toen twijfel geboren werd maar het wel een teken was dat mijn hart weer zal verdwalen. Maar nu echt…

Weer of geen weer Het wordt mijn, onze zondag De dag van verbondenheid Het zal me benieuwen Die cirkel op het Museumplein Die cirkel van verbondenheid De kerkdienst in de Keizersgrachtkerk Het lied, de zegen op het plein De nazit met eerwaarde Ferdinand Borger Ik ga er positief in Als individu Met een individu Of met het collectief…

laat me genieten van ons samenzijn in voelen, denken, dromen ben ik in jouw hart gaan wonen.…

van ons leven, 't hart in vertrouwd ritme is gestoord…

Ik wens je de vreugde liefde te vinden in de gewone dingen Bij het ochtendgloren te ontwaken met een gevleugeld hart vol dank voor de klanken van een heldere dag En ik wens je het geluk van het samenzijn met de geliefde die achter je ogen woont en de schoonheid van een leven in de geborgenheid de weemoed en de warmte van je uitverkoren…

nam je vingers zag je nagels lang gevijld met licht gelakt maar hier en daar onzichtbaar nog gebroken zag je hand las de lijnen van je leven ze vorkten in het meer dan jij hebt kunnen geven tastte naar je pols je hart versnelde in ons samenzijn maar voelde ook het krampen van je vingers in een veel geleden pijn…

jou te mogen omringen in het lied van de ochtend klanken van vreugde moment van hart tot hart de wind strijkt zich als adem over tere bloemenkleuren zweeft zwoele junigeuren over een blaadjesschoonheid passie cirkelt rond in een stil vertrouwen een wonderlijk samenzijn ogen sluiten zich voor de tijd * ik zal de dag dromen in ons…