Alle inzendingen over Scheppend

Hoe het begint en hoe het eindigt de rode lucht en daarvóór in zwart de lijnen van zijn hand: het probeert een tekening te maken van zijn werkelijkheid, die de onze wordt maar die we maar niet kunnen begrijpen in het licht van de dag. Het is de schilder van brekende kleuren en wij zijn zijn ogen, sprakeloos zien wij alles groeien en verdwijnen…

het schrijvende diepe zelf verkent een denkbeeldig onmetelijk landschap het tekent beweging een gevleugeld tweespan dat het witte en zwarte paard gaande houdt het krast op wit tot het zwart tevoorschijn komt het hoort hoe Thor over de rooie gaat het schrijvende diepe zelf schrijft zich los van de ander…

Het scheppend vermogen van een paar handen met vrije tijd. Het leven gaf ze eelt van het werken. Het leven staalde ze met vlijt. Ineens waren ze niet meer nodig in het maatschappelijk verkeer. Zij hebben nu voor hun vrijheid gekozen. Zij gingen voor een hobby in de leer. Zij konden vanaf nu rustig verpozen.…

Zonnelicht en morgendauw ontwaakt de dag in wolkenloos blauw met scheppende kracht haar lentepracht…

als ik aandachtig naar zijn ogen kijk zie ik een glans hij leeft, hij geeft zijn klanken uit een hemelsblauwe borst zo vind ik in hem de verwondering een wezen van de scheppende vorst…

Nog ben ik vol vertrouwen dat er hoop zal gloren in de duisternis. Dat er tussen al die mensen, een reactie geeft op hetgeen ik mis. Nog ben ik vol vertrouwen, dat die een mij vinden zal. Die mij redding biedt, voordat ik ten zonde val. Nog ben ik vol vertrouwen ten aanzien van mijn weerwerk aan de schaduw van het tegenspel. die mij…

De anderen zijn de hel je altijd kiezen moet achteraf keuzes betreurt Zo gaat dat nu eenmaal alles verandert en groeit naar een onverbiddelijk einde Je zou niet anders willen dan scheppend roepen van ai en oei, het doet pijn…

in de dageraad van de voortschrijdende achtste dag wordt de mens, zo hij wil en kan, bewust van groeiend gezag dat aan hem het ademen leent en hij allengs voelt dat stof geringer is dan een zonnestraal maar ook dat hij in zijn wezen een scheppende kracht ontdekt in een liefdevolle taal: een glimlach die erkenning verwekt…

met zand, water en een spade warm geworden door de zon of je hand scheppend op het misplaatste strand werd jouw enigheid geboren maar je armen kozen voor zee en zich steeds weer krommende lijnen eindes bestonden slechts uit stof…

Ze liggen altijd op de loer destructieve krachten in scheppende momenten een donkere wolk boven kolkende blauwe zee geselen stormwinden waait creative energie nijgen vlinders bloemen open verspreiden een zoete geur…

een trillende stem in mijn zwellende aula geluid dat waait in de keel bewegende droge lippen aanzet tot veel mijn woorden werden al gevoeld eer zij werden uitgesproken mijn woorden ze waren nog niet koud of reeds gestorven in schoonheid woorden, woorden het scheppend sterven…

Waar komt die kracht vandaan in dagen na het overlijden bij ziekte, leed of pijnbestrijding de ander zwak jouw hulp verwacht mensen op je weg gebracht als vleugels onder over en om je voel je hoe door een wolk van gebeden Zijn scheppende kracht rechtstreeks wordt gegeven.…

verholen, doch scheppende geest, waai als wind weer vrij zing uw bruisend lied in alle talen over liefde, vurige liefde verrijs uit stof naar licht voor wie dood geen duister einde is louter een doorgang naar U Gij allesomvattende Geest…

papier weerspiegelt gedachten, schrijven wordt scheppend bezig zijn waarin woorden ontluiken hun weg inslaan naar toevallige lezers elk woord al duizendmaal eerder door anderen gezegd en toch verhaalt het steeds weer anders steeds weer nieuw…

najaar heeft zijn verlangens in ontmoeting van scheppende winter sneeuwkoningin verheft zich boven einder wiegend in een creatieve tred ze speelt haar spel in schepping van rust haar dans beoefend ze in de knisperende kosmos van dreinende druilerige druppels geanimeerd glooiend over winterse weiden…

als een dichter sterft bij leven heeft de ebbe zich te vroeg doorgezet en verschraalt het kunstig zinnenweven tot knopen van een versleten letternet hij teert slechts op zijn scheppend verleden dat stilaan zo zijn glans verliest een poëet dient tot de dood zijn rijmen te smeden: een onvoltooid vers is waar hij voor kiest…

er is zuchten van gene zijde ze stuurt klanken die ik nog nimmer hoorde vrije taal naar eigen hand ze legt haar bloot in duistere onbekende driften evolutie kent geen stilstand in de trein van creativiteit scheppend in kansen laat zij de wereld vollopen in wijsheid van krachten zo zal het zijn……

ik sprak mijzelf toe een innerlijk gefluister mijn woorden werden al gevoeld eer zij werden gesproken zij bleven in het duister mijn woorden waren nog niet koud of ze waren reeds gestorven in ontluisterende schoonheid vliedend naar het engelenwoud woorden, woorden het scheppend sterven kruipend over de regenboog na mij door anderen…

het onafgebroken rollen van de golven op de kust suggereert de eeuwigheid en tegelijkertijd messcherp de vergankelijkheid van mijn bestaan elke letter op papier bewijst mijn zijn voor deze ene seconde er voor en er na zal ik enkel herhalen en wordt het scheppend bezig zijn een grimas van het brein ik zie de woorden stromen uit mijn pen…

Die met oneindig veel stipjes Jouw werkelijkheid weergeeft, Zelfs als het onderwerp Van jouw studie nog niet af is, Laat de materie van de bekendste Parijse toren opgaan in het licht - De scheppende kracht van jouw kunst Die de nuchtere waarheid heeft ingehaald En mij in jouw droom meeneemt En me verzoent met de werkelijkheid…

De vrede en de rust die nergens zijn te vinden, maar die we scheppend toch vermoeden in kleur en beeld en woord, in tederheid van mededogen. Bij een kunstwerk in glas van Annemiek Punt.…

De vrede en de rust die nergens zijn te vinden, maar die we scheppend toch vermoeden in kleur en beeld en woord, in tederheid van mededogen. Bij een kunstwerk in glas van Annemiek Punt…

zoals korrels van zand worden geschud maar steeds duin blijven of woestijn of wat aanspoelt strand, druppels: regen of nevel of net nog wolk of waterval, stenen: berg of pad of huis en hoe kinderen graaien met open handen als scheppende kracht graag alles dooreenschudden en dat ze nog ontdekken zullen: er is alleen de wind…

Naarmate ik grijzer word, blijft wat mij drijft in scheppende bewoordingen begaan uit liefde en nood, hoe gekker hoe fraaier, wat geen afstand tot de inhoud bood tot het oordeel valt in de carrousel van spiegels waarin je ongevraagd ouder wordt, in vliedende teksten tot aan het marginale tijdstip van de dood, wederkerend spel zo…

ik bouw een brug over een vluchtig dal ondersteund door broos gesteente een verbinding scheppend tussen deze en gene wal mistig is nog de overzijde schoorvoetend ga ik vooruit niet wetend wat te verwachten: een menselijk beleg, uitstekende handen of donkere krachten aarzelend is mijn tred heeft het zin die weg te gaan…

om me heen liggen regels te baden in het licht geen schaduw of boodschap verstoort hun vreugde van bevestiging ik beloof ze nog meer blauw en vraag of ze mijn gedicht willen binnentreden zodat ik het schateren kan horen als kinderen onstuimig op het zandstrand fladderend in wind en rode zomerwolkjes op blosjes van scheppend…

Met geestkrachtige slagen hervond hij het ooit bezongen geluk: in een eenzelvige stilte boven zeven continenten het wonderlijk scheppend geweld van rust. Vastberaden liep de man een nieuwe oase in, zijn impressie gestempeld in het zand, achterlatend.…

Een woord dat niet meer kan, te vaak gebruikt, het is vergrijsd, een oude man, al haast verijsd, vroeger had het praats, adem en energie genoeg, ging het vaak buitengaats, ruimte scheppend voor de scherpe boeg, aangesneden in het kolkend schuim, gebogen in het ongerijmde licht, heden in een tijdelijk ruim, sloeg het boek weer…

Trekken we in vrede Veldewaarts mede, Zingen we en bidden; God is in 't midden, Scheppend alom, door het wonderheelal, Liefde in de harten, en bloemen in 't dal.…

Het inspireert de kunstenaar, kom in het rechthuis exposeren, hoor Juliana musiceren, ideeën worden scheppend waar. Hier komt men in beweging, een heel jaar wordt dit dorp belicht, het spreekt van de verbeelding. Bezoekers volgen het bericht, aansporing tot beleving van kloosterdorp in evenwicht.…