Alle inzendingen over Schuilen/warmte/hunkering

ik heb de poëzie lief zoals je het hoort lief te hebben als hunkering naar mooie woorden die verzachten en ook het verschil kunnen maken evenals de onstilbare honger naar woorden die dikwijls fraai beschrijven wat er in mij om gaat deze behaaglijk aandoende warmte beschermt mij tegen de telkens killer wordende buitenwereld dus is…

Hunkering en warmte... waarmee wordt gespeeld! Zintuiglijk gevoel, Maakt mijn beeld van geluk.…

diep in je roep ik om geborgenheid onpeilbaar diep je warmte om mij heen diep in je zoek ik naar geborgenheid voor wie ik ben en wat in mij verborgen is…

In de zon, ijskoud! Zo reed ik in de zon, op weg naar een afspraak het weer zag er lekker uit, staande voor een rood licht staat er een dame op de fiets en zegt; ik heb me koude handen! het is ook koud! Ik reed door het groene licht, de dame reed mee, zo tuften we daar, in de wind, alle twee de wind had vrij spel, bin ons beiden, tja, de…

Als de eenzaamheid om je heen kruipt je laat hunkeren naar iemand om je heen Als je leeft in de leegte de echo van je woorden door muren wordt gehoord in die stilte ben je dan alleen Als je iemand mist die je koestert en omarmt als je niet kunt zijn zoals je bent en bij niemand meer kan schuilen Als je leven is veranderd en veel…

Mensen die meer talen Spreken en toch Elkaar niet verstaan - En verhalen horen Die volledig langs Hen heen zijn gegaan Hunkeren naar warmte En naar licht En naar 't verstaan Van de anders aangezicht…

Laat me delen in je warmte het is zo koud hier in de nacht er waait een ijswind door m'n hoofd die meer en meer treurnis belooft mag ik slapen in je warmte ik verkil als ik nog langer wacht er trekt een vrieskou in m'n lichaam die me langzaam van zinnen berooft ach kan ik schuilen in je warmte totdat de zon weer naar me lacht…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de eenzaamheid…

tussen bloesem en vallend blad verwaaid, schijnbaar verloren schuilen nog tastbare sporen van vroege kinderjaren vol onschuldig verlangen nog heimelijk geloven in oude verhalen en prille dromen hunkerend naar geborgenheid tussen bloesem en vallend blad in het snel vervlogen leven is het broze kind…

als jij slapen gaat jouw melkwitte huid zachtjes ademt mag ik dan schuilen in jouw droom de warmte voelen jou laten stralen als je in het ochtendgloren ontwaakt…

het weifelend woord de snik in je stem en armen om in te schuilen warmte die troost biedt zodat je het voor een ogenblik kunt verdragen…

Als een naar de zon gedraaid gezicht, door zijn warmte uitverkoren, zonnebloemen verlangend naar het licht een nieuwe dag, het ochtendgloren. Hunkerend na de donkere nacht, wachtend op de dageraad, verdriet en pijn weet ik verzacht door zonnestralen die ik binnenlaat.…

eenzaam hart verloren zoekend in de diepe zee eenzaam hart verschuilend achter bomen als een ree dwalend door de straten als geen mens meer buiten is eenzaam hart zoveel verdriet verlangen en gemis hunkerend naar warmte maar ook warmte doet soms pijn eenzaam hart wanneer zal het weer eind'lijk zomer zijn…

de gave warmte van een minnend hart…

Waar dorstige hunker ’n tekening maakt van lege flessen op de vloer, klemmen trillende vingers het volle glas lopen druppels naar beneden creëert zijn geest in mistige banken het gevoel van geleende warmte…

Geen lust maar louter liefde, schat, doorstroomt en warmt mijn ziel; sinds hunker deze diepte mat ‘wijl ik in armen viel.…

schuilen Maar, waar?…

Zinnen, wat je verlicht raken vaak je hart geven, dat gevoel maar ook de smart zinnen maken op papier met veel liefde, warmte zo op mijn eigen manier staat m'n liefde hier!…

mijn huis heeft vele hoekjes om te schuilen ben je verdrietig je mag er huilen mijn huis wil alle zorgen met jou delen je bent zo welkom zonder vooroordelen mijn huis staat open dag en nacht het geeft je warmte liefde en kracht…

Bekoord door helderheid glijdt ze uit het duister hunkerend beroert ze de fel verlichte wand Het is haar bitterzoete lot de warmte in te dansen zwevend richting valkuil, waar het onheil toe zal slaan En ze spastisch neerstort gehandicapt voor het leven tot de reusachtige dader haar licht voor altijd dooft…

was ik maar een traan op jouw wangen stil gewenst verlangen jouw droom in de nacht de hunkering waar jij naar smacht een streling om te troosten gefluister in jouw hart het mooiste ochtendgloren zachtheid in jouw ogen dan kon ik schuilen in verdriet met jouw droom in verlangen waar de stilte van jouw hart heel zacht ontwaakt en…

Bij jou kon ik schuilen als ik moest huilen. Tot ik keek omhoog plots zag een regenboog in de mooiste kleuren. De warmte van liefde voelde en wist,ik was weer thuis gekomen.…

Bij jou kon ik schuilen als ik moest huilen tot ik keek omhoog plots zag een regenboog in de mooiste kleuren. De warmte van liefde voelde en wist ik was weer thuis gekomen.…

Ik wil zo graag nog even schuilen Schuilen voor de werkelijkheid Ik wil zo graag nog even huilen Maar men gunt mij niet de tijd Misschien verstopt in een klein hoekje Ergens, ja ergens op een stille plek Maar dan is het, hallo ik zoek je Ingeslikte tranen maken me gek Ik wil zo graag nog even treuren Om wat verloren gaat en niet meer is…

Ik kan daar schuilen in verzonnen dromen, in helder licht dat ik heb verloren. Starend naar de chaos in mijn hoofd, luister ik naar mijn tranen, zo rusteloos. Woorden wandelen er op kousenvoeten, struikelen over de eenzaamheid, vallen als tere druppels in de kleine holtes van mijn stil en ongebonden zijn.…

het duurt vast niet lang meer de terugkeer naar mezelf vaak zo stil als vogels die naar de nacht vliegen en daar gaan luisteren naar de vreemde adem van de dag soms vergeet ik dat ik er niet ben en schrijf muren vol met schuimende woorden lees gedichten op lippen die bewegen en raak zacht jouw haren wanneer een strofe onsterfelijk…

Mag ik even bij je komen schuilen als ik moet huilen niet alleen wil zijn je hoeft niets tegen mij te zeggen houd me alleen maar even vast jij kent me als geen ander bij jou voel ik me veilig neem me in je armen heel dicht tegen je aan.…

Mag ik schuilen bij je, als ik wil of laat je me zitten, heel alleen Kijk je opzij en denk je stil 'k weet nu echt niet wat ze wilt? Mag ik huilen op je schouder want ik voel me zo alleen en jou schouder lieve schat 'k weet: die is van jou alleen! Maar een prachtplek om te gebruiken. Dus mag ik alsjeblieft?…

ik til je uit de dood breng naar boven wat ik weet leg alles voorzichtig over elkaar verhalen waarin ik mag schuilen…

Het huis dat haar droeg reikte niet langer naar de hemel op de grond spatte het in duizend stukken uiteen. Met dichtgeknepen keel schuilt een vrouw - laat haar even - tussen de geblakerde bomen Soms moet een mens loslaten - laat haar gaan - om op een andere plek thuis te komen. Iemand gebaart: wees welkom hier, er is plek genoeg…