s' abriter de l'orage
ik heb de poëzie lief zoals
je het hoort lief te hebben
als hunkering naar mooie
woorden die verzachten en
ook het verschil kunnen maken
evenals de onstilbare honger
naar woorden die dikwijls fraai
beschrijven wat er in mij om gaat
deze behaaglijk aandoende warmte
beschermt mij tegen de telkens
killer wordende buitenwereld
dus is het eigenlijk niet zo
verwonderlijk dat ik m'n heil
zocht in de poëzie om mezelf
daarin te verschuilen
Geplaatst in de categorie: maatschappij