Alle inzendingen over Smacht

alles in en om ons smacht naar onverdeelde aandacht ook wij ik naar die van jou en jij naar die van mij ach die bloem smacht ook naar die van ons en die van een vlinder of bij de boom hij wacht met wijd open takken op die vele brutale kraaien die naar plaatsje in hem snakken en hij lacht en mijn hond komt bij me bedelen hoopt…

Een blonde stoot smachtte zeer smoorlijk. De president vond haar bekoorlijk. Nu lokt zij plaagziek het grote publiek want het waait daar blijkbaar behoorlijk ...…

Zij looft nu de Heer en smacht keer op keer : "Happy Birthday, Mister President".…

Laat ons nu smachten, naar de levenskrachten.…

Neem plaats tussen de herfstkleuren neem in je op al die geuren neem op diep in je gedachten zaten wij daar te wachten te smachten toen zag je mij en we lachten.…

en vandaag verlang ik naar jou zoals platonische hemelen verlangen om gegoten te worden of gitaar naar eigen geluid smacht. Als alles stroomt waarom geldt dat niet voor de liefde?…

Elk stervling uit dat heerlijk woord – En smacht naar zaligheid. Maar wát het is en wát het geeft, En wie of wat het geldt,- Geen wijsgeer, die het zeggen kan, Geen dichter, die het meldt.…

Het is niet te versmaden Dit bloedeigen smachten Het evenwel verbeiden Gezond en o, zo zoet Dat de stilte het bedekt Want dit duurzaam besef Draagt een zacht moment in Vertraagde eindeloosheid…

De enige vraag die zo lang smacht. Wie zal er zijn, hoe word je herdacht?…

Het beeld dat machtig staat te bronzen bleek waarachtig om de hoek te staan Zodoende liep ik in gedachten te oreren over haar bestaan zouden de stoeptegels nog smachten naar een kronkel van die grootheidswaan?…

een letter alleen op de wereld is niets meer dan een letter ik wacht misschien is het smachten naar een ingreep van buiten allez poëten versmelt me met mijn lotgenoten las ons tot een geheel Remi bleef ook niet alleen…

Hij doet en zegt Zij zegt en voelt Hij smacht naar meer .. Maar niet genoeg voor haar Zij wil alles, waarschijnlijk te veel ...…

de walnoten allemaal geraapt drogen de kranten nat op zolder moeders mooiste op de schaal geduldig wachten de geur van zoete wensen in de lucht de kerstcake het einde van het smachten…

wachten wachten vol gedachten wachten en smachten naar jou verlangen verlangen verbergen verlangen naar stilte bij jou liefde liefde die ultiem is ultieme liefde voor jou…

smachten…

Zij is niets dan een kleine leegte In dit boordevol heelal, Want zij smachtte, maar verzweeg te Zeggen, wat haar vullen zal.…

urenlang tapte schonk liep opende praatte waste zwaaide zij haar scepter niet te verleiden tot het vertrekken van ook maar één spier leidend tot een lach oh mooie barjuffrouw ik wacht en smacht…

in donkere decembernacht wordt door Zijn komst het licht gebracht voor hen die naar vrede smachten maar in vertwijfeling wachten op de Redder van de mensheid die vol is van barmhartigheid voor die ziek zijn en erg eenzaam wordt Kerstmis voor allen heilzaam…

Zij streelt het oog en slaat op mij geen acht en ik ik smacht en wacht geen ogenlik: ik lik en lek en lok haar met mijn blik totdat de ruit beslaat en zij zoals dat met beslagen ruiten gaat met huid en haar vergaat.…

als ik verbroeder met de smaak die mij het leven leidt, me musiceer met klanken die me raken, me geef aan de lusten die ik verzin dan zou het bestaan als een icoon uit de oudheid zich verlaten voelen zoals een dal eenzaam ligt te smachten naar het kristal onder de zoden toch heeft kennis het volle begrip naar het weten en smacht mijn adem…

Hij kan er naar smachten maar moet nog even wachten....…

Loop buiten diep in de nacht Voel de stilte en de rust van de nacht Dat is wat m'n leed verzacht Geen mensen om me heen Die zijn koud en gemeen De rust en de liefde van de nacht Dat is waar ik naar smacht…

Vervuld is echter al waar men naar smachtte: In ’t Stedelijk ziet u de langverwachte…

Gij stoute verleider met handen zo fier en sterk, wildebeest mij van verlangen, tot het zachte klopt diep van binnenuit, u wil verzwelgen en neem ik alle onschuld in mij op, daar ik smacht naar niets dan tomeloze passie in een vurig exploderen.…

Bedriegend en bedreigend is zo’n buur, die loopt te schermen met zijn ‘vredesmacht’, terwijl het volk alleen naar vrede smacht.…

profrenners fietsen niet in gedachten zetelen zij in zeemleren lappen op sponsjes die droog zonder verslappen soppend naarstig naar herenleed smachten anekdotes waarin zij van hun stuk raken tellen sappig zeven kleuren kruisbessmaken…

Vrijheid gehuld in leegte zwaar hoofd in ronddolende gedachten die naar een huis smachten Haar huis geen thuis Waar leegte niet wordt verjaagd vult het verleden de kleine kamer glijdt ze achteruit in een toekomst Altijd haar heden…

Als schaamluis kunnen we het niet meer klaren Ons biotoop is danig aangetast Door uitrukking verliezen we houvast We smachten schaamteloos naar een paar haren Die kale neten zijn ons veel te gladjes Gedaan met ‘t luizenleven van de platjes…

nu is het mooi geweest als as in de wind verdwenen kus mij liefelijk zoals jij speelt met snaren neem mij mee neem mij mee ik wacht een dag in levenslang patroon ik smacht naar leven van de lust zo is mijn bron…

Vier eeuwen heeft ze smartelijk staan smachten, de jonge blom die in haar nachtjapon naar liefde hunkert hoog op haar balkon. Gelukkig hoeft ze nu niet meer te wachten, want Julia kiest heden zelf haar beau: een echte Rotterdamse Romeo.…