Alle inzendingen over Spaken

In je korte grijze krullen zie ik nog steeds de lange lokken van het meisje om te smullen dat met mij wil samenhokken je ogen hebben meer gezien dan wij ooit nog kunnen delen en alle ervaringen van dien steken spaken in ons spelen het is je stem die mij beroert alsof de tijd heeft stil gestaan nimmer in passie uitgevloerd en eeuwig met…

Dat we ooit konden weten hoe het echt was, vroeger toen we nog kinderen waren en achter op de fiets bij onze vader zaten, benen uitgespreid in veiligheid van rafelige tassen, geen spaak die ons wat deed.…

Met de ruggen naar elkaar En dan praten maar Dat loopt bij voorbaat spaak. Om elkaar te willen spreken Moet er aan worden gekeken.…

Mensen, kom op, steek dat fietsterroristische tuig op hun beurt nu een spaak in het wiel…

de dag rust al ruw op mijn dak in de bevalling van het licht en voor het spreken houdt mijn mond het denken dicht een wiel draait ongevraagd door met verdoofde spaken ze gaan aan mij voorbij zij aan zij in kleurloos waken…

, dan blijft hij zitten in de Raad van Spake.…

Ik was voor de TV niet weg te slaan Dat kwam niet door de zadels of de wielen Laat staan door sturen spaken of ventielen En ook de renners trokken mij niet aan Maar wat me boeide en dat zeer geducht Was ~Neêrlands Groene Hart~, in vogelvlucht…

de wereld staat rood door angst en hebzucht krantenkoppen schreeuwen: de bank gaat failliet de graaizucht blijft wil goud in de klauwen jojoaandelen veranderen dagelijks van eigenaar het rad van fortuin heeft een spaak in het wiel…

Ik keek in mijn levenswiel: al mijn spaken vergleden, naarmate tijd mij versnelde, tot één doelwit, namelijk: jij ...…

Ik hoef me voor mijn kasboek niet te schamen, Hier loopt het qua financiën nooit spaak. Wat dat betreft is het een goede zaak Als ik minister word in Suriname. De laatste zin wil ik daaraan ontlenen: Bij mij thuis is nooit twee miljoen verdwenen.…

Gehandicapten willen protesteren: Leg grappen over ons toch niet aan banden Wij willen graag dat jullie ons afbranden Dat vinden wij veel leuker dan negeren Maar hoe goed jullie ook op ons gaan vitten Wij blijven bij het eindapplaus mooi zitten…

Gehandicapten willen protesteren: Leg grappen over ons toch niet aan banden Wij willen graag dat jullie ons afbranden Dat vinden wij veel leuker dan negeren Maar hoe goed jullie ook op ons gaan vitten Wij blijven bij het eindapplaus mooi zitten…

Sleurend leven onbuigbaar als spaken in draaiende techniek waar onder de draaiende zon je cellen energie doen inslaan; technische ondergrond je pad verhoudt tot een malende wiek, net alsof je onder die vaste kronkels dan te ver zult gaan.…

Als Nibali vandaag eens beentje bree Als Contador, Quintana beiden và Valverdes bandjes regelmatig knà Als men bij Froome iets tussen spaken stee en uitkomt dat zij alle vijf gebrui Krijgt heden Robert Gesink gele trui…

IJlende trein schijnt, trillend, stil te staan, En 't is, terwijl ik kijk droom'rig door 't glas, Of heel de wereld machtig stelsel was Van reuz'ge rad'ren, die onhoorbaar gaan, Met blauw-saffieren velgen, plas naast plas, En smal-smaragden spaken, laan naast laan, En brede, gouden spaken, graan naast graan, Went'lend om verre toren, rustende…

De stok in de spaak brak de rijder zijn nek, Maar wie geeft het kreupelrijm een leven terug? De wereld draait door met verbittering over verloren perspectief.…

en ik ver weg kan zien heb ik niet te willen als een draaiend wiel met zoemende tonen en zilverglanzende spaken ga ik door het heelal zonder van mijn plaats te geraken begeleid door schone klanken van een engelen partituur raakt dit het wonderlijke leven aan zijn zuivere flanken een rilling van gelukzaligheid in de eeuwigheid van…

Stilte in de straat stilte plakt op de muur op de glimmende steentjes in de stoel met de kussens op de marmeren tafel onder de autobanden zelfs stil is de vochtige volle maan de spaken van de fiets de druppel in de kolk de dichte jalouzieën de stilte geurt in geel en groen de stilte zoemt de stilte suist de stilte houdt de adem in…

somber lekken grauwe trekken eindeloos hun koude sporen in miezerig venijn ogen door de kou maar half geloken willen er nu even niet zijn toch lachen de plassen spetteren dikke druppels uit de plenzende bui halfzolen zomerschoenen aan einde van seizoen soppen smerig straatvuil binnen zelfs de paraplu met tig geknakte spaken…

Glanzende spaken als harpsnaren draaien rond en rond tot bijna ziek. Een vogel vliegt voorbij hoog in de lucht. Weet direkt al de finale. Maar kijkt vooruit en blijft de eerste van de vlucht. De muziek is nu een flop en het lachen is verstomd. Geen van beiden staat meer op.…

Bij geschonden taal en verloren spraak dan loopt het spaak, te veel, te vaak.…

de spaken aluminiumwolken krassen met plexiglas steentjes de bussen gokken haalt - niet- één rennende scholier aan de oevers van de zinkrivier zuchtende; spugende; jammerende wagens naar de oppervlakte gesleurd achter de ramen- satellietoren, satellietogen van hun baasjes schouders volgend, spinnend verwonderd- waarom is iedereen nog voor…

Alles blijft klein beschreven Verbeeld u zelf niets Je leeft dit leven En eindigt als niets M'n gebreken lezen iets Alsof de spaken breken Niet van de fiets Noch die van jullie leken Blijft het hangen Gooi het weg Denk nooit in rangen Anders hebt ge pech Vraag nooit naar niemand Rond en rond vandaag Ook steun ik jou vaag Ik leef…

hij als een schone levenstaak Er zijn altijd wel verzen in de maak Of hij nu pretentieus is of bescheiden Naar zelfinzicht wil hij de lezer leiden Hij stelt verzwegen zaken aan de kaak De dichter, hij wil grenzen overschrijden Hij kan niet anders dan maren verspreiden Wat dat aangaat ligt er een wereld braak Zij pen is zogezegd een houten spaak…

Allen op de struikelbaan, Wagen lust en rust er aan, Om een eindweegs voort te rollen; Wie het plettend rad verniel’; Wie er steeg of nederviel - Allen grijpen ’t aan, en hollen… Niemand steekt een spaak in ’t wiel. ------------------------------------------------- uit: Gezamenlijke dichtwerken (1871)…

'Madame, mijn spaken zijn gekraakt sinds ik hier sta, mijn zadel raakte kaal, mijn stuur lijkt nog wel stevig maar ik sta aan de brug geleund voor eeuwig. Daarom, Madame, wil ik u vragen het roesten samen te verdragen want ook het slot dat in mij knijpt grijpt ons dan beide tegelijk.…

Want, arme, op 1 november 2014 ben je zelf naar Petrus gegaan, je liep spaak en bovendien had geen sprint je laten gaan.…

dat is de vraag die ik me stel, of loop ik vast tussen de spaken van het rad in dit liefdesspel...? Ik wees maar wijs, en laat je met rust, jij hoeft die keuze niet te maken, weet dat je straks die ander kust, en naast hem zal ontwaken... jij hoort bij mij, en ik bij jou... die gedachte doet me pijn...…

been Wij gaan totaal iets anders doen dan leren Wij geven workshops, gastlessen in schaatsen Wij mogen ieder kind introduceren Wie wil als klassenassistent fungeren Wij geven gymles op diverse plaatsen Wij dragen heus geen water naar de zee Wij brengen echt geen uilen naar Athene Wij zijn beloften beu, wij doen niet mee Wij steken spaken…

raak de spaken in het wiel niet met vlakke hand ook al lijken ze, op snelheid, de snaren van een harp soms hoort men het ruisen als de wind hen vangt zie naar het draaien van een cirkel met rubber omrand en weet dat ze voorwaarts rechtsom zullen draaien evenwel lijkt het onbegrijpelijk voor het verstand dat de steunende sprieten achterwaarts…