Alle inzendingen over Sprookjes

"alles is liefde" ze is dol op sprookjes over elfjes kabouters en feeën kan zich verheugen op misdaadseries om dan vlak voor het einde in slaap te vallen zodat ze haar moordenaar nooit gevat haar misdadiger nooit bestraft ziet ze lieft de vrijheid dansend op blote voeten met bloemenkransen in haar haren haat het, afhankelijk te…

zo horen sprookjes te beginnen vreemd hoe zinnen zoet ingeslikt losgekoppeld gaan stollen in de maag bij ’t laatste treffen jij diezelfde blauwe blik beneveld bij de gedachte dat wij ik denk het zou ’t einde moeten zijn er was eens...…

Wie gelukkig nog in sprookjes gelooft Zal nog even moeten wachten. Pas als de zeven geitjes zijn gearriveerd Hebben we weer slapeloze nachten.…

Zouden ze vergeten wat ze met koene woorden schreven op daken en gezichten van sprookjes die liever werkelijkheid willen worden en beginnen met een verlangen naar ongeluk ? Of zouden ze de tijd weer delen en weten en zonder woorden alleen in schaduwen bestaan ?…

Ooit was je nog ver weg iets voor oude mensen griezelige sprookjes Inmiddels ben je alom overheersend aanwezig terwijl je leegtes schept zoveel tranen uitzuigt dat alles rondom lijkt op te drogen Kom je zo dichtbij dat je het leven soms reeds op afstand doodt…

Ach, Alles gaat voorbij en komt achter de rug Terecht, zo rekt een leven zich naar de hemel en weer t'rug en dan blijkt mettertijd in wat de geest vergaarde, de onzin juist van waarde De sprookjes kosten strijd en wereldvreemd verlangen mondt uit in nieuwigheid!…

haar lach is warm ijs onbegrepen door de wereld de taal is meer een eis waarbij de vraag het antwoord blijkt zij droomt het leven naar haar smaak die raakt aan sprookjes neemt een uitgestoken hand zo in beheer de rest bestaat niet meer de wereld dat is zij wij figureren er kan geen ander bij…

ik zoek waarheid uit de sprookjes van vandaag in spelletjes van gisteren de stukjes leven van het afgelopen jaar waar is mijn testament het werk dat voort blijft leven als ik er niet meer ben heb ik wel iets te geven waardoor men mij nog kent of ben ik te lang van stof geweest zal niemand het doen opwaaien hooguit nog mijn…

Emoties van steen Je kunt nergens heen Wakker uit je dromen Dat het geluk zou komen Sprookjes bestaan niet, meid Wakker worden is de hoogste tijd Ze staat op, trekt de gordijnen dicht En als ze straks weer open gaan, dan is het buiten En binnen Licht…

De wereld is klein indien je niets te winnen hebt parels alleen in sprookjes te vinden zijn. Vermoeiend is de geest als je steeds aan alles denken moet waarom niet even denken aan helemaal niets? Een tijdbom in de rust lust is niet meer dan een behoefte -ik luister slechter- vraag en aanbod nemen af.…

vanmorgen telde ik droomelfjes die van sprookjes in mijn kamer zweefden. ze maakten bochten om mijn oren rondjes om mijn hoofd en toverden met droomwater een glimlach om mijn mond. ze lieten mijn ogen lachen en brachten mij meer dan vreugde. vanmorgen heel vroeg nog knipoogde er zelfs één terug.…

Zwarte kraai op tak zit sprookjes te verzinnen in de duisternis even bewegen boven paden van het park zomervleermuizen onder grijze lucht door de straten van de stad zwermen toeristen het maanlicht lacht achter gesloten ramen liefde ademt naakt.…

Ruis van stilte in pastelkleuren geweven wiegende bomen langs haastige wegen Kluiten uit de aarde pluisje in de wind mijn hart staat stil het lawaai gaat door Liefde vertelt sprookjes en veroorzaakt pijn draken en watervrouwen drinken engelenwijn.…

letters liggen in de la opdat zij niet verkleuren zullen onbeschreven briefjes plakken lijmloos aan de muur in een loodrechte lijn naar daar waar de plint ze opvangt met lieve fluisterverhalen ramen openen onopgemerkt vanuit Craquelé sponningen waar nerven nog altijd in sprookjes geloven…

Assepoester maakte wat mee zoiets is gewoon fantastisch maar helaas niet reëel het gebeurt slechts in sprookjes Want in de echte wereld worden muizen geen paarden toch zijn er onder ons mensen die dit tevreden zou stemmen Om genen te manipuleren en te klonen naar een uitkomst gewenst opdat zij absolute heerschappij heeft in de evolutie…

Ik was al vroeg een vreemde eend in de bijt. Ik hoorde niks, hoorde ook nergens bij...nog steeds versta ik de klanken van de mensen niet... vervreemd als ik ben geraakt van de rest? Waarom God? Waarom ik, zo... Een lelijke eend die tóch zwaan wordt en daar moeite mee heeft: verlies brengt mij terug tot mijn beperking.. mens op aarde…

ik wandel door sprookjes met een lach op mijn mond kijk ernstig bij legenden en sagen omdat zij een kern van waarheid dragen word licht in het hoofd als mystiek aan komt zweven geniet van zinnen waarin deze sferen zo goed worden beschreven het zijn paradijzen voor letters en woorden die al generaties mochten bekoren…

jij wilde nooit een opa worden ik ben nog niet maar weet al wat ik missen zal je knie de zachte hand van je als alles drukker werd gewoon je geur de woorden die je sprak in eigen sprookjes die je gaf de tussenons geheimen als ik de grote mensen niet begreep en er geen aandacht voor me overbleef ik ben nog niet maar heb mijn…

ik lees boeken en handen aan lange tafels in stille zalen en verloren ruimtes volg ik aders en lijnen, gesprokkelde letters tot zinnen gevormd kan ik waarzeggen, toekomst voorspellen in alle rust het einde dromen of blijf ik hangen in sprookjes, het schrijven in stilte van een eigen verhaal…

voor jou heb ik de berk zilver gekleurd een kastanje getemd en kikkers gedrild voor jou heb ik van rozen een krans gemaakt sterren uit de zee geplukt en regen in blauwe ogen getroost voor jou heb ik zelfs het bos in sprookjes laten verdwalen en schrijf ik letters in het licht van dit zinnig dicht…

wat ik bemin is wat ik achterlaat en wat een beetje op eeuwigheid lijkt dromen, vermoeide woorden, de knuffelbeer van een kind dat met waarheid de leugen bestreed en de wereld verzamelde onder het bed dat het geen sprookjes waren omdat de honger steeds luider schreeuwde hoe dichterbij het lezen ook de lakens vervuilde van het…

de man aan de zelfkant voorbij alle sprookjes wil voor zijn arme donder nog wel in een vallende ster uit de ruimte geloven, zonder poespas de hemel als strohalm, redding misschien in de ster die eraf waait, suizend het firmament achter zich laat gloedvol repeteert hij zijn wens en staart in een leegte voortdurend…

zacht breekt het ijs een vlam lekt uit de open haard speelt met kleuren in het glas wij zijn op reis in het verglijden van de kleine uren dansen sprookjes op de muren realiteit heeft gordijnen gesloten een dimensie van spoken licht op wij zijn vertrokken los van de tijd de winterslaap wordt ons benijd…

heb hem onverwacht ontmoet vriendelijk en vertrouwd hij kende mij vanaf geboorte na kennismaken bleek dat wij veel beelden en herinneringen deelden alleen tot een gesprek was het door allerlei nog nooit gekomen hij had iets bekends een vaag figuur uit sprookjes fantasie of dromen heb de dood in de ogen gekeken dat ogenblik…

mijn mooie sprookjes prinses miljoenen bloemen op je bordes mijn diepe liefde drijft voort mooie toversteen houdt woord. 1975.…

Dáár zijn vanwaar ik ooit vertrok in de tijd van langzaam ontluiken in de tijd vóór 1+1 in de tijd waarin sprookjes geen sprookjes waren in de tijd van moeders veilige armen in de tijd van hop paardje hop op vaders knie van lieve beesten van enge mevrouwen van boze meneren van grote ontdekkingen: de lucht is meestal blauw en gras is meestal…

Als een sprookje tussen sprookjes In het witste licht geboren Val jij neer als dwarrelsneeuw Als witte deken zonder sporen Steel je mijn hart voor het jouwe Als een echte Robin Hood En geef je terug wat niet van mij was Met een zoen in overvloed Want zo ben jij, mijn duizenddromer Jij bent liefde, jij bent goed Jij…

hij was geen clown want in zijn woorden klonk het leven als muziek met bloem en bolhoed het gezicht overbelicht zong hij zijn lied de wereld donker in décor de zaal met sterren in de ogen er bloeiden sprookjes uit de handen van de man die heden uit verleden nam zijn mimiek is generatieloos de woorden internationaal mijn troubadour…

Laat mij geloven, Dat sprookjes bestaan. Vlieg met me mee over de wolken, En leid me naar de zon. Laat me nog èèn keer geloven, Dat ons sprookje zo begon. Leid me nog èèn keer de wereld rond, En zet me dan met beide benen, weer op de grond.…

Rondom mij woekerden de rozen toen hij kwam sloegen ze als donkere sprookjes in mijn gevouwen handen dicht ik was gelukkig maar zonder schaamte bracht hij het lichaam waarin ik droomde als een diefstal aan het licht zijn schanddaad werd ontdekt en hij moest vluchten: buiten blafte een hond ik deed of ik sliep nog even streelden zijn…