Alle inzendingen over Staal

kleren ontbreken waar naaktheid zichzelf schoffeert een hand voor het kruis…

en dan zit je op je fiets je denkt gewoon aan niets op weg naar het eind van je leven komt daar een vrachtwagen aan moet ik daadwerkelijk een ruk aan mijn stuur geven ?…

meer krijg je niet net voldoende voor verdriet en dan moet je kiezen na een leven verliezen wat laat je achter voor de eenzame wachter word je gemist liggend in een kist of ben je het gesprek van de dag verbrand tot op het bot, fijnstof mag ?…

je doet je best sticht een gezin alles koek en ei voor de zekerheid stort je jezelf op lange termijn dat huis die zekerheid moet er zijn en dan is alles zomaar voorbij vrouw loopt weg kinderen vol verwijt baan ook nog kwijt niemand staat je bij je wordt uiteindelijk afgerekend op wat je bezit…

gaan vergaan geweest het is goed zo niets meer aan toe te voegen…

als sneeuw vlokken de bomen hun zaad naar moeder aarde, de wereld kleurt warm wit ja, dat vind ik ook mooi, vandaar die twee, tussen haakjes…

eens zal ik mijn oor te luister leggen op het harde staal me rusten de vogels zullen roepen de takken buigen, wuiven ik luister naar de verte het zingen dichterbij het landschap traag in stilstand zwijgt grijs in matte nevel het zingen zingt van warmte vol van rust en kalmte ik klink mijn angst aan bielzen en hou me verder stil.…

er hangt nogal wat kerst in de lucht ik merk het aan de kaarsjes in december die verlichting bieden en (ons) de weg wijzen naar de stal alwaar het warm is van het leven…

de stal nog niet uitgemest? Hun honger gestild hun dorst gelest... aan regenwater in ton en kuip De kudde vindt het best straks tast de boer in het duister.…

't Heeft daar stil gelegen voorzichtig neergelegd met Gods eigen zegen aan de mens gehecht Liggend in een stal in 't plaatsje Bethlehem 't zal mensen in getal genezen met Zijn stem Je zal het niet verwachten dat hier een Koning ligt uit menselijke geslachten maakt Hij het donker licht 't Is nu nog ongeschonden als Kindje klein…

terwijl de wereld zich verkleedt in het feest van vrede op aard' wordt in de stal zoals u weet elk jaar opnieuw het kind gebaard maar wat de mensen al vergaten dat slechts enkele weken geleden een vondeling werd achtergelaten de schuif van de wanhoop ingegleden is er na meer dan 2000 jaar nog steeds geen uitgestoken hand voor wie hoe…

In een stal zult gij Hem vinden gewikkeld in doeken. Bethlehem dat is de plaats, daar zult gij Hem vinden. Luister mensen even maar, zet u hart een kiertje open. Geloven het is voor eeuwig waar, Jezus Hij is geboren voor ons allemaal.…

Omhoge heffen zij hun hoofd en doen de stalen van ‘t omgebogen riet hun tongen nederhalen te mondewaards; de zwakke, ontgroende staven riet men rijzen, toppeloos, en recht omhoge, ziet.…

Bij het aansnijden van het gouden kalf vloeit bloed, door de scherven van de glazen stal en uit de snede van moraal vloeit zalf voor het bloeden, veel gebeden, weinig geleden om zich te hoeden voor de val, daar weer in trappen, onterecht ?…

De heffing op het staal is ongekend. Het kost de partners wereldwijd miljarden en zal de handel onderling verharden, want fikse tegenacties staan gepland. Ook voor Europa is de maat nu vol. Dus pas maar op voor spijkerbroekentol!…

Hij stal als de raven Van alles jatte hij Hij stal als de raven, en stal ook van mij... Ik kon het nooit bewijzen Maar't was als een klontje zo klaar Dus, houdt hem verre uit uw buurt, hij heeft geen gewetensbezwaar...…

Het is de lucht achter Oethoezen Het is t torentje van Spiek Het is de weg van Lains noar Klooster En deur Westpolder langs de diek Het binnen de meulens en de moaren Het binnen de kerken en de börgen Het is t laand woar ik as kind Nog niks begreep van pien of zörgen Dat is mien laand, mien Hoogelaand Het is de lucht achter Oethoezen…

Omhoge heffen zij hun hoofd en doen de stalen van ‘t omgebogen riet hun tongen nederhalen te mondewaards; de zwakke, ontgroende staven riet men rijzen, toppeloos, en recht omhoge, ziet.…

Het koude staal streelt langs mijn rug, en verdwijnt in een rozenbloesem. Er ontstaat een zachte druk in mijn borst. Ik ben gestoken, door de wijzers van de klok. Het heeft zich gewroken, en mijn tijd is op. Voor mij zal het niet meer tikken, voor mij zal het niet meer slaan.…

onder de eeuwige sterren ligt het tere kind in stro vredig slapend in de voederbak een eeuwig zoete sleur van engelen herders en wijzen en ook nog een os en ezel tot het kindje zomaar wenend om deze gebroken wereld ons wakker schudt tranen in de heilige nacht voor doodarme miljoenen goddelijk bewogen verdriet leeft eeuwig in een stal…

Maria en Jozef liepen tesaam de donkere straten door en vroegen bij alle menschen aan en vonden er geen gehoor En hadden eindelijk in een stal hunnen intrek genomen en zochten zwijgend zich terecht in dit hun onderkomen.…

voorbijgillend in de nacht godvergeten gezichten gemaskeerde lege tronies effen emoties glijden glad en ongrijpbaar te mooi om waar te zijn de draaimolen verslingert en verkrampt de krijsende massa dronken en blind het eeuwenoude verhaal komt soms heel even en ook zo wonderlijk bij de mensen het is dan even stil daar in de stal…

stralend over vrede en welbehagen eeuwig licht uit eenvoud er wordt nog geluisterd naar de vrede van de kribbe mededogen in gepaste stilte jullie zijn anonieme engelen en luisteren naar de medemens die zo welkom is in de stal voor alle anonieme hulpverleners…

juist het verhaal horen Het gaat God niet om het aantal Voor die eenling die het geloof vindt Was er een geboorte in die stal Daar kwam Jezus op aarde als kind Veel mensen zijn hun geloof verloren Toch vieren ook zij weer het feit Dat Jezus daar voor iedereen werd geboren Zo’n gevoel kom je nooit meer kwijt.…

de stal is open kom maar nederig binnen en kniel voor het kind laat je bagage buiten proef in stilte de eenvoud .…

In Bethlehem werd geboren Jezus, de Zoon van God Zoals in de Bijbel beschreven Werd Hij al eeuwen verwacht Door God, Zijn Vader bemind Kwam hij ter wereld in een stal…

Verstrikt geraakt in ‘t vangnet van hun steken van averecht over het recht breit ze slechts aan een grijze vrede Een naald vol roest laat moeilijk steken glijden een vangnet is niet recht te breien door ribbels langs een muizentandpatroon Zolang de kluwens blijven zwijgen tikken de naalden grijzig voort Wanneer de strakgetrokken…

Stalen draden Omheinen jouw gezicht Onzeker betreed jij Gespannen treden Gesmolten handen Verdwijnen natuurlijk Net als verfklodders Druipend vanaf ‘t doek Jouw draden Breken langzaam Jouw handen Smeltend in de mijne Maar lief, hoe lang ook Ik heb de tijd…

Ben een wrak dat langzaam opgevreten wordt van binnenuit roest staal in jouw beton verbrokkel wat ooit eens begon weer bladdert verf van de ramen hout begint te tanen na haar duurzaamheid ik was voor tijdelijk kom nu naar huis in samen bouwen wij ons eigen thuis…

wanneer jouw stalen plaat weer kilte praat de kou met blauwe lassen niet te dichten is open ik witheet brand warmte in je ziel omdat ik voor je viel je roest in veel vergeten toch schuurt de liefde altijd weer het samen weten glans maar staal spiegel theatraal mijn blauwe lassen zullen naadloos op jou passen…