Alle inzendingen over Stedelijk Museum

in hun museum (de blanken houden van Ishi) (de laatste) tot aan zijn dood door tuberculose waaraan geen blanke (zij houden van hem) meer sterft alleen Ishi de laatste van zijn stam. ------------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

De weg rijgt de dorpen als op een spies bijeen deelt stedelijk in twee het kalme dorpsleven. Ooit werd hier voor een stille reis tol geheven; kom daar als dorp vandaag de dag maar eens mee! De houten koetsen werden dozen van metaal - de zanderige weg weldra geasfalteerd – Een alternatieve weg, provinciaal, wordt nu hevig bediscussieerd.…

Ik heb mijn moeder naar een museum gebracht waar zij door tallozen zo mateloos bewonderd wordt dat zij haar soms met zoutzuur naar het leven staan. ---------------------------- uit: 'Wijvenheide', 2012.…

Vervolgens, voordat hij als commissaris van de koningin de provincie Groningen met zijn komst zou gaan plezieren; liet Henk Vonhoff de stad, zelfbewuster achter, binnen een groter meer stedelijk samenwerkings- verband.…

Vervlogen lijken ze dichtbij maar toch ver weg Laten soms als kleine gunst fracties los uit hun archieven De rusteloze zoeker koestert ze als schatten in het kleine museum der herinneringen…

Als je niet open staat voor wie zich uiten, dan kan je beter je museum sluiten.…

Er is een raadselachtige sinjeur Bij Groningens museum opgedoken En net alsof dat ooit is afgesproken Doet hij opeens daar dienst als directeur. Men noemt hem daarom “de museumman”. Of kennen wij hem toch nog ergens van?…

waar op de trede van de trap, en op het scherpst van elke snede, onder het wenken van de rede en tijdens het blind voorbijgaan van haar snelle stap, een tweede jongedame, zich herhalend, walging wekt, de eerste snollig en ontevreden weerzin en wellust als een stedelijk drab met het allerbotste van haar mes, tevreden, voortbrengt, grijnzend…

Je vindt in heel de regio niets toffers: Museum van de Zestienduizend Koffers.…

Tussen de nieuwe sneeuw en kille sterren tintelt de winterstilte, maanlicht schijnt eenzaam over het witte dorp; er deint mensengesprek hoog en helder van verre. Huizen, onregelmatig, blind verlicht, rijzen de straat langs, bleek en schaduw-somber; een kroeglantaren schijnselt op de dicht gelegene sneeuw glinstering; - dan komt er stil in…

de Meir overstroomd er loopt teveel volk met de tanden op de grond onder zaken beladen die niemand ooit wil dragen ergens en nergens flitst een stadshaas tussendoor met een gepeperde haast op weg naar een stadshuis de luis van het stedelijk schoon om de deur toe te knallen de kilte om hem heen was hem te veel, waar zijn al zijn buren…

Het Brits Museum heeft met kennersblik Het lijk van Cleopatra goed bekeken En wat is na tweeduizend jaar gebleken? Ze was geen schoonheid, maar juist klein en dik. Toch doet men zo geen recht aan deze dode. Misschien was klein en dik toen in de mode.…

enkele jaren terug bracht ik een bezoek aan het Brabants museum daar zag ik bij een tentoonstelling over de vijftiger jaren de oude racefiets van de legendarische wielrenner Wim van Est in een vitrine hangen... "het sprak boekdelen"…

Ik doe aangifte van een gestolen zomer Mijn ogen, bedoeld om te kijken naar de voorjaarsmode van zachtgroene bomen, de architectuur van vogelnesten, de productie van gras en graan werden gegijseld om terug te blikken in het museum van mijn bestaan.…

Best leerzaam, zo ‘n museum in Tallinn. Bevestigd werd weer eens wat ik al wist: Diep binnenin ons sluimert de sadist.…

Men staat voor het museum in de rij om 'n diamanten schedel te bekijken die volgens iedereen op kunst moet lijken omdat 'n slimme Engelsman dat zei dat hoofd, en wordt nou nooit eens iemand wijzer, is net als toen die kleren, van de keizer…

Vitrines vol met tranen; kasteelvijvers en zoete vennen in zaal drie. Nauwelijks voelbaar schuift branding onder het parket; uit verstuivers drijft de zeemist De Afrikaanse waterval schuimt in een meubel van mahoniehout; weer bij de uitgang koopt men washandjes en de brochure 'Geschiedenis der waterzucht' Er zijn geen frisdranken…

Laatst was ik in het Rijks Om de cultuur te bezoeken Toen ik de kerstman vond Op een van die klassieke doeken. Ik kon mijn ogen niet geloven Wat was hier aan de hand Bleek het doek te zijn gesponsord Door een drankjesfabrikant.…

ik zwem baantjes bij dertig verdrinkt het tellen door het gesplash van krokusmeisjes die als zeemeerminnen hun gezang loslaten op nog borsthaarloze vleermuisjongens ik glimlach om deze zoete tijd en keer terug naar mezelf watervrij drijven mijn gedachten naar boven, een luchtbel aarzelt niet en hapt in zijn eigen vrijheid ik open mijn…

Het zelf draaien aan het wiel van een oud Hollands pierement, dat cilinderend zijn muziek draait; en via de pinnen door de draaiboek-gaatjes een populair repertoire brengt; schept bij iedere draaier bewondering om het eigen middels het technisch kunnen van de draaiende mechanieken in het Utrechtse museum Speelklok, die een muzikale blik in…

Welvaart in stad en land, zie het licht onder de wolken in de toonzaal van het aardse paradijs, zie een glimp van onszelf in de blikken van toen de schoonheid van hun aandacht hun verlangens in jongere jaren van de wereld – dezelfde als de onze We bewerken en bewaren we bouwen en verbeteren we scheppen de schoonheid waarin wij willen…

In een museum werd ik getroffen Door een groot schilderij Het haakje schoot uit de muur En na een kwartier kwam ik weer bij Het doek heeft een enorme indruk gemaakt Een punt van de lijst had mijn voorhoofd geraakt Blijvende impressie van het schilderij Is een bult op mijn kop zo groot als een ei.…

Ik kijk naar het doek en voel de strijd Van kunstenaars de schilders voor mijn tijd Beroemd verworpen of nog onbekend Hier voel je dat je gelijken bent…

De oogleden nog dichter dan voorheen om de dodelijke spraakwaterval te ontwijken, heel de wereld is kozak en het paard sterft in het weke ijzererts een opgeworpen barricade herbergt slechts nog stedelijke lijken die in ’t laatste moment nog zwaaiden met de rode stip en banzai schreeuwden tegen de opperste vijand – het wassende water wat…

Alles is aan verandering onderhevig de therapie, het licht, jouw papieren spiegel het begint latent aanwezig op het grondgebied van dromen in het stedelijk landschap brokkelt een beetje van jouw denken af je ontwaakt in een genadeloze herhaling van ontheemde bloemen die woekeren alsof we samen schrijven in een droomloze wereld lentevriend…

"ROTTERDAM, DAAR KOM JE DE WERELD TEGEN" dat is geen nachtmerrie dat is "een natte droom" voor iedere directeur van een museum.…

componisten verguisd afgekraakt jaren later uitvoeringen uitverkochte zalen kunstschilders verguisd afgekraakt jaren later schilderijen in museum kunstenaars onbegrepen jaren later wereldberoemd ze waren hun tijd ver vooruit…

Mama zei wat kun jij dat goed en zo leerde ze mij braaf te zijn, en nu leer ik mijn kinderen door niet streng te zijn dat ze per ongeluk of expres iets kunnen doen wat niet mag Ik zie hen ontdekken wie ze zijn, wie ze denken te zijn en wensen te zijn en over mijzelf denk ik na: wie ben ik geweest en wat is daarvan gebleven?…

Roest van vergane rozen in vuile vazen, stof op de tafel, ooit met liefde gemaakt van de botten van een beukenreus naast de oude brieven handgeschreven schetsen van twee zielen, eeuwig jong zonder beslommeringen geen krassen in het goud van de beloofde trouw geen onbestemde vragen of dubbele twijfel die wroet en woelt tussen…

Maar ook de sportliefhebber komt aan de stedelijke roem niet te kort, wanneer Utrecht goud kleurt na een overwinning tijdens een olympische sport.…