Alle inzendingen over Stof waarvan we zijn gemaakt.

stof en diep verrotten.…

stof en diep verrotten.…

We hebben blijkbaar met loslaten een begin gemaakt en wat in ons huisde heeft elders heil gezocht. Kon ik kruipen, kroop ik langs hem omhoog, had ik handen, had ik ze om de vogels en bladeren gevouwen, ze vast gehouwen, had ik een stem, had ik misschien geroepen om op me te wachten even nog, in gedachten tenminste. Welja.…

Als tot kleur gemaakt bepaalt als tot haar gemaakt bepaalt als tot ogen gemaakt bepaalt wie en wat wij moeten wezen wie mogen waar dan wonen wie mogen waar dan werken wie mogen waar dan leven met dochters en met zonen werken wonen tot je dood of tot je te vroeg omvalt mogen dat alleen de sterken zijn we pas dan waarlijk groot hebben…

voor je naar de overkant gaat de kant waarvan je niet terug zult keren wil ik met je kijken naar het rimpelende water ik wil met jou de zuidwestenwind voelen voor je afdaalt praten we over het ijs dat de lichtstralen breekt en over luchtbellen die als kwik over het ijsplafond glijden en tasten we naar het flinterdunne bloemblad…

in een lange verbintenis delen we duizend rituelen veelal zonder woorden meer dan eens hebben we alles gezegd gemaakt geplakt geknipt en verzwegen en op de achtergrond een weemoedig zingen over de dwaze dingen die we deden…

dat hij zoiets waardevols te delen had worden zulke kastelen heden ten dage nog wel gemaakt?…

Het vreemde aan al wat mensen ontgaat schijnt de invloed van stof tot overdenken; wat goed lijkt ter hand genomen onder de avondlijke vaat, porselein net zo goed te breken als te schenken.…

er hangt stof in de lucht onzichtbaar, misschien een oom of tante met een boodschap uit het hiernamaals dat Hij gelijk had en niemand anders ik bind de strijd aan een rode doek met witte bollen houdt me wel in het hiernumaals en smijt het vege lijf op de autotraagweg vandaag geen overuren de afstand wel dezelfde maar de files ongebreideld…

och, gewoon stof tot nadenken en om u vreugde te schenken het hoopt op een lang kleurrijk leven huisstof zal aan ons gaan kleven van bouwstof, brandstof, leesstof tot het linkerbrein: is het niet tof?…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

Bij al wat er gebeurd is Leg ik mij geenszins neer Sla het stof slechts van mijn schouders En... Tracht het nog maar weer…

Toen ik naar de hemel ging, heb ik, met 'n kosmisch kiezeltje, onze namen op de achterkant van de maan geschreven In de hoop dat jij het later, heel veel later, het zult lezen…

Voorzichtig loop ik over het uitgesleten paadje ik hou je stevig vast, met beide handen de warmte van mijn leven dringt tot je door mijn hart bonst, de spanning vecht met mijn hart vol liefde en het verlangen je los te laten Je los te laten juist hier waar je zo graag was bij deze boom, dit veld, dit watertje.. deze plek De rust geeft me een…

Hun trouw was onafscheidelijk, ze vormden een hecht span, en kropen voor elkaar door `t stof, daar hielden ze zo van. Wat was toch wel hun groot geluk, bij and`ren vergeleken? Ze hadden aan het eind der dag, veel stof om te bespreken. Genesis 3:19…

Als je veel te breed van stof bent snapt niemand meer je verhaal en uiteindelijk trekt niemand meer iets van je aan en sta je feitelijk in je hemd! Deze hartenkreet draag ik op aan JJK te R.…

Zo mooi is het om gedichten te schrijven ’s nachts als de dagtaak af is en iedereen die bij de Nederlandsche Bank werkt al slaapt; het is donker, dat spreekt, en ook stil, in mijn hoofd suist het van woorden, woorden, mijn vingers zijn hard van de schrijfmasjien. De versterker kreunt na: laatste zenders geven gruis. Het is nacht, maar de bomen…

Zo lang tot stof versloft mijn rouw om jou zo als een goed te gauw gelezen boek dat afgemeten in de kast of zo maar ergens in een hoek verstoft. Vergeten tranen in ’t vergiet verdoft, verdoofd, versleten het verdriet je bloed, de lust, de last. En zo wordt alles grauw om jou gesust, verleden, dof.…

we hebben nooit echt aan Hem vastgezeten dat hebben we er zelf van gemaakt! Mensen kunnen zich beter verbinden met mede-mensen met zo'n verbintenis ben je nooit van God los!…

Een gesloten raam waarborgt de schijnheiligheid en opent koolzuur.…

hij heeft van zichzelf een dode gemaakt zij het een milde dode die weleens van zich laat horen voor ons bestaat hij sinds jaren uit een stem zijn lichaam houdt hij voor zichzelf het moet al oud zijn nu hij heeft van ons een blinde familie gemaakt we zijn getraind op zijn stem horen precies hoe hij zich voelt ook al blijft hij praten…

Wanneer verliefde woorden ontdooien in de mond waarin ze worden uitgesproken wordt al het andere verzwegen hebberigheid van geluk, of wordt op een andere manier beschreven, uit het brein van de hemel van Brusselslof composities uit een evoluerende letterbak verzameling van stof waaruit we zijn gemaakt elke korrel zand herbergt een…

loze woorden zijn het wijdlopig dwalen we steeds verder af langdradig komen we opnieuw tekort veel liever waren we kort van stof breedsprakig maken we schijnbewegingen ontwijken we de kern maar ondertussen brengt de dag mij het stilzwijgend zoeken van de merel de vlinder en de bij…

van je jeugd en weten de gelijmde stukken nog zitten pijn en tranen diep verankerd in je hart maar de smart heeft jou sterk gemaakt wat ooit is weggezet heb jij weer onder stof ontdekt en body met gezicht gegeven heerlijk trots op jouw leven…

het licht haalde ons uit huis toen de zon besloot te schijnen ze kleurde onze woorden in we namen de tijd met eigen handen en voeten gaven we vorm aan gedeelde herinneringen waarvan we nooit zouden weten hoe het eigenlijk was geweest…

Morgen zijn we stof en stuiven we tussen groen gras en kransen vandaag bijten we appels in hun vlees het sap druipt langs de mond pas gisteren rukten we nog de klaprozen uit de grond nu is er geen vandaag gisteren of morgen het is middernacht ik maak me zorgen om niets…

ondanks of is het dankzij het menselijk tekort op mijn kerfstok dicht ik van een onzeker bestaan van de tijd waarvan ik kwetsbaar en sterfelijk ben gemaakt ik dicht van de knoop die ik ben van de ander de ander laten zijn van verbinden met jou en jou ik dicht van mijn binnenwereld en die van jou en jou van de kloof tussen…

Opvallend hoe we samen vormen alsof het zo gemaakt is alsof het zo zou horen Opvallend hoe jouw lichaam aansluit op het mijne Hoe we steeds opnieuw elkaar weer kunnen vinden Hoe jij mijn verlangens kent en ze bevredigt simpel door mij te geven wat ik wil met je eigen lichaam en je eigen geest Opvallend hoe onbegrijpelijk dit…

de wereldwijze, wijsgerig als 'hómo universális' ik treed buiten wat binnen perk en paal is, daar waar Petrarca en Da Vinci reizen ik denk, net als Descartes, dus ik besta, al had ik twijfels over grond en reden: besta ik in de toekomst of verleden toen in mijzelf de geest zei 'ik ontsta' sindsdien werd ik wie ik nu ben en zal tot stof…

Ooit keren we allen terug, naar vanwaar we allen kwamen. Naar het kind dat ik destijds was. Terug tot de stof waaruit ik ontstond. Verbonden in de geest die we samen zijn. Daar blijf ik wie ik ben en altijd was. Een dier zoals alle dieren waren. Als toeval dat bedoeling werd. Als kind van ons heelal.…