Alle inzendingen over Straffeloos?

Hoe straffeloos gebrekkig gesloten wolkenharten zijn de Schengengrenzen in hun tolerante status als die wordt bereikt?…

De eerste glans van de eeuwigheid dwarrelt over winterland en onbuigzame wezens zoals schurken, dichters en duiven die straffeloos regels breken. *** *** ***…

ongezien loop ik door dat grote slimme web en straffeloos heeft het zin een boete voor de doodsschrik van een spin?…

en zo ging het dan ook er moest bittere pijn worden geleden een pijn die hij niet kon weerstaan straffeloos beschadigen zonder een enkele sanctie…

ik ben op zoek naar een luchtledig om spoorloos te verdwijnen zonder droefheid na te laten niet verantwoordelijk te stellen voor een gedachte van niveau evenmin als voor gebruik van drank een ruimte waar ik mij straffeloos kan bepalen tot beeld zonder geluid en mummelen zoveel als mij belieft ad infini……

De woorden die Ik vanuit de diepten Van het hart Met zwart bloed Geschreven heb Liggen hier straffeloos En aanraakbaar voor mij, Het zwarte bloed Dat kloppend en bonkend Door mijn pen wordt rondgepompt En ontembaar aan het papier Wordt toevertrouwd Wekt de innerlijke Dood weer tot leven, De feniks steekt De loftrompet…

Waar decennialang vrijwel Straffeloos op alles werd Geschopt dat bewoog, Worden nu op de velden De regels aangescherpt En gaan we het eindelijk Beleven - na vogelvrije Tegenstanders gaan nu de Spelregels zelf op de schop En iedereen die bij die gedachte Alleen al beeft, weet dat dit De enige weg is waarin de sport Nog toekomst…

in anonimiteit tiert welig het venijn bedompte geesten kunnen straffeloos hun lust beleven ongenadig hekelen zij de schone kunsten een eigen proeve van bekwaamheid komt er af als klunzen wie uit het maaiveld steekt wordt redeloos kort geschoren zwarte schapen zeggen recensenten moeten zeker bij de kudde horen…

in chaos bevroede gedachten vlieden uit mijn met waanzin en nevel bezwangerde geest tot wegdeemsteren gedoemd onbruikbare woordenvloed die mij noopt tot warrig denken werkt kromme daden in de hand die niet straffeloos verder leven is het de zon? is het de wijn?…

op de Grote Weegschaal wacht de serene Veer van de Waarheid op het mensenhart dat aan de andere kant slechts in hebzucht door kan slaan monsters verslinden harten die aan zware Cupiditas lijden dakloze zielen vullen de zakken met mineralen gedrenkt in bloed geen pijn is groter dan kijken en zwijgen het bloedige verhaal moet…

De aarde is een zeldzaam beest met een gelooide huid gedierte in z’n pluizige beharing z’n wetenschap te ontplooien straffeloos ronddrijven langs de kantlijn van de evenaar geen soort vertrappen onder beide polen van de zon haar leegten te verwarmen spiegelbeeld van ‘zelfzaamheid ‘ gemaakt in de scheertijd van de maan om nieuwe merktekens…

Er lag een groene glans over jouw verenkleed doorlopend naar de dijen De ijstijd heeft ons gescheiden Sindsdien ging mijn huid verweren Maar nu, herenigd, gewend aan jouw enkelvoudig bestaan aangepast aan jouw twaalf diëten mag ik jouw lot ondergaan Ja, je hebt me straffeloos miskend…

“Du bist so schön, ich liebe Dich,” Zeg ik zo, omdat ik, dit, In mijn eigen taal niet zeggen, Niet straffeloos zeggen kan.…

tergende roep om lucht Stuitte op oostindische dovemansoren Ging onder hun lichaamsdruk verloren En elk bonnenboekje te buiten Waarna de poetsen maar bleven persen Ondanks het leedwezende verwensen En de smeekbedes van mensen Die zich mengden in de controverse Zodat hun blikken leken te verwoorden Wij zijn in staat in naam der wet om straffeloos…

Alle dagen zou ik willen terughalen, wat fout ging, gesmoord in ketening van onschuldig bloed, een keuze te maken om alle consequenties ten spijt excuus op voorhand te maken en uitkomsten ook humaniteit vermijdt alle leed dat straffeloos werd afgedaan in al het gene van ambities bleek de uitslag naïef en nalatig was, de uitkomst stond…

oerbron van het leven moederoog van de witte zon tegen de vernietigende stralen van de zon koester ik geen wrok meer nadat de twee zwarte raven neergezegen met een hoed op m'n hoofd laat ik me ontroeren in het groene landschap met de toren en de koeien wanneer de donkere wolken straffeloos overdrijven; aan komt stormen boven de korenvelden…

Straffeloos knip je mijn zinnen weg. Ik heb zin om jouw pion te slaan. Dan doe ik alsof ik je niet heb gehoord. Gooi één om helemaal opnieuw te beginnen. ‘Dat is het tikken van de dobbelstenen, schat!’ ‘Ik hoor je niet.’…

Om de omgeploegde grond van de akkers niet straffeloos te betreden dwalend achter sluiers en de tralies, deels zichtbaar door het ware verlies dan stralend door verheerlijking wat binnenstroomt door gebrandschilderde ramen en de gestileerde tinten van een droom in versteende kleuren neergevlijd wie licht of zwaar tilt aan de vanzelfsprekendheid…

David Ogilvy-esque voorspellingen doen, en hup, Straffeloos jonge meisjes aanranden maar. Een land krijgt de leiders die het verdient, Zie ons eigen gefeminiseerde land. De leider loopt stiekem het liefst, met een andere metrosexueel hand in hand. Nee, dan Rusland, Mannen zijn compulsief masculien.…

voordeur voorbij de goddelijke ochtendwind zuiverheid boordevol aroma perceptie is mijn realiteit heerlijk zachtaardig wentel ik mij in een waardevolle wereld vol kwetsuur brand betoverende schoonheid in gedachten die men in eenklank vindt met natuur zet gebeden in warmte onder dromen neer gepassioneerd wordt smeekbede werkelijkheid straffeloosheid…

bij zelfs als alles ineenschrompelt tekortschiet in duigen valt sneuvelt een karikatuur wordt - als zand glipt het ogenblik dat ons pendant van wraak eenmaal gegund is tussen onze vingers weg ik behoor toe aan het land het heeft mij gemaakt ik heb geen ander land dan dit land prikkelbaar beledigd vergooien we elkaar en vergieten straffeloos…

Men kan niet straffeloos dees hofwet overtreden. EVA: Wat hofwet? deze wet is strijdig tegens reden. ADAM: Gods reden overtreft al ’t menselijk vernuft. EVA: Een die rechtschapen is word niet zo snel verbluft Van ijdele vreze. Ik smaak wat kennis in dees spijs leit. ADAM: God vrezen is ’t begin van kennis en wijsheid.…