Alle inzendingen over T. rex Trix OR Museum Naturalis Lei OR Tyrannosaurus rex

Een kikkerlijkje drijft lichtend op de rivier pas doodgebeten.…

Daar werpt de Leie zich, wegeltjes volgen haar ijlings. Af en toe rijst een resto op: een kapel in dit bedevaartoord voor kunstenaars en minnaren. Bijna in de sloot omdat ik onoplettend op het land let. Met veel zin zou men opzettelijk verdwalen om nog meer te zien.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

De man die uwe weelden mint is weerloos als het kleine kind: de wereld ging hem vreemd voorbij als aan zijn borst uw hartslag lei. Maar wat ons saamgedreven heeft is wat in kleine bloemen beeft en gonzend draagt het groot heelal: 't is twee-in-een, en dat is al.…

Het museum heet Ministerie van de Zee -- Er is geen kust meer.…

Trix zei, jammer, ik had daar graag willen zijn, de paus was groots, maar het Vaticaan is me te klein.…

Inmiddels kunnen wij ons meer vermaken Museum, sauna, kroeg of verre reis Een bios, restaurant en sportpaleis – Althans bij overeind gebleven zaken Vaak denk ik terug aan wie aldus ontsliepen: Bar eenzaam, zonder warm vaarwel naar ’t diepe…

zoeken O dames heren, jongens meisjes ook Dit is de trend van topographica Der naturalis geographica Want weet je wel waar Oxford ligt en Stoke?…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

De kamers van mijn geest Overbelast met gedachten Het is leven wat ik vrees Ontnomen zijn mijn krachten Wilde haren wapperen niet meer Nergens een sprankje licht Donkere wolken dalen neer Verkrampt is mijn gezicht Getekend door lijnen Ogen vol verdriet Het zal niet meer verdwijnen Geen ander die dat ziet Ga en leef je leven Ik ga…

Stil nu, hoor je die vogel niet Stil nu toch! Hoor, hij zingt het hoogste lied Waarom toch altijd geluiden om me heen Waarom nooit eens met mijn gedachten alleen Luister en maak geen geluid Luister nu toch, wat maakt die ene minuut nu nog uit Klanken worden me de gehele dag opgedrongen Nu nog hebben de vogels niet voor mij gezongen…

Moeder zijn dat ben je je hele leven Je houdt van je kinderen en probeert ze van alles mee te geven Maar eens dan stopt die verantwoordelijkheid Altijd te vroeg, nooit is er eigenlijk tijd Om alles te zeggen wat je wilt Plotsklap is het leven verstilt Je kinderen, daar waar je zoveel van houd Staan even alleen, hebben het zo verschrikkelijk…

Chemokuur Vloeistof druppelt Belager neergeknuppeld Lichaam vol vuur AL vrezend hopen Veel volk Donkere wolk Vijand doorgekropen Zucht Adem afgesneden Hel betreden Ik vlucht…

Ze staat stil, haar hart gaat als een razende te keer Kijk daar staan ze, daar staan haar belagers weer Ze ziet de gezichten grijnzen Ze probeert wanhopig moed te veinzen Ze draait zich om, ze wil terug Maar ook daar staan ze al, pal achter haar rug De angst groeit haar ogen sperren open De kans is er niet meer om weg te lopen Ze…

De gladde wangen zijn verdwenen De lippen ooit vol, warm en vrouwelijk gestift Zijn nu met mannelijke trekken begift Gezichtsbeharing is verschenen Wenkbrauwen vol, de kaaklijn strak Waar borsten fier naar voren staken Is nu nauwelijks iets meer om aan te raken De rechte schouders , volmaakt in dit pak Een droom is vervuld Bewondering is…

Stop! Niet verder meer Zelfs bij mij is een grens Vrede is wat ik wens Niet herhaling, keer op keer Leed gedragen jarenlang Leg ik nu af als een oude jas Uitstervend ras Hier is mijn andere wang…

Verborgen in vergetelheid Gekleurd door tijd Ligt het schrift tientallen jaren Stof en vuiligheid te vergaren Het kind ooit vol enthousiasme Krijgt nooit meer een schrijvers orgasme…

Een museum is een gebouw met een inrichting als herinnering aan wat ooit was en nooit meer mag een museum zou zo de herhaling van die grote fout moeten voorkomen nu gebeurt het toch wie weet ze nog de namen van de slachtoffers en van de daders van beiden zijn de namen anders hoeveel musea zijn nog nodig wereldwijd…

Mijn tante Trix die heeft vier mannen Ze koesteren haar zeven dagen per week Aandacht genoeg zegt ze met een lach Terwijl ze snoept van haar plakje cake De eerste man is eigenlijk haar echte Met hem is ze jaren geleden getrouwd Hij is zo zorgzaam en een echte heer Vandaar dat ze hem voor altijd houdt De tweede is groot gespierd en lekker…

'BLOEMSTILLEVEN' *Kroller-Muller Museum (met zowel een Umlaut op de 'o' als de 'u')…

De kale kop de oorlam en de kwal Die krijgen 't steevast driewerf voor hun kiezen Het vuur lei na aan schenen hunner biezen Op hurken knielen fakkels met een knal Een robber vecht met oorvijg tot de bel De var krijgt rood, de joker buitenspel…

Predikherenlei: een visje ligt te sterven boven de Leie.…

Ze was van daag voor 't eerst op school, Zo blij komt ze er vandaan, Dat ze aan haar moeder vragen zal, Of ze elke dag mag gaan. De jongens zijn al ver vooruit, En lopen wie om 't hardst. Jan deed graag mee, maar denkt: ‘mijn lei - ‘Valt die, dan krijgt ze een barst.’…

wensrode strepen als ballast op het marmeren papier, hier en daar ontlast door blote genitaliën, geheel onverwacht niet dat we schrikken want dit is wat we willen geen soberheden in het zwart-wit maar de schoonheid op het markante gelaat van zij die op haar hurken zit het leeft op twee etages, ongemeubileerd terwijl de lege nis toch vele…

Kom binnen, ik kus jouw ogen Ik zal je alles laten zien Neem de tijd, kom zo vaak je wilt en verzadigd zul je weggaan Neem een bad in al mijn kleuren – zacht als poederkwasten strelen ze jouw blik Ik omarm jouw aandacht met het goud van de geschiedenis Hier is alles eeuwig jong Onvoorwaardelijk plooi ik me naar jouw behoeften Ik…

Hier groeien wij We voegen verleden toe aan ons leven, en schoonheid We brengen oude meesterwerken tot leven door te kijken in tijdspiegels waarin we ook onszelf zien: grote mensen met een museum in ons hoofd stille zalen waarin we kunnen dwalen tussen werkelijkheid en idealen verleden en toekomstdromen Op elk moment Grote mensen…

In het museum waait de wind overal vandaan, overal heen, zoals wij bezoekers uit heel de wereld komen en gaan Wij dragen een cultuurweb, voeden het met de collecties van de musea die groter zijn dan hun gebouwen Wij dragen de kunst met ons mee, ze is groter dan wij groter dan onze tijd en verblijfplaats Wij dragen de kunst uit, de geschiedenis…

Het kinderjurkje dat al is geweven voor er romaans gedacht werd of gebouwd bestaat. Het slaapt niet ver in een vitrine. Veel nachtblauw heeft de stof bewaard. De mouwen liggen uitgespreid, zodat het nog gedachten kan omhelzen, die in dat leven niet zijn uitgesproken en van dat sterven niet zijn afgeleid. ---------------------------------…

Alles blijft rustig staan zoals het stond. Het speelgoed slingert voorbeeldig rond. Er is geen vaat, geen strijk, nergens een natte dweil. Geen kruimels, geen beschimmeld brood onderaan in de doos. En ook de suppoost ademt voorzichtig door z'n neus. ----------------------------- uit: 'Landlopen', 1995.…

een fraai gezicht in ruimtes en in gangen zorgvuldig uitgelicht en opgehangen maar lopend langs het kleurgewoel ervaar ik een beklemd gevoel in deze zalen want chroomgeel kobaltblauw en cadmiumrood is dat geen gif? zware metalen? en zwart uit roet en wit gemaakt uit lood hier hangt de ingelijste dood!…