Alle inzendingen over Terugkeer

gevraagd, de sterren leren duiden langs bergen, boom en beek gegaan, las ziel der kleine luiden Gelouterd door de IJzerbron nam lichtkracht toe tot aan zijn mond Zijn steengeslepen lichaam werd één compacte krachtbaan Toch is zijn ziel gebleven, een koele milde Bron waarin zijn Geest weerspiegelt, gelijkend op de Zon Het tijdstip van zijn terugkeer…

Zelf zou hij terugkeren als bruingestreepte kater. ---------------------------- uit: 'Gedichten 70', 1970.…

Een zonnige middag, we kunnen naar buiten gaan, daar verliest niemand iets aan. Ik laat je eens straat zien waar ik als kind doorheen liep, er stonden toen geen bomen of ze waren heel klein. Toen ik een kind was maakte ik een hengel van een stok en een touw en een gebogen spijker. Ik bewoog de stok door het water en een vis bleef haken aan de…

Ik weet zeker, dat je terugkomt het is geen droom maar werkelijkheid hoe ver je ook weg bent ik voel je heel dichtbij zou het woensdag of zaterdag zijn zal de zon schijnen of de regen plenzen bij jouw terugkeer doet dat er niets toe dan jubelt alles en branden er veel kaarsen het mag dus ook ´s nachts zijn geen enkel probleem, ik zal niet…

In het heelal is altijd wat te doen. Sterren, planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefdes kwijt, altijd weer. Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen…

Om weer zeven te zijn. Zoals het riet ruikt in de winter. Mijn houtjes krassen over de gracht. Op zolder schimmelt het oude stro. Drinkbakken klapperen aan de muur. Eén kat woont hier nog en ik wil naar huis. Opa ruikt naar pruimtabak en vertelt over zijn paarden, lang geleden, op de hoeve. Oma schilt bergen aardappels, wortels. Ze zwijgt…

Landen is de luchten loslaten een deel van vrijheid opgeven de aarde raken vanwaar je ooit onhandig met misslagen opsteeg waar de warmte van de moederborst nog immer nagloeit door voorjaarsnachten kil en guur de vacht nog dof en donzig daar terugkeren, glorieus en machtig als een geslepen edelsteen in de kroon van de schepping is het…

Jaarlijks keren de bloemen terug uit het noorden O zij ontwaken buiten in hun verblijf, in hun hoge Goed binnen de cirkel, de naam Permafrost draagt het, u te verblijden is hun eerste gedenken, en dat het donker in Uw hart is maar licht om u heen, waar het bij hen andersom is, Daarom de wende, om uw geduld te belonen, hun fleur zal…

nadat haar man begraven was liet overgrootmoeder Betjie van Middenspruit hem opgraven en trok hem een ander zondags pak aan ‘ineens begrijp ik het’ zegt mijn moeder ‘ik zou niets liever willen dan daar bij die hoop grond te gaan graven net zolang totdat ik bij je vader ben tot bij waar hij is en hem aan zijn schouders optil die onontkoombare…

Ik houd het kleine ritueel in ere, opdat je elk moment terug kunt keren. Iedere dag, wanneer het avond wordt, maak ik de tafel klaar: een extra bord, bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas, alsof je enkel opgehouden was. Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen?), ik hoor, alsof de woning…

Oké, je komt dan wel eens thuis en wil meteen weer weg, maar moesten wij dan kiezen tussen eb en vloed? En moest er plotseling niet meer ontmoet? Wij waren jong die zomer aan het strand en niemand wilde weg, maar ieder zou terug. WIj trokken langs een huis waar iemand pas iets nietigs had verwekt. Geen donder wist hij van het kind in haar en…

met bommenwerpers zijn we meer in de wolken dan de ooievaars over de holten het verwachten van vrijheid stank van eigendunk toekomst op een cent balancerend op de rand van de pretendent ik ben als schokland een eiland op het droge dode zeevisser een bommenwerper terugkerend van een missie weer op gedoken…

Als m’n geest reist door het heelal staat in schreeuwend rood op de vloer rondom mij geschreven ‘Mijn lichaam is voor even een zitzak ik ben niet dood begraaf me niet dan trekt bij terugkeer mijn dakloze geest bij U in en gelooft U mij dat wilt U niet dat betekent oorlog onder Uw schedeldak’…

in alle woorden schuchter geschikt zal hij je vinden dagen verglijden onmiskenbaar het hart is te week van maand tot jaar herken dit gevoel vergeet niet te bezinnen weet daarbij ook dat je zal terugkeren nooit onbewust wellicht in een ander gedicht…

Het gapende gat gedicht vlak voor het slapengaan met een instant inzicht Je leegte zou onmetelijk groot geschreven staan je warmte onvergetelijk Hoezeer zou ik je missen op je terugkeer wachten kon ik me nog vergissen Geen zin meer in Zen denkend aan je gedachten die afvragen wie ik ben…

Als ik vanuit ‘t westen Terugkeer naar waar Mijn huis ooit stond, Langs zwart wit Dat ‘t leven Simpel herkauwt, Rusten er hier Zoveel herinneringen In de grond, En ben ik thuis, Waar men de N Zo mooi wegknauwt.…

leg jij mijn schrijfgerei er neer beschildert het als een geheel met de zekerheid van terugkeer ik het weer meeneem naar elders jij het gevoel terugkrijgt dat mijn terugkomst gegarandeerd is dan bezie ik het als een positieve tic ik niet weet wat erin jouw geest leeft maar al te graag begrijpen wil…

Ik reis om heel de wereldbol te zien En op mijn reizen gaat het steeds op rolletjes: Voordat ik terugkeer slik ik flink wat bolletjes Waardoor ik alle kosten terugverdien. Alleen minister Korthals in Den Haag Zit met mijn cocaïne in zijn maag.…

Speels licht laten we overvaren Als een voetveer keer op keer Eenmaal schipper schipper andermaal Van oever naar wal en terug Aanleg zo kortstondig Zoveel meer en anders dan een brug Valt dit te verklaren: De terugkeer,dagelijks, van het licht?…

Gelikt gepresenteerd zonder geweld De BSN is nieuw en strak en profi We prikken onze ouwe trouwe sofi Bij Doe Maar (...) en het kijk- en luistergeld Of lees ik 't verkeerd en op z'n kop En is 't de terugkeer van de palingpop?…

Wat liefde en geluk moest zijn werd vooral immens veel pijn Zodoende slechts na een paar jaar gingen wij moegestreden uit elkaar En nu de knoop dan doorgehakt is merk ik dat ik je nauwelijks mis Want nu je me niet kunt domineren voel ik het ware leven terugkeren…

De verloren tijd is kwijt en niet meer in te halen Terugkerende flashbacks lijken gevonden voorwerpen in lang vergeten dozen die de zolderkasten vullen Ze had hem willen schrijven over het hoe en waarom maar alles werd onleesbaar want de inkt mengde zich met immer zoute druppels bij het verlaten van de pen…

Dagelijks in de bergen De diepste roerselen Met haperende pen Gekrabbeld op een Notitievel - Bij het teruglezen Na terugkeer naar eigen Huis en haard Snijd ik mijn vingers Aan de scherpe randen, Tot bloedens toe verwond Door de diepste gevoelens - Zij laten ook op papier Niet met zich spotten…

kerelings wend ik des dichters droom wentel ik mijzelve de zomer loom in een vermetel gebaar klaar ik verneveld geheel najaar deels, ijskoud versplinterd heb ik de pegels overwinterd vervolgens, neem ik met rente terugkerend, mijn eigen lente…

die echt bestaat laat ze terugkeren om verder te gaan…

Ze hebben ooit één echte plaat gemaakt Die nu door dit bijkans-bejaarden-bandje Heruitgebracht wordt als vals documentje Dat, hoogstens vaag nog, aan diens oorsprong raakt Zulk nieuws is destructief, hoewel niet brekend De terugkeer aan het front lijkt pretty vacant…

soms pakt het anders uit liggen zaken genuanceerder gedurende voortdurend voortbewegen zonder ooit het vermogen op twee plaatsen tegelijk te zijn buurvrouw; wat rijmt op schapenscheerder ontbijten en diametraal terugkerend in de tijd het onverteerde brood ten spijt -volledig…

in de naakte ochtend begin je opnieuw verstilde handen ontbloten dragende sporen bedekt zilverdauw klare ogen die terugkeren binnenin het hart helend zacht zijn klanken ingeprent gedachten blijven bewaard wat je leven zin geeft bij daglicht…

Wat ik bewaren zal hier op aarde is juist het stof en die terugkerende aarde. Dan blijft het duister over. Kijk : boven op mij groeit reeds het lover…

Wolken kondigen jouw terugkeer aan zuidenwind in de zeilen van de boten tegen de stroom in naar mij Herfst kwam, winter ging voorbij Jouw gewaden hangen te luchten vangen de lentegeuren uit de tuin waarin alleen jij mijn gedachten nog steeds gevangen houdt…