Alle inzendingen over Tijd is tijdelijk

ik brak de tijd in stukjes stilte reeg ze draadloos tot een wereld rust waarin moeten tijdelijk ontbrak men alle haast vergat enkel oog had voor elkaar in een lief gebaar een hand voldoende was voor goed verstaan de tijd zal helen in koortsachtig verder gaan maar stilte deelt nu ons bestaan…

Tijd is ineens weer tijd. Ons leven eindeloos.…

De Sint die heeft het land alweer verlaten De Stint heeft ook zijn langste tijd gehad Ze kozen zeer gezwind het hazenpad En worden tijdelijk niet toegelaten Gelukkig komt de Kerstman weer in ‘t land Kijk daar: met Arjen Robben...hand in hand…

hoe ouder je wordt hoe meer je beseft dat tijd tijdelijk is gisteren wordt vandaag en daarna morgen vervlogen jaren worden momenten die belangrijk waren gebruik je toegemeten tijd om je daden te testen op belangrijkheid neem de tijd om naar jezelf en naar anderen te luisteren wanneer je voor een ander al was het maar één moment…

“Hoe of het nu met Coenraedt is gesteld?”, Zo zitten wij ons thuis hier af te vragen. Bij Coenraedt heeft het virus toegeslagen, Ook hij is door corona nu geveld. Vanaf ‘zijn’ plekje wensen wij Marcel Een spoedige genezing en herstel.…

Mijn kat was weer vannacht van huis en kwam al waggelende thuis. Er zat van alles in zijn baard, had voor dessert een muis bewaard. Was nog een beetje in de war, want hij kwam uit de katerbar.…

De dag kruipt de kamer binnen de regen tikt met de regelmaat van een klok tegen de ramen hier in de kamer is het kermen van de wind te horen hij huilt als was het een kind de zon heeft zich verscholen achter zwarte wolken maar dit alles is slechts tijdelijk natuur en tijd zijn onafscheidelijk gaan door en volgen hun eigen spoor.…

Het tijdelijke is versteend door de tijd, en het eeuwig ermee verbonden eeuwige... Blijft voor altijd een ongrijpbare schaduw op een vloeibare tranenspiegel...…

Ons lichaam een tijdelijk voertuig voor onze ziel (?)…

Onze lichamen tijdelijke voertuigen voor onze zielen…

Er zijn veel analyses maar 'het zijn' was er rijkelijk voor die tijd dus hoe knap ook geanalyseerd het is wellicht toch en hoe jammer iets tijdelijks zeker handig om te berekenen ook mooie formules waarvoor je flauw wilt vallen in de ruimtetijd denk je aan je dood dank je wel ruimtetijd day after day alone on a hill…

plaats, te allen tijde…

Men slaat alarm, vervuiling in de Maas! Hier is geen drinkbaar water van te maken Vandaar dat men de inname moet staken En dat is echt niet voor het eerst, helaas Toch hoeft men nog geen dorst te lijden want Er is nog volop Gulpener en Brand…

De aanraking is voorbij De geur van de huid verdwenen De lieve spontane omhelzingen Die zijn Overleden en begraven Dood als een pier De natuur doet Daar nog een schepje bovenop Dagen laat zij sneeuw vallen De koude oosterwind laat Duinen ontstaan Doodse witte sneeuwduinen Die verder en verder ophopen Dan komt de dooi Doodse dooie…

behave wij wij worden geboren en sterven wij zijn stechts tijdelijk de magie is voor eeuwig…

in de tijd die ons rest rest ons niets anders meer dan te zijn daar waar we waren gebleven met de ziel die er altijd is en nooit zal verdwijnen want de kracht van leven is voor een ieder van tijdelijke aard en meestal niet zonder gebreken en dat anderen koeien in de sloot zien staan die er niet zijn is hun probleem niet het…

Graaf niet zo diep in mijn geest. Dit zou je eigen leed kunnen zijn . De melancholie achter het woord die je nu toevallig leest.…

tanka Bosanemonen bloeien overweldigend, toch teer en fijntjes. De ijle wens hun bestaan steeds vast te mogen houden...…

Het oude houten tafeltje achterin de tuin Heeft zijn beste tijd gehad Het mist de stevigheid en is grijs in plaats van bruin Niet meer zo fier als toen het de tuin betrad In de kieren is het met mos beklad Het heeft kwasten als een kale kruin Het doet alleen nog dienst als puin Verweerd is elke lat Er zijn tijden van vreugde geweest Warmte…

(tanka) Tijd van fluitekruid toont zich duidelijk maar fijn, gaat zachtjes voorbij... Een sterke troost: vergeten en wachten tot volgend jaar!…

een stroomversnelling lijkt soms een waterval waarbij je de oevers niet meer onderscheidt alleen maar meegaat met de wervelende stroom uiteindelijk beland je ooit in kalmer vaarwater kijk je al dobberend weer rustig om je heen niet voortdurend angstig achterwaarts of voorwaarts dit is toch uiteindelijk gelukt hoogste tijd om nu…

Als toevalstreffer geslaagd en prikkeldraad beschouwd als mislukt Volle maan als flitser goed verlicht én vaders- én 't-kinds gezicht* Auteur Umberto Eco heeft het tijdelijke voor het eeuwige moeten ruilen.…

boven het maaiveld in kleurige voorjaarsjas de fiere krokus jij schittert en straalt alsof het nooit anders was in zon-gele jas niets kan jou deren geen weet van tijdelijkheid dat is zonneklaar nietsontziende hond trapt je hard de aarde in plast over je jas vertrapte krokus je zonnige leven lang boven het maaiveld!…

Ik leef mijn portie van de eeuwigheid, een kreet -- doet mij huiveren.…

Het is tijd Mijn tas staat klaar ik hoop dat ik niks vergeet Nog een keer controleer ik mijn briefje of ik niks vergeten ben Nee hoor alles is opgeschreven ik voel de verstikkende ruimte Doe mijn trouwe kistjes aan pak de rugzak hang hem op mijn rug Om de weg te gaan volgen waar mens en natuur samen gaan Jee wat is die rugzak zwaar niet…

Ik zit gevangen in mijn cel Al was ik nooit een verdachte Toch ga ik door een hel Veroorzaakt door mijn gedachten Voor kracht bid ik veelvuldig Tot nu toe genegeerd Waarschijnlijk ben alleen ik schuldig Of ziet God dat verkeerd? Al die moeite om me op te sluiten Het heeft geen enkele zin Ik kan misschien niet meer naar buiten Mijn gedachten…

Het lijkt steeds vaker net als in mijn lucide dromen alsof het allemaal voor niets is geweest in een antwoordloze tijd dromen van een frisse lente die nooit meer zal komen een vergeten zomer-nevel om de wildernis te omvatten in een toekomst vol vragen alsof het allemaal voor niets is geweest stiltedromen ontsnapt uit de tijdelijkheid…

Eens zegt mijn ziel haar tijdelijke woning voorgoed vaarwel, is korte tijd latent aanwezig bij menigeen die afscheid neemt, maakt zich daarna op weg naar een intens verlichte oneindige dimensie. Alvorens dit geschiedt sluit zij zich geduldig aan, achter in een lange rij.…

Eerlijkheid, openheid loont op termijn niet in het tijdelijke hopelijk in het eeuwige!…

ik de tijd te ver vooruit en liet me te vroeg weg sturen…