4232 resultaten.
Sinterklaasversje
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.338 De najaarslucht is van gehinnik zwanger:
Daar komt de Sint weer in zijn soepgewaad.
Zijn lange baard wordt alle jaren langer,
Die sleept vandaag of morgen over straat.
Want geen van zijn dienstwillige consorten
Verstout zich het gevaarte in te korten,
Behalve als de schimmel er op staat.…
Gebroken vogel
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 379 Slepend door het zand
Treurig zandkorrels tellend
Gebroken vogel…
Pernis
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.178 Het landschap is een treurig aquarel
Uit schoorsteenpijpen vluchten vreemde kleuren
Die ongenood het zwarte zwerk besmeuren
De dood heeft hier een ijzeren gestel
Signalen van de schepen klinken schel
De lucht is zwanger van ontstegen geuren
Er valt geen dierlijk leven te bespeuren
Dit is het voorgeborchte van de hel
De duivel kon geen beter…
Louter treurigheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 147 Voel ik mij somber, treurig en alleen,
het liefst drink ik dan zonder rantsoen,
maar ‘k geef me niet over aan geween,
ga mijn weemoed in een versje doen.
‘k Geef mijn somberheid een haven,
is het volbracht, dan ben ik opgelucht,
de treurigheid is weer begraven,
en soms tevreden over mijn pennenvrucht.…
Vers gemaaid gras
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 250 De geur van vers gemaaid gras
doet me dronken even drinken
van een aroma van nieuw, van groen,
van hergeboorte en morgen, zomer.
Hoe kan je dit vertolken in
kreupele zinnen, in een scheef beeld
dat maar niet recht geraakt, dat
voorbij de woorden ademt.
De sprietjes richten zich alweer op,
en vertellen een nieuw verhaal.…
Geur
gedicht
2.0 met 38 stemmen 15.176 met Tijgerbalsem
masseer ik
mijn pijnlijke bovenarmen
goed spul
zegt de mevrouw van de mensendiecktherapie
uw lichaam is uw voortuig
zegt ze
maar u heeft het niet
zo goed onderhouden
zegt ze
en: u slijt
die geur van kajoepoetih-olie
in de balsem wasemt rust
in 1955 masseerde jij je
moegeleefde lichaam ermee
hoe geurde onze kamer
altijd…
geur
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 663 je hangt nog in mijn trui
met parfum van vandaag
vluchtig word je
even streel je
klinkt van geur
de echo reukloos na:
houd mij nu vast
vasthouden
even maar…
Haar geur wordt alles
gedicht
3.0 met 30 stemmen 13.820 Achter ons raast nachttrein
door een weiland - wij kwam van ver,
op verhaal, staan met lange jassen
in de gang, herhalen enkele gebaren.
Wij weten weer hoe deze vrouw ons
soms niet meer kon zien wanneer zij
door de grote kamer ijsbeerde, vlammen
van zich afsloeg, onverstaanbaar werd.
Iemand zal later, precies op dit moment
wellicht, met…
In de geur van...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 366 In de geur van paarse seringen
de herinnering stijgt voorbij
oranjeroze opent een lichtvenster
tweevoudig val je op mijn tong
Eenzelfde kamer
aan verlangen
verdwijnend wij
was zo dichtbij
Fijngewreven magie
kleeft als draden
waar vast de aarde ligt…
geur
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 341 Het geurt nog steeds
In de verzamelmap
Van de gedichten
Die ik schreef
Het geurt nog wel maar
Minder dan in de mouwen
Van mijn trui toen
Er is verkleurde inkt
Er is vergeeld blad
Ik weet je zult nooit meer worden
De ruit met uitzicht onverwacht
Het telefoongesprek met angst
Het sms dat ongelezen zijn moest
Het geurt nog steeds…
Een geur
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 189 Een geur van herinnering is
het zoeken naar een houvast.
Als je het vindt, hoe mooi
kan dan het heden zijn.
Waarin je hart bemint en alles
diep in je, vol van liefde zingt.…
Geur
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 256 Nu hangt je geur in het bed, aan het dekbed.
Wat is jouw geur dan, vraag ik me af.
Jouw geur is jij, wat blijft hangen, het vluchtige.
Als ik de was doe is ’t weg.…
De geur
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.187 De herinnering van geluiden,
van geuren, van bezinning
op het betoverde bestel en
het bestaan van rode bloemen.
De geur van mos,
van denkende moerassen.
Allicht de kleuren van het geschut,
naar hartelust de geur en
geuren van het verlaten plein.…
Over geuren
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 220 De hoge balsempopulier,
de sneeuwbal en laurier
en alle bloesemkaarsjes,
knoppen, die op knappen staan,
gekapte takken, knoesten, hout,
vieren met hun geuren boventonen.
Een feest hier doorheen te fietsen
in een voorjaarsregen,
in een vlaag te worden afgeleid,
voor de bedwelming graag bereid...
Kan dit duren!…
Haar geur wordt alles
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.389 Achter ons raast een nachttrein
dor het weiland - wij kwamen van ver,
op verhaal, staan met lange jassen
in de gang, herhalen enkele gebaren.
Wij weten weer hoe deze vrouw ons
soms niet meer kon zien wanneer zij
door de grote kamer ijsbeerde, vlammen
van zich afsloeg, onverstaanbaar werd.
Iemand zal later, precies op dit moment
wellicht…
Geur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 170 Je geur zat nog op mijn kussen
en ik vroeg me af welk parfum,
aftershave of shampoo je dragen zou.
't Was een zeer aangename!
'k Herdacht en bedankte mijn geliefden met hun namen,
minnaars, vrienden, maatjes,
meer nog mooie engelen waren het geweest
op het kronkelpad.…
Geuren
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 212 Toch brengt de geur van brem en kamperfoelie
zelfs uit die tijd een beetje zonneschijn.…
Geur
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 111 Aan mijn oude fiets
hangt de geur van vrijheid
eigenlijk is het niets
of het moet die roestige ketting zijn
vrijheid openbaart zich
in grootse onvolkomenheden.…
De geur van
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 16 etherisch verband
gezwachtelde ontkenning
van de schedelwand.
Het elixer scherpt
zinnen buiten de context
ontsmet gezegden
in spleen verloren
persoonlijkheid gedrenkte
bluesballads verdringt.…
Treurig gedicht
gedicht
2.0 met 114 stemmen 35.546 'Dit is het einde van de weg' zeiden ze.
Er stond een bordje:
DIT IS HET EINDE VAN DE WEG
'Hier, dit punt,' zeiden ze.
Ze hurkten erbij neer
en raakten het voorzichtig even aan.
'Is dit het?'
'Dit is het.'
Het was herfst, het regende, het stormde.
Ze stonden op, draaiden zich om.
Later kwamen ze nog even terug
met een vergrootglas…
Valse treurigheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 83 heb mezelf bekeken
in dit nieuwe jaar maar
zag geen enkel teken van
opbloeiende schoonheid daar
een stukje ironie
en valse treurigheid
omdat ik ondanks alles
deze leeftijd heb bereikt
wees blij met mij
want ook jullie zijn
de echte overlevers van
alle generaties genengevers
wij zijn het surplus
dat de mensheid heeft
kunnen genereren…
Treurig water
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 2.333 Rivieren stromen
Zoute rivieren
waaruit tranen komen
En al het verdriet
en de pijn
voeren zachtjes met ze mee
naar het diepst van de zee
De stille smart
-als een vloek, een last, een kater,
de smaak van puur azijn-
die langzaam in de zee verging
Maar soms,
in het stille zoute water
proef ik de pijn
van een bittere herinnering…
Treurige verandering
poëzie
2.0 met 9 stemmen 3.173 wat is mijn ziel veranderd
Door der liefde treurigheid!…
Treurig tooi
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 120 Grauwe luchten over het land,
Straten bedekt met vallend blad,
Natuur stervend in treurig tooi
Van rotbruin, schimmelgrijs.
Je dagen worden korter,
Maar duren steeds te lang,
Slepen zich droevig voort
In mist van nevelige gedachten.
Het lichtfeest, de ommekeer,
Verborgen door jouw luchten
Schim aan de horizon.
Nog dagen te gaan .…
Badkuip
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 253 Maxime liet niets na dan treurigheid
en niemand die de treurigheid ontkennen
kon. Ze was een jaar of 50.
Neef las een mooi gedichtje voor in de lucht die ze liet.…
Freule.
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 249 Een jeugdige freule,
keurig en fleurig,
ziet naar haar echtgenoot
die treurig en zeurig,
humeurig en kieskeurig,
zijn charme bij haar
heeft verloren.…
ANTI-DEPRESIVA voor de herfst en winter!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 158 Brandt zoveel mogelijk een kaars
als het donker wordt, somber blijft
Want een brandende kaars geeft:
licht = hoop = warmte = gezelligheid
een fijne herfst en winter toegewenst!…
Een metafoor
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Hij zat daar op die kleine bank,
met naast hem zijn zwijgzame gade,
als Mater Dolorosa, een façade
en sprak met treurige klank.
Naast hen een treurig bloemboeket,
en wat vergulden ornamenten,
onderhouden van gemeenschapscenten,
als decorum neergezet.…
Ooit...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 148 De vogels huilen, ze zijn treurig.
Tranen van vissen vermengen zich
met het water.
De bladeren van de bomen verbleken.
Wij komen later...…
Verloren... gevoelens
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.924 Als een verwelkte
roos die dood bloeit
het hoofd treurig
op gebogen steel,
vind ik nergens vocht
om mij te sterken…
laat mij maar drogen.…