22890 resultaten.
De klank van mijn oude vleugel
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.010 De klank van mijn oude vleugel
wordt zwak en schril:
er is iets versleten
in hem, diep van binnen.
Er valt niets te herstellen,
er valt niets te beginnen:
tegen een doodlijk euvel
kan men niets beginnen.
De arme zwakke klanken
zullen ijler stijgen,
(waar bleef de sterke, volle
klank van hun jeugd?)
tot ten leste komt
het verlossende zwijgen…
Familiedag
poëzie
4.0 met 1 stemmen 914 Van heinde en verre komt de sippe saâm,
Een dag per jaar, om met elkander te eten,
En op te rakelen wat werd vergeten:
Der vaadren veten en hun eigen faam.
Zij smullen lang van 't hartig nagerecht
En lasteren met argloos om zich schouwen.
Bij veel betuigingen van vol vertrouwen…
de oude bok en zijn groen blaadje
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 242 wat begon als vederlicht
groeide uit tot zwaargewicht
want door te flirten met passie
veel gesjoemel te weinig actie
een kamer huren was een optie
voor het uitgesteld orgie
aardbeien en champagne
waren ooggetuige van deze campagne
de trappen op naar niveau twee
een oude kamer met wc
een groot tapijt bedekt de vloer
een raam met uitzicht…
vertrouwen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 737 spreken met je hart
zwijgen met je mond
je bent een geval apart
sterk en heel gezond
maar meestal averechts
zijn jouw gedachten wel
bizar, zeker niets slechts
dat begreep ik echter snel
dus schenk ik je het vertrouwen
ontgoochel me alsjeblieft niet
ik wil het niet berouwen
zo besparen we veel verdriet
ik hou van jou mijn zoon
mijn…
DAG DES OORDEELS
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 126 Ik kwam in de hemel
kwam in het aangezicht
van God en sprak: wij....
God onderbrak me en sprak: en jij...
ik sprak: ik heb publiekelijk...
God onderbrak me wederom en sprak: en privé?…
transformatie lonkt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 590 Niets hield je tegen om mij te warmen in je armen
ik ben toch ziek, zegt mijn verstand en ook de dokter,
alleen mijn lijf, want de baas ben ik
ik blijf.
Zal het doemdenken mij verleiden
neen, je keert me 180 graden
weet me te verblijden.
Zo dankbaar ben ik nu
Ik ga je kussen
ga mijn weg, eerst even rouwen
t' was ook zo mooi en dat blijft…
Vrij worden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 111 We kunnen ons voorstellen,
dat mensen als wolken drijven.
Dat we afzonderlijke wolken zijn.
We kunnen bewustzijn ervaren.
Dat we de heldere hemel zijn.
Dat we wolken kunnen zien.
Mensen die werkelijk beseffen,
dat ze wolken en hemel zijn,
kunnen bewust kiezen.
Ervaren liefde.
Worden vrij.…
blinde dwaas
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 689 Geef niet als je alleen kunt geven wat niet van jezelf is
En houdt me ook niet klein
Kwets me niet met zogenaamd fatsoen van de ‘’ gewone’’ mensen
Van wie jij zegt dat ze je niet zullen begrijpen
Ik vraag niet om je mening
Of schuldbewuste eerlijkheid
Alles wat ik doe is daad
En weet je?…
IK LIG ZO STIL
poëzie
2.0 met 8 stemmen 624 Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder,
mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht
het kloppen tikkert van uw zachte hart
en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er.
De sterren bloeien langs haar zilvren baan
en blinken met het licht van duizend glanzende ogen,
de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen
van blauw-zwart marmer welvend…
VLOEK NIET DE ZON!
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.053 Vloek niet, o vloek niet de zon,
m'n broer, die zo zwaar draagt uw last,
touwen en lijnen zijn om u getast,
hoog glijdt de boot in de zon.
Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst,
uw ogen en slapen zijn wild omvloten,
maar de haat, de haat uw oog ontschoten
0
vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst.
Bittere man die…
heimwee in de kast
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 119 wat ben ik eigenlijk nog voor jou
geen klank meer uit je mond
een gezicht tot op de grond
je hart zo kil en koud
eens waren we goede kameraden
maar dat was al vele jaren geleden
we waren met zo weinig tevreden
ook sterk zelfstandig en vastberaden
we hielden van de gouden zon
maakten reisjes naar die landen
waar ik hoopte dat die zon, je…
Wanhoop veranderd in hoop
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 62 in
rouw en verdriet krom gebogen
Het mensenhart is
verduisterd met kwaad
dat brandt als zout in een wond
Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur
voor het hout gekruiste raam
zien we de kaarsjes staan
Het stralende licht
van het kindje dat in de kribbe ligt
voor een nieuwe start met licht in ‘t hart
Wanhoop veranderd in hoop…
De vrouwen van de wereld
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 596 Alle vrouwen in deze wereld
en van voorgaande tijden
koesterden samen één geloofsbelijdenis.
Deze vrouwen, die ons allen voorgingen
hingen aan een koord om de nek.
Vrouwen nemen collectief pijn en verdriet op zich,
teneinde geluk en liefde te brengen.
Het is altijd hun wil geweest
om onrust in de ziel der man
te transformeren in rijkdom der…
Boerderijruine
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 wat ik niet hoop
zoiets met sfeer
krijg je
nog een keer
niet weer.…
kamp De Beetse
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 Kamp De Beetse
gebouwd voor de werkverschaffing
loodzwaar werk, bestraffing
dat je werkloos was
wildernis werd akkerland
alles met de schop, de hand
een meter diep omgespit
je sliep
twee rijen houten barakken
naast een rechte zandweg
in het kale land
verder niets.
Wat later
staat er
prikkeldraad
omheen
en vier wachttorens
omstandigheden…
Als ik soms terug kijk
hartenkreet
1.0 met 10 stemmen 1.459 Als ik soms terug kijk
op mijn levensloop
daar zaten fouten tussen
en wel een hele hoop
Er zitten dingen tussen
waarvoor ik weemoed voel
maar ook die ik vergeten wil
en wel een hele boel.
Doch alles wat herinnert
aan die tijd met jou
die blijf ik altijd koesteren
die blijf ik altijd trouw.…
Weemoed en hope
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.497 Op de bodem van het leven,
In de diepte van het hart
Rust de Weemoed
En de Smart;
Maar de Hope rijst er neven,
In ’t geslingerd mensenhart.
Tussen weemoed, strijd en hope
Vliedt het leven snel voorbij;
Waakzaam, werkzaam
Wachten wij
Dat het Raadsel zich ontknope,
Wat ons korte leven zij.…
Emotie der Liefde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 346 Soms gaat het niet om principes
Maar om gekoesterde feiten
Soms is pijn en leed niet belangrijk
De andere keer wel
Hoe een simpele huivering
Zoveel emotie kan losmaken
Zowel voor jou, als voor mij
Soms is het niet erg om de ogen te sluiten,
Even alles voorbij laten gaan
Je kan van liefde houden,
Of de liefde willen houden,
Hoe veilig het…
Beleving van hoop
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Leeft de werkelijkheid van hoop.…
Drijvende vlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135 Tussen hemel en aarde ligt een horizon van zee.
Moeders in gammele armen gevangen,
op drift door onbetaalbaar verlangen.
Het water van de zee is bitter en zilt,
door alle leed en alle tranen verspild.
Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…
Weemoed en Hope
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 729 Op den bodem van het leven,
In de diepte van het hart
Rust de Weemoed
En de smart;
Maar de hope rijst er neven,
In 't geslingerd mensenhart.
Tussen weemoed, strijd en hope
Vliedt het leven snel voorbij:
Waakzaam, werkzaam
Wachten wij
Dat het Raadsel zich ontknoope
Wat ons korte leven zij.…
Licht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 149 Waar je dan tussen
verlangen en vechten
in het donker blijft hopen
dat licht je zal omarmen.…
Altergonaal
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 tussen spiegel en
evenbeeld brak
deze nacht het hart
in dwarsverbanden
die er wel zijn maar
elkaar niet kennen
als het deel dat
nog niet bloedt
en de rest zonder
hoop op dromen
tegen het licht
van zilverwolken…
Bidden tot mezelf
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 351 Toon me straks,
wanneer mijn stervensuur aanbreekt,
de moed,
die ik jarenlang heb verzameld.
Geef me morgen,
wanneer de klok steeds sneller tikt,
de kracht,
om mijn angsten te verslaan.
Onthul me nu al,
terwijl mijn hart nog klopt,
de schoonheid,
van dit zinvolloos bestaan.…
Moeder tussen hoop en wanhoop
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 382 Hoop stond in je ogen
Geschreven toen je
Voorzegd werd dat je
De moeder van de Redder
Van de mensheid zou zijn
En nu Hij daar kansloos
Aan het kruis hangt
Langzaam te sterven
Te midden van een rover
En een moordenaar die
Alsnog de kans krijgen
Om vandaag met Hem mee
Naar Zijn hemel te gaan
Is de hoop uit je ogen
Verdwenen…
UFO
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 94 Zat in de zon, op m'n balkon,
zag in m'n ooghoek een vreemd object
Was het een schittering
een luchtballon
Het hing stil warempel was net,
een bord, een schotel,
een UFO misschien?
Zou de zon rare dingen uithalen,
of heb ik het goed gezien?
Het ding bleef hangen,
rode lichtjes flikkerden af en aan
Bleef even staren,
voor het besloot…
Uitzichtloos
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 622 Verbannen en vergeten
tussen ijskristallen muren
Vertwijfeld warmend
aan gedoofde vuren
Broos, toch onbreekbaar
...dit bevroren hart
Hoop, neemt afscheid
...als de nacht verstard…
Spatiebalk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 49 Ik droom van dreunende vingers
die zich uitsloven
om ook maar iets van ruimte te creëren
tussen woorden. Tussen zinnen ook.
Spatiebalk.
Ik typ zomer
en hoop stilzwijgend
dat de ruimte tot het volgende seizoen
precies zolang duurt
als tot de volgende zomer.…
Boodschap van de engelen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 329 We wachten op de boodschap die
stelt ons vast nieuwe vragen
laten we hopen op Vrede op Aarde
en in mensen welbehagen!…
De rol van mijn vader
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 485 Mijn vader speelde elk jaar
de rol van zwarte Piet
maar helaas..dit jaar
durft mijn vader niet.
Hij staat opeens symbool
voor de knecht van de rijken
maar deze Piet kan je er niet
mee vergelijken.
Hij is slechts een verklede man
die niets aan het verleden
veranderen kan ook al vecht men
voor het recht..rond 5 december
is hij niet…