Alle inzendingen over VENIJN

Toen ik besloot niet meer na te denken Werd ik overladen door mijn gedachten Alleen zijnde braakte ik jouw venijn Leeggelopen rolde ik mij op En mijn liefde stierf…

Het bollende wit van lelietjes der dalen glanst fijnzinnig, teer, omhult lief en kunstzinnig een klein, onzichtbaar venijn.…

Een bijdehandje uit Noordeloos treitert de buurt al een hele poos springt steeds tevoorschijn en schreeuwt met venijn dát mag ik als duvel uit de doos.…

Ze wilde graag delen, Net als zovelen, Maar de staart zat in het venijn.…

Een vrouw uit Krimpen aan de Lek Die had aan lulkoek nooit gebrek Haar man vol venijn Nam nog een fles wijn En stopte de kurk in haar nek…

Bedenk, als mensenwoorden krenkend zijn: Gifslangen scheiden niets af dan venijn. De spraak weerspiegelt 't wezen van de spreker. Het varken noemt het edel renpaard zwijn.…

schatje lief vol valse zonneschijn je moest stiekem even overboord je zit nu eenmaal vol venijn je hebt de man in mij vermoord!…

Kraakhelder water in een vuige zee dichtte mijn ogen het zout dat beet het kristal was niet zo mooi als het leek verraderlijk hard en venijnig scherp het bloed was zuiver…

Na een venijnig spelletje kaart ging één van zijn jachten uit de vaart. De miljardair riep : "Bravo ! Hiep, hiep, hiep ! 't Was met de crisis toch niks meer waard ..."…

De wereld zou op haar mooiste zijn, als mensen groeten zonder venijn Maar stel je nou eens voor dat het altijd vrede zou zijn.…

Het boek van Donna Tartt leest als een trein Maar dan een uit de negentiende eeuw Het is een uiterst langgerekte geeuw Lees ik in de recensies vol venijn Men heeft het ook de hemel in geprezen Te zijner tijd kan ik het daar dus lezen…

Zo venijnig en kil; met deze vorst valt nauwelijks nog te spotten.…

In zijn sadistisch universum waart Een slachtoffer van het schervengericht Dat zelfs voor chaos in 't Congres niet zwicht Een ramkoers: het venijn zat in de staart Op het moment suprème had hij gewacht Bestorming van het centrum van de macht!…

Enkel de gek wijkt niet voor zijn venijn De tong die zich in steekvlammen vertakt En toch heeft hij gelijk Want als je een naald door zijn schubben prikt Lost hij als een plastic pop Tot er van dat belachelijk lijf Van klauw tot getande kam Niets rest dan een prop…

Kus haar links en rechts en nog eens, ze wordt rood doet haar ogen dicht en wacht tot ik haar knijp venijnig in een onverdachte plek mijn armen om haar heen voorkom ik lichamelijk geweld dan likt ze me, bijt en ik ben weer uitgeteld…

Venijnige hagel die striemt me in het vlees; Ik bedenk bedeesd Het is nu vast Pasen…

Venijnig wordt gefoeterd en gefabeld, personen worden keihard neergesabeld. Zo maakt de krant zichzélf probleemgeval. Is er bijvoorbeeld iets met Halsema, dan roept men al verbitterd: ‘Alsem, ha!’…

Als haat en venijn elkaar ontmoeten Creëren zij arrogantie naar hartenlust Maakt hen niet uit wanneer of bij wie Als de genegenheid maar wordt geblust Gebruikmakend van die glitter en glamour Misbruikt zij haar gekregen schoonheid Profilerend als een verderfelijke goedkope hoer…

daar sta ik eenzaam op het lege plein de harde wind verdooft mijn oren en mijn zielenpijn alweer vallen de bladeren zo snel gaat de tijd mijn leven zo langzaam groen en geel de bladeren en ik geteisterd door venijn…

Maar sluikend en venijnig komt de onedele Slang gekropen en spiedt. En op de ogenblik dat hij de vlerk wijd open zijn vlucht reedt naar zijn koninkrijk in 't glanzend zonneschingen, gelijk een vere prangen hem verraderlike ringen.…

Onthutst door zoveel artistiek venijn verdween het land weer achter een gordijn.…

zo vaak hebben wij naast onze bedden gestaan luisterend naar stemmen vol venijn en bij het licht van de maan droegen wij hen op onze schouders wij leken kinderen zonder ouders die niet spraken over pijn…

vrouwentongen slingeren zich venijnig een weg brokkelend laten zij van liefde geen spaander heel giftig spuiten zij vol haat dood in het rond innig met elkaar verbonden door een duister lot wenend om de zusters die niet werden verstaan…

Er zijn ook dingen in 't leven die kleiner zijn gewoon dingetjes, enkelvoudig dierbaar, breekbaar, zonder venijn Zo waren daar mijn vers gewassen zachte sokken en een heerlijk riekend badder nat edoch, wil ik langer mokken over grote dingen als waren ze maar klein…

je puntig schrift deed pijn verloren zijn de ronde krullen voelbaar het venijn woorden sisten afgekort in zwarte zinnen eilanden op eenzaam wit de koude woordenstroom verpakt in envelop mijn naam er op vernietigde een droom…

Daarnaast is hij beducht voor de vileine, venijnige reacties van hen aan wie hij ze voor 't eerst in zijn leven heeft durven stellen. (Met dank aan Marjon van der Vegt.)…

Wanneer je de brommers moet geloven zijn ze knap pissig op ons daarboven Het dondert, bliksemt dat 't een lieve lust is kort gezegd: de weergoden zijn: Behoorlijk doorspekt van venijn wanneer ze het beneden laten gelijken op een waar spook- festijn.…

Want ijs kan onweerstaanbaar liggen lonken, Maar zit na één nacht vorst vaak vol venijn. Derhalve vroegen alle schaatsfanaten: “Houdt u ons op het ijs goed in de gaten?”…

Is er een materie Ingewikkelder dan ’t leven Een wezen Ondoorgrondelijker Dan een mens Diep in venijn en haat Toch de liefde zijn wens Is er iets wenselijker Dan rust en vrede Vrijheid, broederschap Vandaar onze dagelijks bede Leid ons daarheen Stap voor stap.…

Saudade, voor altijd weten dat men nooit meer een kind zal zijn, eens van een adder gebeten en tot de dood brandt het venijn. Razernij, maar geen ontfermen en voor elke vreugde te laf; wel zingen, maar dierlijk kermen, en wel dansen, maar op ons graf. --------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…