23425 resultaten.
vers geplukt jong gewas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 mijn gemijmer hoort
het is een prachtig landschap vol bijna rijp gewas
een goddelijk panorama als in een prent
van vroeger aan de muur in de klas
ben gelukkig dat ik hier besta
knappp… zegt de krop
ik ruik het vers gemaaide gras
leef het leven om mij aan jou te geven
bestaat er nog iets zwoelers
dan vers geplukt jong gewas ?…
VER
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 253 Hier stond hij
Niets kon hem meer raken
Alleen nog slechts breken
Veel was er al verloren
Wellicht nog iets te winnen
Toch was hij een vrolijk mens
Hij was van ver gekomen
Had al veel gezien
Velen waren al gevallen
Voor de hoogmoed en de trots
En toch, hij stond er nog
Fier en flink
Als nooit tevoren.…
Landschap
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 Kattestaarten in een sloot
van een purper waarbij
zelfs een distel bloost
bramen blinkend zwart
frambozen die bekoren
hondsroos van een schuchter rood
een landweg op een heuvel
een helling vol van peren
een uitzicht kerketorens ver…
Kruimelvelden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 113 Vers breekt het brood
Zijn we jonger dan de tijd
ooit kan dragen
Zwaanloos is de nacht
In de binnenzak
van een zwerver.…
Noir
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 Buiten is er zon
maar binnen verse koffie
noir de noir de noir…
Ver
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 Ver wil ik vliegen
Zo ver als ik maar kan
Verder dan de horizon
Waar ik de eeuwigheid
Ontdekken kan, het
Verst van allemaal
Waar de lucht het schoonst
Is om mijn longen mee
Te vullen en verse lucht mijn
Gedachten de vrijheid geven kan…
Een handvol veren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Eeuwig zweven
Op een handvol
Veren die gewichtloos
Bij elkaar worden
Gehouden door pennen
Die niet meer dan
Holle scheden zijn -
Tonnen aan schoonheid,
Grammen slechts aan
Netto gewicht waarin
Ik op wil lossen
Ontdaan van mijn
Menselijke zwaarmoedigheid
En zweven wil ik,
Gewichtloos zweven
Tot in alle eeuwigheid…
Meridianen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 67 wat ons verlicht en wat zich uitbreid
als we de helderste sterren gadeslaan
een gouden stip aan de horizon van
verre kusten, worden afstanden
driedimensionaal overbrugd, dan
ben je zwijgend uit het niets gegaan,
in beide handen contouren van verhalen,
aubade aan momenten waarin we ademhalen
zijn die meridianen van geluk
niet ver…
Een vers, breng ik voor u.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 102 als ik ben gezeten in 'n welgevallige fauteuil
met oude veren, ouder dan ik in jaren tel
te hard vind ik de lederen strakke gestaalde steun;
het is mijn wens te spelen van uit een cocon,
kan ook zijn dat ik op mijn luiheid leun
heb graag de warmte in de rug.…
Aanroep
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.370 In gans verduisterd woud
droomde ik van sterren… en een maanlicht pad,
naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest.
Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd?
Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat,
en samen gaan wij verder, onbevreesd.…
Ver-trouw-en.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 Het lijkt ver,
maar is dichtbij,
het lijkt trouw,
honds, zeg maar.
En "en" eraan vast
Is het mooiste woord
gemaakt wat er
op de wereld
bestaat!…
God is Licht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 In Licht is Waarheid.
In Waarheid is Wijsheid.
In Wijsheid is Licht.…
de pijn van de ster
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 3.061 De nacht hier,
het licht
ver weg van jou
Een ster pinkt
Ik voel,
de pijn van de ster
Ik mis het licht,
maar ik weet,
het licht is hier
in mij,
in mijn hart…
Aardappelvoren
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 97 De koning te rijk
verse aardappelvoren
van licht en schaduw…
Hemel
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 101 Het zal niet eng
of vreemd zijn
maar een veilig en vertrouwd Licht,
zo licht als een veer,
zal tot mij schijnen
en ik zal tot de hemel
met het lichtste Licht
weer verdwijnen.…
Plezierdichter
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 153 Bij hem denk ik geheid: het hoort erbij.
Pas door de drank ontspruit het dichtplezier
dus hijst hij liters wijn of dito bier
en droomt van dertig flessen op een rij.
Zo’n dichter tuurt graag zielsdiep in het glas
en wou dat hij drie kasteleintjes was.…
In weerkaats
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 93 ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte…
Memento (N.a.v. de aanslagen in België op 22-03-2016)
gedicht
2.0 met 2 stemmen 1.723 Woorden lijken te breken,
op de barricades van terreur,
lijken te verdwijnen,
in de vuurmonden van semi-automatische geweren.
Woorden dreigen te vervallen,
tot een allesvernietigende kracht,
klaar om de aarde verschroeid te maken,
onbruikbaar voor verder leven.
Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd?
maar Die had enkel gezwegen,
slechts…
Zingend hart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 51 komt nadert mij
met liefdevolle aandacht
wie lezen kan en wil
't zingend hart
in vreugd en smart
dat schone druppels vangen mag
och zie de sombere
bossen
waarom de ranke bomen zwiepen
de vijver bedekt met
mos en waterlelies
in koele gouden dagen
van juichend welbehagen
de stille ongerepte
plekken dat mij rukt uit
bange overheersing…
de offergave
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 de boterlampen
verbannen de duisternis
enig in haar soort…
Avond….
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 51 Een kleurrijk afscheid
van de dag.
Kaal de bomen, het
zicht steeds meer.
De wind houdt nog steeds aan
er lijkt geen einde aan te komen.…
niets meer hetzelfde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 53 ik hoorde de
hoge ijle roep van
een strandleeuwerik
ik zag de
weerkaatsing van het
licht op zijn veren
ik ademde
helderheid in een
zee van licht
voor even was
niets meer
hetzelfde…
vanuit het schrift
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 285 langs water licht schaduw
ver ster water licht geen
richting recht ster ver
recht richting water ster
geen water langs licht richting
een licht schijnt op dit water
zilver glimt langs water in een schaduw
schaduw licht water lang
geen ster ver weg val
richting
recht richting
het schrift sterft
kus deze geest weg vooruit onderweg…
De ruiter
poëzie
3.0 met 1 stemmen 441 De ruiter is éénswillend met zijn dier,
En laat het vrij te vliegen naar zijn aard,
Ook hij streeft naar een hoger land van licht.
Zo gaan zij beiden, hooggestemd en fier,
Als in apocalyps, èn man èn paard,
In vlammenpralend, visionair gezicht.…
PRINCESSENMUMMIE.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 697 Dat zwart skelet, van windselen ontdaan,
Waaraan het uitgedroogde vlees nog kleeft,
Die groezelige hoop, waarvoor men beeft, -
Bedenkend het meedogenloos vergaan
Van al wat ademt onder 't licht der maan, -
Die mummie heeft verlangd, geliefd, geleefd
Het volle leven; wat maar 't leven geeft
Heeft zij genoten in haar aards bestaan.…
IN DE MOSKEE.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 259 De blanke zuilen stijgen stil omhoog,
En bevend droomt het licht in de gewelven,
Neerzind'rend wil 't de mensenzee bedelven.
Twee ranke lampen dalen van de boog,
En werpen witte reinheid om zich henen...
Steeds momm'lend waart alom het doffe stenen.…
openlucht museum
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 van gisteren via vandaag
waait de wind van de tijd
van ooit overal en nergens
naar eens in de toekomst
dat wat nu geschiedenis is
het toen en nu verbindend
voedt ons denken en doen
tot een inzicht voor morgen…
Hij zag het licht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 486 Hij zag het licht
Zij zag het ook
Tot hij het knopje
Ineens bewoog
Lopend in donker
Viel ze over iets heen
Maakte ravage
Deed pijn aan haar been
Licht werd aangeknipt
Man zegt; wat nu
Zij zegt; ik lig op de grond
Wel sodeju
Het licht is die nacht
Niet weer uitgegaan
Zij was bang
Opnieuw onderuit te gaan
De blauwe plekken …
De wilde wingerd
poëzie
4.0 met 1 stemmen 383 Een krank en schamel hout,
Het minste van het woud,
Door iedre wind geslingerd,
Reikte ik mijn ranken uit,
Weerstaan, maar nooit gestuit,
Een dorre wilde wingerd.
Geen mens die naar mij zag.
Al waar ik kroop of lag,
Mijn groen ging alles dekken.
Tot in dit woest revier
De goede hovenier
Mij wijs kwam stekken!
Hij plantte me in zijn tuin…
licht op reis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 259 je hart
zo stil
zo licht
lichter
dan een
veer
een
stille reis
naar de
gewichtloze
armen van
Osiris…