9385 resultaten.
Druppels van de nacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 834 Tranen
verzuipen
in gesproken
woorden
verstoppen
zich achter
verdronken
zinnen
laat nacht
geen dag
meer
worden
laat mij
slapen
in verloren
lente…
in je stem hing de toon
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 615 lente van toen…
Peer
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 1.328 Omsloten door de dorheid van verloren lente
Tot stilte gesust door de dood
De peer
De val
De vrucht…
Verloren lente
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 224 Haar hals draait zich zo
dat zij soepel het water
tussen diep en ondiep
kan aanschouwen
een plaats waar bevlogen
uitrust en twijgjes
het zwijgen verdiepen
bijt hij zijn tanden bloot
het klappen geeft lentegeluid
maar eenzaam waakt zij naast de nekslag
verloren, eer nieuw leven ontwaakte…
Zingende lucht
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.126 ZINGENDE lucht
zingende wind -
en binnen in,
binnen de struiken
ligt uitgegoten
een donkere vijver
en luistert en hoort,
hoort stil verloren
en denkt en peinst...
Want van lente, van lente,
Het zingt al van lente en zonneschijn.…
Hoera het wordt weer lente
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 86 Hoera het wordt weer lente.
De lente stelt ons vrij.
De vrijheid wordt geboren.
De lammetjes in de wei.
Hoera het wordt weer lente.
De eenden snateren blij.
De strenge vorst heeft verloren.
Watervogels zwemmen zij aan zij.
Al wat leeft spreidt open al zijn
zinnen. De lente komt en doet ons
het nieuwe leven beminnen.…
Twee paarden
gedicht
3.0 met 40 stemmen 14.214 Het was lente en zomer tegelijk.
Tegenover en naast elkaar
lente en zomer tegelijk.
Twee paarden met het hoofd
tegen de hals van de ander.
Verloren in de warmte
van het andere lijf
kijkend naar de horizon.
Zo staan en het gras vergeten.
-------------------
uit: 'Memo', Plint.…
Twee paarden
gedicht
3.0 met 3 stemmen 4.028 Het was lente en zomer tegelijk.
Tegenover en naast elkaar
lente en zomer tegelijk.
Twee paarden met het hoofd
tegen de hals van de ander.
Verloren in de warmte
van het andere lijf
kijkend naar de horizon.
Zo staan en het gras vergeten.
-----------------------------------
uit: 'Haringen in de sneeuw', 1984.…
Joepie....lente
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 280 Overal blauwe bloempjes in ' t groene gras
ook witte er tussendoor
zelfs narcissen zie je te pas:
het is LENTE.
Niks geen meteorologisch gezwets
gewoon zoals het op school werd gezegd
21 maart drie maanden na
de winter begint de lente.…
eenzaamheid
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 857 Verloren gelopen in de nacht van de eenzaamheid
Een bos waar iedere boom luistert
Maar niet in bloei komt te staan
De lente vergeten
De zomer reeds gekomen
Stralend loop ik verder in de schitterende zon
Waar de nacht mij volgt
Mijn karma spreekt zich stil uit
Geef mij het licht van de lente
Waar een nieuwe straal mijn verlangen verlicht…
rustplaats
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 690 rustplaats
grijze schaduwen
in langzame stilte
geen blad dat ruist
zelfs de lente
heeft haar jonge stem verloren
bloemen vlijen
zich in omgang neer
het restend hart
laat zich dragen…
knoop
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 766 alles doe ik om dat
te door breken
maar helaas nog niet bezweken
geef toe het is geen lente
maar bijna wèèr winter
doch niet aldente
kastanjes gaan bijna al vallen
terwijl wij vrolijk nu
horen te lallen
op een terras of in de kroeg
van s`avonds laat tot smorgens vroeg
en luidkeels horen te zingen
op stoelen en tafels springen
dansen tot…
Ons hart (snelsonnet)
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 164 Het was met een knal dat wij ze verloren:
zeventien kinderen en hun docenten
met in hun hoofd een toekomst en de lente.
Hen was geen langer leven meer beschoren.
Maar hoe het wrede lot een ieder ook tart,
alle zeventien blijven in ons hart.…
Verhaalt van lente...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 139 Het blad kleurt
't blad valt
de zon
z'n kracht verloren
Alleen wind
blaast van
de hoogste toren:
'loslaten'
De Magnolia
wil al praten
over:
een nieuwe lente
Geef haar eens ongelijk.…
Seizoenen van belevenis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 185 In wit winterse dromen
zag ik jouw ziel vertrekken
naar een onmetelijk duister
met licht van lente in zicht
en in bladvallende herfst
verloor ik mijn dromen
die niet langer zomerden
in mijn somber gedicht
ik had niet gedacht
dat het mij zo zou treffen
jouw sterven in verloren liefde
een stille duisternis
in mijn vergeten verleden…
Niemandsland
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 260 Een klein stukje land
waar het veilig is
Na een avond Halloween
besef je wat dollen is
En wat de werkelijkheid is
wat hier geschreven staat
Daar laat ik veel Halloween achter
maar ook van heel veel waarde
Ik hoef geen wedstrijd te winnen
geen gat te overspringen
mezelf hoef ik niet te bewijzen
En daarom zeg ik genoeg geouwehoer
in niemandsland…
Junk
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 928 Ik sluit de luiken van mijn ogen
En bid dat de lente
aan mij voorbij gaat
Elke centimeter
van mijn lichaam
snakt naar zon
Als een junk
snuif ik
jouw geur
tot ik misselijk
van genot
ter aarde stort
Verliefd en verloren…
GEBORENE IN DE MORGEN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.332 Geborene in de morgen,
Gestorvene in de nacht,
Uw dood slechts heeft ons zorgen,
Uw leven heil gebracht.
Ach, slechts een viertal jaren
Waart gij in ons bezit;
Zo wij gelukkig waren,
Lief kind, gij maakte ons dit.
Slechts tweemaal, beste jongen,
Hebt ge in uw kort bestaan
Tot schreien mij gedwongen,
Liet ik om u een traan.
Als d’ eerste…
Gedaalder zonne
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.827 Aan het golfgeruis huwt
't Westewindje, dat luwt,
Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister,
En de scheem'ring slechts rest,
Nu de zon daalde in 't west,
Een poos nog - en de aard ligt in 't duister.
En geen stem meer in 't rond,
Die nog leven verkondt.
't Is stil in het woud, in de weide,
En onzichtbaar, maar zacht
Daalt een weldoende…
Naar buiten
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.738 Och, mijn geleerde boeken,
Trezoren onzer taal,
Geef me oorlof, dat ik buiten
Eens eind'lijk ademhaal.
Die taal- en spellingskwesties
Zijn nuttig ja en fraai,
Maar 'k word daarvan ten leste
Zo akelig suf en saai.
Geef me oorlof, - och, daar buiten
Wenkt mij de zonneschijn.
'k Moet, waar de vog'len fluiten
En lui en ledig zijn.…
De reuzenketel
poëzie
3.0 met 19 stemmen 1.559 ‘Ja, wat men toch al vreemde dingen
in Frankrijk heeft,’ zei stuurman Jaap,
‘Zo zag ik daar eens op een akker
een raap, een echte reuzenraap.
Ze was zo groot als… dat huisje,
ik kon er heus niet óver zien,
en om ze van het land te halen,
gebruikte men een man of tien.’
-‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’ Nu, ik reisde
in Duitsland, voor mijn ambacht…
Hier is het feest
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 187 De zon komt aarzelend op
gaat sprankelend ten onder
De liefdevolle eenzaamheid
zal zonder jou, mijn lief
nooit meer dezelfde zijn
Ik zie jou zo graag
zonder woorden fluisteren
naar je ademhaling luisteren
alsof voor de eerste keer
een nachtegaal zich horen laat
Gevangen tussen zon en maan
ben jij het baken en boei
zelfs op…
die lente zo fleurig
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 180 vogeltjes zingen, verwelkomen morgenstond
het zonnetje priemt zwak door de bomen
vroeg uit de veren is goud in de mond
mensen kunnen nu opnieuw gaan dromen
de lente springt dansend door het land
ze laat al terug zovele dingen bloeien
natuur en heelal smeden een ware band
de kinderen willen in bossen gaan stoeien
het lachen verschijnt, het…
Klaas Vaak
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 De klok zei acht uur tien, ik wreef eens in mijn ogen.
Ik besefte dat ik had gedroomd,
maar de beelden waren reeds vervlogen.
Een nieuwe dag kwam met het vroege zonlicht binnen.
Het zou mij moeten aansporen,
maar ik wist niet hoe of waar te beginnen.
Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten.
Geeuwend draaide ik op mijn…
Ongekend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 534 Langs het pad
van ooit gestrooide
rozenblaadjes
wordt laat-zomer
in de grauwe
herfst
ontluikende
lente
paars getinte
blaadjes tekenen
doornloos prachtig
het tafereel
en met een
glimlach bezie
jij het ongekende
verloren ooit…
SMAAKMAKER
poëzie
4.0 met 2 stemmen 439 Hier woonde ik, uur gewaar noch dag,
verloren in diep droomprieel –
tot ik veel vreemde steden zag,
en nam van ‘t grote leed mijn deel.
Ik weifel bij de tuinbank die ‘t
geheim van diepe stonden weet…
Was dit wellicht mijn laatste lied
van eigen lief en eigen leed?……
Geduld.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 405 Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht
mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden -
een lijden met U groeiend door de tijden,
en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht
rondom uw huivre leden, tot het mocht
als dolken-kroon u door de slapen snijden:
‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…
Catshuis
snelsonnet
2.0 met 11 stemmen 311 't Is lente, alle dakbedekkers fluiten
de Catshuisbazen willen het niet horen
De luistergave is allang verloren
De daken lekken, niets lekt er naar buiten
De sfeer is snijdbaar, de keel is schorend hees
en elk denkt: ‘Snij, maar nooit in eigen vlees’…
Avondromance
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.635 Het laatste geflonker
Der zonne ging ter rust;
De beek is door ’t donker
In sluimring gekust;
Maar ’t zwijgende duister
Toont lieflijke pracht:
Want de aard groet uw luister,
Vorstinne der nacht!
Geen nevelen betrekken
Uw Goddelijk schoon;
Geen schaduwen dekken
’t Azuur van uw troon.
Vol glans zijn de blikken,
Waarmee ge op ons staart…
Blij
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 315 Geeft vreugde in het oud gemoed,
brengt mij de lente heel nabij.
Laat me opnieuw verlangen,
maakt me weer jong en blij.
Buiten geurt het overal,
met prachtig tere tinten.
Met bloemen zonder tal,
die uit de aarde spruiten.
Het lauwe windje speelt,
de lucht is vol met fluiten.
Ik kan alleen maar zwijgen
bij al dit jubelend lentespel.…