243 resultaten.
Juist omdat het zo snel gaat
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 157 na het eerste blije
komt weemoedigheid om
het snelle vallen
van lentebloesem
magnolia ligt verspreid
aan de voet van een boom
het schuimwit van de krent
verwaaid door westenwind
fruitbomen tooien zich nu
met wit en zachtroze…
Ik hoorde haar zang
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 140 de zang van een nachtegaal
heeft mijn ziel gevoed
ik weet niet meer
of het in Spanje was
het kan ook Frankrijk zijn
al het relatieve verdween
achter elke horizon
zelfs de handdruk van Macron met Trump
loste op in drukletters
die verwaaiden in het moment
.…
Onbegrepen lentejuffer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 184 In een lente droom
van ongekend verlangen
lijkt eeuwig van korte duur
als chaos verwaaid door de tijd
in een windvlaag van tranen
geschreid door een voorjaarsbruid
zonder sluier
in de ochtendnevel
voelt zij zich onbegrepen
dag lief…
wind
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 439 verwaaide haren
alsof
vergeten armen
om mij heen
op zoek zijn
naar
je handen
die me lief hadden
in een tijd
die ons vergeet
en ik
verder leef
in luchtledig
niets
waar
tranen verwaaien
als ik huil
blijf huilen
om
iets…
Ik hoor je zwijgen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 Ik hoor je zwijgen in de late middag
van de regendrup
nabij het huis
in de tuin van verwaaide dromen
waar de zilte lucht
van de zomerzee
jouw adem streelt
zwijgt mijn antwoord
naar jouw horizon.…
waan van de dag : verwondering
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 521 nog zie ik de sobere
kist tussen al die
verwaaide sinterklazen
en op de deksel het oude
verhalenboek, vrolijk
wapperend en spelend
met zon en wind
of was het zijn geest
die met een laatste
groet het boek van
leven en dood
weer sloot ?…
De smaak van eeuwigheid
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 935 De kelken van je lippen
zijn als tedere bloemknoppen
ik proef er een eeuwig leven
het verwaaide zout te nippen
met de zachtheid van vingertoppen.
de zee met liefde weer terug geven.
In je ogen ligt een oceaan
ik blijf er altijd in bestaan.…
memory lane
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 375 Behoedzaam
gierde er een storm
door zijn bovenkamer
En verwaaide soms
het stof van jaren her
Zijn kindercommunie bijbel
de driehonderd paginas
smetteloos wit
Uitgezonderd
enkele chocoladevingers
als de laatste sporen
van zijn jeugdige gospel…
Verdraaid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 118 alle woorden
zijn verwaaid
toch is jouw stem
nog altijd hoorbaar
alleen
voor degenen bij wie je
in het hart huist
laat jij de tijd zo vliegen
opdat het dan
gemakkelijker
te dragen lijkt
onzin
want niets snijdt dieper
dan gemis…
Het Stift bij Weerselo
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 56 ik zie ze lopen door
de eeuwenoude beukenlaan
Benedictijnen brevierden hier
verzonken in gebed
adellijke ongehuwde dames
woonden in de Renaissance
tot hun levenseinde
op deze kostelijke plek
verwaaide eruditie zweemt
vanuit een ver verleden…
Vogeltrek
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 539 Er waait een storm
van Noord naar Zuid
Grote schepen steigeren
door het schuim
Ze komen nauwelijks vooruit
maar laten zich niet keren
Tussen de containers in het ruim
rusten verwaaide vogels uit
Hun kop tussen de natte veren…
grensland
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 83 ergens ligt nog een verjaardagskaart
te wachten op het moment
dat samenvalt met achteloos
verstrijken van toekomst
het nu is eigenlijk nooit
zoals ook elders hier niet is
steen duurt voort
als het stof verwaaid is
volmaaktheid is nergens
geluk ligt altijd in een grensland…
Schijndooi
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 579 de liefde keerde in zichzelf
als een verscholen vogel
verwaaide met de wind
over het drassig veen
en flarden wolken dreven
als de warmte van jouw lach
steeds verder af
onthulden het geheim
van een ontdooide bovenlaag
op een bevroren bodem…
Vergezicht
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 507 Vanuit haar stoel
dicht bij het raam
kijkt ze over de velden,
weerspiegeling van
braakliggende akkers
achter haar ogen
waar oude bekenden
ooit verwaaiden,
haar gelaat
bleek en verlaten,
het licht dat langzaam
achter de einder verdwijnt.…
dichterbij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 vandaag de
storm die
omver blaast
wat op zijn
weg komt
mijn mond
een smalle
streep je
verwaaide
verre glimlach
vannacht de
stille dans
van een spreeuw
vloeiend boven
de woestijn
ik leg het
harnas af
ik ben er
je glimlacht
me dichterbij…
Geheimen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 379 Ze keek nog eenmaal om
tussen het riet
de eerste lentebloemen
te ver stond ik
om haar dromen te zien
verwaaide gedachten
stervend in de wind.
Ze ving het licht
zo ik niet eerder zag
we liepen verder
en het leven sprak uit onze ogen.…
dag en nacht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 vandaag de
storm die
omver blaast
wat op zijn
weg komt
mijn mond een
smalle streep
jouw verre
verwaaide
glimlach
vannacht de
stille dans van
een spreeuw
vloeiend
boven de
woestijn
ik leg het
harnas af
je glimlacht
me dichterbij…
Luister niet
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 439 Verwaaide gedachten
wervelen om me heen.
Laat gaan, laat gaan.…
Gisteren
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.291 Gisteren
zag ik bloemen bloeien
in winterlucht
telde ik een vlucht vogels
op zoek naar een ander land
was ik een ander mens
in een ander leven
met een andere naam
vandaag is alles voorbij
zijn mijn voetstappen
verwaaid met de wind
rest er slechts een klein bang kind…
Druppelsgewijs
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 97 Was ik te licht bevonden voor de zwaartekracht,
dan was ik verdampt of verwaaid,
nog voordat de aarde ooit mijn deel zou zijn.…
Een vleugje wind verwaaide
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 211 je stond wat achteraf
te spelen met je handen
een vleugje wind
verwaaide in je haar
je ogen lachten
ondeugende gedachten
ik wachtte terwijl ik
naar je vingers keek
ze openden wat dromen
sloten stukjes tijd
zag herinneringen komen
die jij nu liever mijdt
ik vang je blik
mijn handen op je huid
we openen een wereld die
anderen voor…
Als zilverdraden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 127 het fijne
spinrag gaf
niet makkelijk af
voelde het op
huid en handen
in zacht raken
pas door de
eerste zonnestralen
lichtten zij op
als zilverdraden
die door ochtendwind
liefjes verwaaiden
heb ze rustig
verwijderd als
net opgevoed mens
ik was niet
de prooi die een
spin zich echt wenst…
Waar is?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 400 Verwaaid door de wind,
toch is er nog veel bewaard.
Beelden van het verleden,
vol van warmte en tederheid.
Die ze heel goed zal bewaren,
heel diep binnen in haar hart.…
oktoberlicht
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 371 bladeren dobberen in stemmige tinten
door een stille sloot, drijvend langs
een verwaaide boom die gaandeweg
doorzichtiger wordt, in mild oktober
licht nu brozer wat eenzamer lijkt
zoals hij roerloos naar 't water staart
bij vlagen naar zonnige dagen reikt…
razende hoogte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 om het huis een trein vol loden zand
het spoor verwaaid, de daken gedicht
in de lucht een blauwe spiegel
glanzend op het heetst van de dag
het verstand steekt zijn koppen bij elkaar
schaduwrijk, het is geen gezicht
nu nog 'n hongerdorst, geurend naar
het lijf dat ik niet omhelzen mag…
Uitzichtloos
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 733 De sterren sterven nachten
in zonverduisterd licht
roepen verwaaid naar toekomst
naar waar de einder zich verdicht.
(c) chatfant 14-9-2008…
SINT MAARTEN ANNO 2009
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 173 Scheen ooit in ’t donkere dorp zo nu en dan
Een sprookjeslicht, verwaaiden hoge klanken
En mocht ik elven gul en zoet bedanken
Die vluchtig voor me zongen – Meester Jan
Laat zijn pupillen nu correct marcheren
Voor ’t Goede Doel en tegen ’t Snoep Begeren…
De vragen
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.259 Kreten om hulp sloeg ze,
ze verwaaide, ongehoord in een eindeloze stroom.
Niemand luisterde,
haar wereld kleurde zwart.
Zeeën gevuld met tranen in de nacht,
Ze kon het niet meer.
Haar lucht klaarde op.
Zeeën overstromen met tranen van spijt,
te laat…
langzaam
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 109 kom niet
te dichtbij
ik wil je
gadeslaan
de armen losjes
langs je lichaam
de schouders
in serene rust
je gezicht
zonder voorbehoud
verstild verscholen
achter verwaaide haren
je verhalen kleuren
de hemel korenbloemen blauw
langzaam waait de wind
alle woorden weg…
eerste hulp
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 55 ik plakte pleisters
zocht verwaaide verbanden
hechtte jouw lippen
vond zeven doekjes
voor het stelpen van het bloed
ik leidde je hart
van a naar beter
dichtte je verwondering
met nietjes en lijm
depte je tranen
deed een greep naar het compres
dat geen ruimte liet…