Alle inzendingen over Vlinders vangen

neus klopt en klapt druppelt rood op het witte laken donkert vervolgens tot zwart, duwt de aarde in een wispelturige baan Het wit van winter is een ademteug maar moeilijk te vangen en te behouden…

Als vlinders komen zitten op je handen en je voeten likt elke gehuilde traan die het leven vangt op donkere dagen en de slapeloze nacht weet dan dat na diep verdriet ooit weer toekomst lacht dan zweven bloemen in je haren geurend als de mooiste zomerdag jou een blauwe hemel aanreikt die langzaam aan de kimmen trekt waar nieuwe hoop…

Vlinder voort, verlegen vlinder Vlinder vrij, vergeet verdriet Vul vanavond vol verliefdheid Vergulde vleugels; Vlinder vlieg!…

Op welke wijze zij frivool en onbezorgd fladderen om me heen in een land waar alles grenzeloos en groots is Door hun kracht van kwetsbaarheid kan ik hen niet vangen doordat ze zich eveneens beginnen te nestelen in onverwachte plekken om liefde te vinden.…

Zoveel pracht en praal het leven van een vlinder onsterfelijkheid. Het is een esthetisch verlangen voor enig droom waarin het geheim van minutieuze lijnen wordt gedeeld Hoe zij door de smaakvolle lippen van een meewind wordt gekust die tegelijkertijd sensueel stimuleren tot zij ontwaakt uit een dichte cocon.…

Glanzend in de zon zonder zorgen vleien ze weg van roofdieren. Hoe een poos geleden een kostbare weefsel werd bedacht om uiteindelijk het levenslicht te zien, geweven op een plekje met de fijnste draden van geborgenheid, liefde en warmte die nodig zijn voor een veilig thuis en om zichzelf te kunnen zijn. De kunst van het verbergen en toch…

Een vlinder in rust de vleugels trillen nog steeds klaar om te vliegen. Hoe een mooie vlinder met frivool gefladder zich laat meestromen op de golven van een wind waarbij ze zweeft over het water, even met de poten deze heldere spiegel roert of vrolijk de verschillende luchtlagen kruist; ongecompliceerd zet ze haar vlucht voort.…

Hoe plots een mooie vlinder is weggevlogen naar oneindige van hemel waar ze onderweg tijd vrijmaakt om nog even achterom te kijken en terug te blikken op haar geraffineerd leven waarin ze als een ambassadrice van de Liefde vast en zeker wegen heeft gekruist.…

dansen in mijn oude schoenen vroeger poetste ik ze om jouw zoen te kunnen vangen als een vlinder die landt op mijn wang nee ik lul niet over overdoen de vlam in de verte komt dichterbij maar mijn vulpen is leeg geen schrijverij een a4 die wegwaait in de wind omdat het weer geen letters kreeg soms komt die droom dan uit maar…

Harry wilde rupsen vangen had zelfs 2 glazen potten gekocht iets groens erin straks om te eten werd het vanzelf een vlinder toch? Schoof met een stokje heel voorzichtig ook de 2e rups achter het glas wilde toen de eerste pakken maar zag dat die verdwenen was. Waar was die zo gauw gebleven?…

Een papieren vlinder die ik wilde vangen in een onbevangen net van woorden, die ik niet begreep maar ontweek, voordat ik sprak.…

een vlinder op zo’n dag was jij eens voor mij in mijn herinnering voorbij die vlinder zonder mij vult liefde binnenin vliegt elke zomer weer voorbij er vliegt een vlinder de mooiste vlinder de kleurigste vlinder voorbij tijd verglijdt zomer vergeet mijn vlindertijd voorbij…

ik zie je te weinig maar wat ben ik blij als ik je zie er zat een vlinder op mijn gordijnen gisteren een mooie vlinder en ik dacht aan jou die vlinder zat er echt terwijl het toch bijna winter is en er geen vlinders kunnen zijn…

Er liep een jongen over straat met een vlinder in zijn haar ik vroeg wat doet die vlinder daar die mooie vlinder in je haar dat is mijn oma die overleden is zei de jongen tegen mij ik ben gelukkig dat ze bij me is deze vlinder maakt me blij ik keek begrijpend naar de jongen ik had mijn oma nooit herkend maar met oma's net als vlinders…

Ik wierp mijn hengel in het water. De vis beet, en ik ving de vis. Ik doodde de vis, ik kookte de vis, Ik at de vis, de vis at mij. De vis was giftig, ik moet sterven. De vis groeit in mij, ik verminder. Zijn bek bijt en zijn vinnen steken. Ik ving de vis, de vis ving mij.…

Een handballer in Boertange Die koesterde stiekem 't verlangen Dat hij een club vond Die bovenaan stond Want dan kon ie eens effe gaan vangen…

Als eens mijn geest boven je doodsbed zwerft, Zal ik je vangen in mijn witste kleden. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: De Veltman-verzameling (1996)…

Schuil mij dicht bij je Houd mij stevig vast Gewoon heel even niet die zware last… Vang mij in het liefdesnest Laat mij je lippen voelen Gewoon heel even door je haren kroelen… Drijf mij op de oceaan Vaar mij in je liefdesboot Gewoon heel even wiegen in je schoot...…

Hoor eens, deugniet daar je bent, Laat mijn kooitje hangen: Vogeltjes zijn niet voor poes, Jij moet muizen vangen.…

na de jaren dat het dun overal van en tussen liep opnieuw wat klonters vaste materie om zomaar beet te nemen na het vloeien eindelijk de de droogte, en stof om nog wat te bedekken wat zo gepolijst bleef zorgen voor schuivers ik neem m'n vlindernetje en ga op zoek naar wat de mazen vingen…

Wij hebben onze ziel niet laten vangen In 't net van vrees en onderdrukt verlangen. Als rozen bloeiend uit uw welig bloed Kuste ik uw warme lippen en uw wangen.…

vang ik misschien een lezer met een lasso blijkt hij warempel ziende blind voor hem is het gedicht niets meer dan een lege fles met hooguit iets aan statiegeld verder zijn het loze woorden... ja de dichter moet soms heel wat slikken…

Je loopt door de nacht, een eindeloze, propvol met sterren: in een hoed probeer je ze te vangen. Je gedraagt je als een zwerver voor een winkel. En je bedankt als je iets van hoop ontvangt. (je doet een diepe buiging) Dan ga je weer verder of er niks aan de hand is. De wind waait hard. Keihard. Hou je vast!…

Als een vlinder die boven hem lokkende mond Van een bloem, zich zwevend houdt, Zijn angel dan boort naar de zoete grond, - Rover die roerloos schouwt - Zo hangt ge en uw hakende snoer snelt weg In de kolkende kloof, in de voor, Waar de vlugge forel rond uw kloek overleg Dartelt en spoedt in zijn spoor.…

Hoe is het mooglijk dan Dat men u vangen kan Vogel, gij licht van pluim. Vliegend door het ruim; Die langs de loverhang, Nachten en dagen lang, Ons stemt tot goede luim Door klank en zang.…

Snel kneedde je dat portret, kop die wel hersens hebben moet. Het zwevend tekenen van de libel beweegt onder die bronzen baskenpet. De wenkbrauwen de zonneschermen, een snor markies over de mond om tegen inkijk te beschermen wat een door drank verlamde tong van de al sidderende wereld vond. Geen lijf heeft dit gezicht dan windgevoelig…

In die tijd trokken amateurs met zwarte kastjes er op uit om in een poortdoorgang het tegenlicht te vangen dat door de lindeblaadjes scheen. Of ze betraden gretig het park op de dag van de eerste sneeuw. Vanaf meegenomen keukentrapjes legden zij vast hoe ijzel of rijp van takjes toverstokjes maakte.…

Kleine vlinder zo broos zo mooi. Kleine vlinder je hoort niet gevangen maar vrij te zijn. Kleine vlinder je leven is maar zo kort. Maar kleine vlinder je bent van mij en maakt me intens gelukkig en blij.…

schat ik zie je te weinig maar wat ben ik blij als ik je zie er zat een vlinder op mijn gordijnen gisteren een mooie vlinder en ik dacht aan jou die vlinder zat er echt terwijl het toch bijna winter is en er geen vlinders kunnen zijn…

intuïtie - Zodat ze steeds fluweelzacht kriebelen En diep in mijn lijf blijven friemelen Soms wil ik mijn vlinderluikje sluiten En houd ik de vlindertjes liever buiten Maar die kleintjes laten zich niet vangen Zolang ik door de liefde ben bevangen…