Alle inzendingen over Volk

en walm van rotting en bederf keel en strot in de knijp van de stank bij nader inzien bleek het misdadig element aan één oor te zijn vast gespijkerd het kon namelijk met gedurig trekken soms lukken zich voor het hazepad met anderhalf oor los te rukken volgens Hooft diende dit gestel met de kaak mede ter leringhe ende vermaeck zou de volkse…

Al die volken, rassen, talen, passen niet in één systeem. Daniël voorzag dit falen: ijzer bindt zich niet aan leem. Leer de les uit het verleden en blijf nuchter bovenal: in 't verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal.…

een ander schaden door huis en haard genadeloos te bombarderen nadat er over korenvelden dode geuren dreven de zon gedoofd in een geblakerd wolkdek zwierf met mijn geliefde ook het laatst vertrouwen stierf is haat verzengend uit haar as verrezen nog echoot in het gehoor de angst in hoogste noot golft voor verdronken ogen wanhoop van mijn volk…

hulpelozen voor een lang bevochten eigen staat hamas is niet zomaar verkozen Waar de geur van kanonnenrook het krijsende gekerm overstemde was het niemand, die Israel afremde op deze, groot als Texel, Gaza-strook Geef ze hun land, zou men zeggen terwijl onschuldige kinderen worden doodgeschoten is men nog steeds aan het overleggen terwijl een volk…

Goed en kwaad is relatief cultuur en tijd afhankelijk een medaille in een oorlog vrijheidsstraf in vredestijd voor hetzelfde vergrijp - het goede doet ons plezier kwaad berokkent verdriet het evenwicht tussen beide ligt daar waar lands norm in stand gehouden wordt - het volk, de echte macht streeft naar het goede als die zwijgt…

En dat stemmende volk laat zich mak bedotten, blind en doof voor het Grijze Muizen gevaar. Men stemt over anti-roken en te snel rijden, over u, over mij, over witte-boorden criminelen. Over lui die wit wassen of slechts wiet telen, en over mensen die al jaren armoede lijden.…

Op het Johnny Van Doornplein Stapelen de zuipers hun sculpturen van blik En lunchen dorstig op betonnen nasischijven Strikt gescheiden van de patatjepeeërs De dam van kots, zweet en verschaald bier Hun openluchtbar is een effectieve barriëre Tegen het V&D-volk dat jij ooit van alles toedichtte Totdat je hier bekaf en ademloos nederzeeg Electric…

Aan 's wereldrijks rand is hij kleine baas in het leger, 't horige volk welgezind. Geen romeinse god meer, die zijn geest bindt; 't vaderlandse denken schijnt ouderwets dwaas. Zelfverzekerd speurt een gier naar verhoopt aas, gelijk zoeklust kalm verkent, oneindig vindt.…

Eens waart gij leuze van oud en van jong; Veel werd gewonnen en veel ging verloren, Sedert ge in de ure van strijd werd geboren, 't Volk van den Zwijger u zong! Machtige stem tegen dwang en geweld, Lentzang der vrijheid, triomfmars der Geuzen! Nooit boven 't lied mijner vaadren, hun leuze, Heb ik een ander gesteld!…

nee de wil van het volk is ontembaar en speelt het onmogelijke klaar: Wij kiezen voortaan elke dag, in goed overleg met naasten, vrienden en familie hoe wij samen willen leven. Sturen zo nodig bij en stemmen elkaar goed af. Dat is onze straf voor de hoogmoed van politiek Den Haag.…

Maar nauw gevoelt het bladervolk, het slappe, natbetraande, Verloren volk de warmte van de gouden zonnegroet, Of knisperend en knetterend begint het doodgewaande Te leven en te krullen in den koesterende gloed.…

Ergens heeft men wel sympathie voor een volk dat nooit een winnaar zal zijn. Het watervolk van de hele hand, tegen beter weten minder klein. Alles is meer dan een beetje. Het is de hele hand. Geluk is niet genoeg, houdt het evenwicht niet in stand. De beste paarden staan niet op stal. Zij draven aan ons voorbij.…

de grondwet gegoten Geluk is geen snoepje van hotemetoten Armoe is te bestrijden in een rijke wereld De staat moet bevrijden, dat moet geregeld Een republikein en een democraat gingen loos Dansten electoraal een heel gore tango in megashows openlijk grimmig weirdo Tierden Wallstreetgrote ego’s haveloos Dit land is ook ons land zingt het volk…

Door ’t volk besluiten genomen en ijverig handel gedreven. Nog steeds spelen kinderen onder de bloeiende linde, geliefden geven elkaar rendez-vous, ouderen worden niet moe gezapig of fel, onder de dorpsboom woorden te uiten van leven en dood, terwijl de kerkklokken luiden, zoals van oudsher.…

De blik in domme razernij naar het verleden gericht, kerstverdriet: als zombies en aliens stoten ze af, als holle poppen in Madame Tussaud, ver boven het volk, wat ik je blaf, kopen ze allure voor de show.…

stormen breken daadkracht de mens machteloos gaat aan krachtige winden ten onder en een god boven aan de ladder laat zijn tranen in woeste striemen neerdalen in verwoestende regenbuien, hoongelach klinkt boven de machtige wolken gedachten niet meer te vertolken talmen de waarheid, je voelt het kolken in duistere diepten van achteloze volken…

het stof van vezels zich nestelde Om de herinnering niet te verzuren Ze weefden in hun romp een muziek Met klinkende slag en gezangen Rauw in zichzelf en voor hen uniek De echo van trillingen nam mij gevangen Hier leerde ik de stad te beminnen Een stad met eigenaardige gebruiken Ook al zijn de getouwen gestorven Voor eeuwig zijn wij een volk…

Ik ga vandaag toch bloemen leggen Bloemen leggen op de plaats delict Eerst dacht ik niets, was murw geslagen Gewend geraakt aan zoveel geweld En dat natuurlijk niet alleen in Amsterdam Noem mij de plaatsen waar het niet gebeurd Het is van alle tijden, van alle volken Geweld, misdaad, criminaliteit, moord Kortgeleden zag ik hem nog lopen…

________________________________ KAALGEPLUKT Bekruipen u soms ook zulke gedachten Als leeggezogen volk van Welzijnsland, Dat welvaartsparadijs achter het strand, Betalen wij ons blauw aan vredesmachten Mijns inziens dragen wij meer af dan bij Maar zonder inzet wordt dat land nooit vrij...…

waar het strijdtoneel velen vluchteling maakt leveren de mannen en vrouwen aan het front met dapperste moed de strijd voor de vrijheid die hooghartig een ijdeltuit van hen nemen wil verongelijkt en slaaf van behoefte aan erkenning manipuleert de agressor zijn land onderdrukkend om als een mens zonder ziel zijn honger te stillen laat hij zijn volk…

Waer mutti merkel bij onze oosterburen reeds een mastodont is, waer albion heur première reeds in de vorige eeuw mocht vieren, zullen wij, volk van dolle mina's op de bobbejaense velden en monatoetjes tussen beekse bergen en de biesbosch, nu eindelijk bazin in eigen binnenhof kunnen zijn?…

rijzende zon Hun blikken nog verwilderd, hun stemmen reeds verstomd Staand oog in oog met God’s geweld, het ganse dal gespannen Heer Alpha heft zijn hand omhoog om misverstand te bannen Eénieder die zijn licht weerkaatst is eerst verwoed en dan verdwaasd Men dacht geweld te vrezen Gruw'lijk ondergang te lezen Nog rukken op de ruiters, het volk…

Keihard knallen grove vloeken: 't Onweer van het volk der boeven. Door 't gordijn zie ik hun muilen 't Wrede grijnzen van hun kaken 't Grijpen van hun zwarte klauwen In de manen van hun rijdier Die zich kronkelen als zeewier Om het glinsteren van hun ringen. Nergens kan ik mij verschuilen Voor de doodsmars die zij zingen.…

het aardse volk heeft hem ontnomen: van Zijn moeder; de koorddanseres. ze mag, waar hij is; niet meer komen. want ze huilt; en ze lijkt aan de fles. en hier in m`n hart, heersen kommer en kwel. mijn moeder; natuur, begrijpt dat wel, als ze mij even laat zweven tussen Haar en Hem...…

Strogeel is de zomerwijn, ik tuur in de verten van eindeloos verre graanvelden, omzoomd met zacht zilver van jonge berkenbossen, Ver van hier hoor ik hoe luid de Russische beer brult in het Kremlin, met groot vertoon van totale onmacht aan het eigen, prachtige, onvoorstelbaar muzikale volk, Dat al lang niet meer gelooft in Tszaren of Poetins…

wie hoort ever ooit hier nog gewagen van beau monde bon vivant nonvaleur éminence grise crème de la crème tot fine fleur vroeger in den breedte volks gedragen lagen naar wij aannemen voorgoed verdwenen d'n ambras van keuzen kort te sluiten in bewegend heden op voorbij verleden drukt zwaar op kleine minderheden die het surplus parvenu’…

Gaat de Beurstraverse normaliter gevat al voor Koopgoot door laag en bijzonder bij wolkbreuken wordt het één pot nat zeker met veel verdieping er nog onder Julian Beever wereld beroemd die stoeptekenaar kalkt aan afgronden onder zeil in de regen houdt voor veel volk water bij wat af is tegen vandaag komt de klus naar hij zegt nog klaar…

We zouden ze de kost moeten geven die door alle goeie bedoelingen van de opperste crisismanager ginds nog in angst en herinnering leven Horen de laarzen nog stampen waar de botten uit de wegen steken vijanden van het volk die bezweken aan honger oedeem dunne gratensoep kogels en bittere kou in Goelag kampen Stalin liet steeds nieuwe interneren…

je woorden, mijn lief, heb ik laten vallen in een koperen schaal, gesmeed in Damascus, je lieve, heldere stem rinketinkt zachtjes tegen de sierlijke, kopergedreven randen, telkens wanneer ik mijn ogen sluit, zie ik dat oude volk van tenten en kamelen, ouder, zo veel ouder dan Methusalem, Abraham heeft me herkend, hij begroet me, hij wenkt…

Heer, ga ver, ga ver van uw zondig volk, de aard-kluit ruikt ongezond en overal bezwijkt de goede raad. Heer, ga ver van ons in uw duistere wolk ...…