Alle inzendingen over Vonnis

komt vrienden naar de Etstoel beleef er oude tijden draailier en vedel spelen men danst er op de brink drost en etten vellen vonnis het volk kijkt ademloos de dief wordt straks verhangen ginds op de Galgenberg de buurvrouw blijkt een heks na het wegen op de Waag loapieswater heelt een ieder Magnusbitter spoelt de keel…

En nooit had er een vonnis van hem waarde, Omdat bij hem toch elke zaak verjaarde.…

er vliegen woorden door de lucht waar de wind geen vat op heeft die hun betekenis op schrift pas kenbaar maken als lichtgewicht of explosief je kent de lading niet in vonnisrood en op papier wegen rechters de zwaarte van hun vlucht maar de wind erkent geen grenzen voor een handjevol gebakken lucht…

Eenzaamheid in zijn grauwe hemd bevriest het leven in alle klokken, voor een einde zonder liefde bestemd wordt het vonnis rauw voltrokken.…

dertig stokslagen geleden bliksem splijt olijfbomen langs de rotsen naar beneden waar klokslag twaalf de stenen spreken in klinkende taal wordt het vonnis gespeld de kring van toorn ruikt bloed binnen de kraal in de naam van de vader en de zonen…

De slaperige blauwe oceaan kan mij stiekem verleiden om tot de bodem te gaan en niet langer te strijden Dromerig neem ik een besluit om heel lief te verdrinken ik spreek mijn vonnis uit door langzaam te zinken Prachtig doorzichtig koraal verwelkomt mij aan boord ik sta voor het mooiste portaal dit is eigenlijk geen zelfmoord…

Achter de deuren stelt zich de wet die hem aan mij bindt, maar achter het behang wacht wat blijft als ik wegga: hij hoort mijn stilte als een vonnis aan, langs mijn wang verglijden zijn handen als rimpels op stilstaand water: nooit blijf ik lang de zinkende stenen staan als avondkoffers gepakt in de gang. ---------------------…

in elk gedicht – hoe vluchtig ook licht bestook ik de duisternis wildernis verdoemenis Geschiedenis nu zonneklaar maar onveranderbaar Richt me tot de luisteraar Gijzelaar van dicht Open mijn gevangenis en bedel naar vergiffenis - een zondaar met bezwaar op schijnbaar eenduidige betekenis Onverstaanbaar aan de top - een vonnis…

ik zal nooit méér zijn dan de kou uit bomen van winter wanneer het vonnis zich laat herhalen onbesproken in ieder wankelend antwoord omdat men weet dat ik mijn waanzin bevestig in het braken van schimmen net onder mijn huid waar ik hen voed met broze gedaantes en zwartgeleende tijd eenmaal in mijn droom weten…

Daarbij mag het tot aanbeveling strekken Het vonnis eigenhandig te voltrekken.…

De kinderen zijn toegewezen geheel buiten mijn invloedssfeer ik heb het vonnis net gelezen de levenszin is nergens meer geplet onder het zwartste spansel bleekt de blauwe lucht bedreigend begrijp dat ik mijzelf verkwansel nu mijn thuisfront is onteigend nog eenmaal klim ik naar mijn zolder op zoek naar laatste kerstening mijn kop loopt…

negen maanden duurt het leven de rest is afscheid van de wieg de moederborst en meer en meer van onvervulde dromen en geborgenheid het vonnis van vergankelijkheid bij oorsprong al geveld verjaart niet zelfs na zoveel tijd het is alleen maar uitgesteld ’t is niet de angst de pijn die ’t sterven moeilijk maken nee ’t is ’t scheiden…

geloof ik je in vellen vol waarheid want nooit sprak je de woorden van de gestorven dichter ik zag met jouw ogen zonder om te kijken naar het kind dat een maanliedje fluisterde langs mijn dood de bloemen leegzoog van de lente tot de winter viel uit de nachtschade van die ene avond toen ik stierf na het vellen van je vonnis…

Er voltrekt zich op dit moment een vonnis voor mijn deur Het lijdend voorwerp verschiet zijn gebedje, maar helaas voor hem in de verkeerde kleur Hij smeekt de gratie om goden Zowel de rechter als van linkerzijde volharden echter in hun milde oordeel De haat krijgt nu een penetrante geur Even leek het slecht te pleiten in zijn voordeel, uiteindelijk…

als in een praalstoet zweven mijn woorden vederlicht over dit sneeuwverlichte landschap mijn pen is een wolk schitterend zonlicht een weerspiegeling van pas begonnen kracht een lichtbron van zacht gefluister zuchtende zuurstof voelt geen koude ziet alleen de zachte overgang van schaduw naar zonnestraal er hoeft geen vonnis geen huis…

Strop is einde touw en leven is gebungel in de wind is glijden maar voor even puilend blind een dikke tong een blauwe teint het einde voor wie narigheid begint strop is toegang tot de ruimte waar Dood zijn voedsel vindt.…

Joop verfde zijn schuurdak in twee kleuren Voor hen die uren in de file staan Onderweg naar hun godvergeten baan Hij wil zo hun werkdag iets opfleuren Hij kreeg toen de gemeente op zijn dak Maar heeft aan het vonnis toch echt tabak ...Joop van Ooijen moet de tekst 'Jezus redt' van zijn dak verwijderen omdat deze in strijd zou zijn met de…

De vrouw had aan dat vonnis echter maling: "Hoe krijg ik zonder vader een herhaling?"…

Mijn vonnis zal ik gaan voltrekken met geheven hoofd, mijn ziel ontbloot en ga voor eeuwig luisteren naar de stilte tot hier niet verder, ik maak mij dood.…

De mens wacht tot het laatste letterwoord het vonnis af Wordt hem/haar vrijspraak gratie danwel levenslang verleend Ruggespraak of ruggengraat - krijgt hij/zij onbetaald verlof Is hij of zij nog vrijgesteld van wederrechtelijk vermogen Is hij of zij genoeg voorzien van doorzettingsvermogen Vangt hij of zij aan 't eind der tunnel…

3-voudig tourwinnaar lemond werd gevraagd te getuigen tegen de tourkoning die moest buigen, maar armstrong staat vast aan de grond dopingzondaar floyd landis wacht af voor een eerlijk vonnis (floyd landis; winnaar tour 2006 beschuldigd oud team genoot lance armstrong er van doping te hebben gebruikt. ook greg lemond werd gevraagd te getuigen…

de nullijn loopt door alles heen en zet een streep- door elke duurbetaalde rekening de waarde van een handtekening is niets meer dan de daad van wat een naam je dan vertelt één hand schrijft een vonnis velt de naam van fanatisme spelt langs vele lippen en komt zwaar uit elke mond mens, o mens maak deze wereld - eindelijk - gezond…

Men moet zijn zomers nog tellen, zijn vonnis nog vellen, men moet zijn winter nog sneeuwen men moet nog boodschappen doen voor het donker de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters een harnas aanmeten, ijswater koken leren men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen zijn huis ontwennen…

de spiegel buigt ze zich over donkere kamers, haar hoofd valt diep in de kelders van razernij ze schuifelt offers tegen de rand van dronken walging, haar keel krijst stil in vers, ontvleesde aders pijn trekt een rode streep over de koude, hijgende grond, haar schuld wordt zwart en zwicht voor duizend tongen de dood wacht op het vonnis…

Van de troon die ik gebouwd heb is een vonnis over mij geveld schuldig aan hoogmoed en -verraad die jij met eenzaamheid vergeldt veroordeeld tot de glimlach op jouw felbegeerde lippen de nectar van mijn waarheid waar je mij niet van laat nippen mijn ketenen zijn nog warm ik verbrak ze pas geleden de nieuwe zijn nog warm van toen jij me…

De diagnose is gesteld Het vonnis gesproken Zo ben ik onderweg Leef ik onrustig en onzeker Wil ik alleen zijn Maar ook altijd bij jou Mijn ankerpunt Mijn veilige haven In mijn illusies De liefde nooit gevonden Onderweg Tussen de liefde en de leegte Het teken getatoeëerd op mijn arm Steeds degene die ik moest zijn…

Men moet zijn zomers nog tellen, zijn vonnis nog vellen, men moet zijn winter nog sneeuwen men moet nog boodschappen doen voor het donker de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters een harnas aanmeten, ijswater koken leren men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen zijn huis ontwennen…

Haar woorden echoën nog na Zij klonken lang als een vonnis Niet door haar uitgesproken maar als bevestiging van mijn kwaad Niet kunnen beminnen Niet kunnen begrijpen Nu klinkt zij opnieuw als een strelende melodie Ik hoor haar voel haar omdat jouw muziek mij ontvankelijk heeft gemaakt Jouw beeld geeft gedachte die zorgt voor blijvende beweging…

daar streng maar allen waren een Aangewezen de wesp giftige angel onbevreesd onvervaard Sloop het keelgat van de niets vermoedende binnen Stak toe en het vonnis was geklaard…

In een hoge samenzwering met priester en tempelier is het vonnis geveld Zijn mirakels zijn zo goed als uitgeteld Voor een schrale buidel verraadt hij de Zoon Voor de prijs van een galeislaaf het zure loon van één seizoen gaat de uitverkorene onder de hamer De schatbewaarder graait in de kist Hij heeft zich van meester vergist Al…