Haar offer
Naakt voor de spiegel
buigt ze zich over donkere kamers,
haar hoofd valt diep
in de kelders van razernij
ze schuifelt offers tegen
de rand van dronken walging,
haar keel krijst stil
in vers, ontvleesde aders
pijn trekt een rode streep
over de koude, hijgende grond,
haar schuld wordt zwart
en zwicht voor duizend tongen
de dood wacht op het vonnis
ze vult het bad met bloedrode wijn.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Met enige regelmaat lees ik jouw gedichten. Ik weet niet of het jouw ware gevoelens zijn, maar volgens mij heb jij heel wat meegemaakt.
Blijf schrijven. Allereerst voor jezelf en op de tweede plaats voor anderen. Op die manier kun je heel wat leed verwerken. Sterkte!