Alle inzendingen over Voort

De steen die door Bittere kou bevangen is, De barre winter Ter nauwer nood doorstaan, Voelt de zon Van het nieuwe licht In zich groeien, Komt langzaam tot leven - De lijnen die in haar wonen Roepen haar op in beweging te komen Op naar nieuwe verten te gaan…

Vlieg voort, o mug, mijn snelle bode en fluister Aan de oren van Zenophila héél zacht: 'Gíj slaapt, vergetend lief, híj waakt en wacht.' Vlieg voort, vlieg voort, mijn zangster zoet, maar luister: Spreek zacht en wil haar slaapgenoot niet wekken, Dat gij niet wekt míjn ijverzucht'ge trots.…

terwijl de rivier haar diepste punt nog altijd niet bereikt heeft duurt de droogte voort en voort sporadische druppels verdampen reeds boven het oppervlak alleen regen - dagenlang - kan enig soelaas bieden voor het brandend zout en het verloren zoet…

Urenlang jagen ze voort over de vlaktes: de onweersbuien.…

ijzelt op de rails bevriezen sein en wissels grotendeels - hoe reist men toch in een siberisch oord - de nederlandse sneltrein glijdt zo voort maar kijk eens wat passeert hier op de rails een lentelam dat dartelt nog zo speels langs dwarse liggers graast het ongestoord wat raast de nederlandse sneltrein voort…

Je bent bij mij nog vele jaren Ook al ben je er niet meer Straks met zilver in mijn haren Lees ik jou nog, telkens weer Je leeft voort, mijn stoere vader Je leeft voort, jij knappe vent Ik ben blij dat in mijn schrijven Jij nog steeds aanwezig bent…

Loslaten van dromen en plannen, van tekens en licht om voort te gaan in stilte van klein gedicht; loslaten van vreugde en pijn, herinnering en hoop, om voort te gaan in niet-weten. De wortels vergeten, de toekomst, de dagen, om enkel te vragen te worden gedragen.…

Gezegend gaan we voort langs zondagswegen Gezegend Uw Woord overwegend Uw Vrede bekoort Gezegend gaan we voort! Ik heb er een melodie bij gemaakt zodat het ook te zingen is b.v. als antwoord op de zegen. Zie voor de partituur mijn blogspot.…

Het plein, waar demonstranten voor je staan, Dat is mijn plek, ik zit er zelfs bij regen, Al heb ik daar nooit wijn of bier gekregen, ’t Is leuk, maar waar komt al dat bloed vandaan? Is Erdogan er weer? Ach, wat dan nog. Want tegen zijn advies in, ga ik toch!…

Mijn vrouw herinnert mij de ganse dag Aan mijn verplichte huiselijke taken Ze vindt dat ik de boel niet moet verzaken En roept constant: “Ga toch eens aan de slag” Alvorens ze nog veel meer klussen meldt Heb ik de muilkorfplicht thuis ingesteld…

Met tomeloze energie Heb ik je gezocht, Mijn leven lang Uitgekeken naar ons Samenzijn waarin we Alle tijd uit het oog Verliezen, alleen nog Zicht hebben op elkaar - Met een verbeten trek Om mijn mond zoek ik je Maar vind je niet, Zie je niet, Want als ik naarstig Naar je op zoek ben Zie ik alleen Een zwart gat In mijn…

Mijn tranen komen niet voort uit verdriet ze komen wanneer de bomen kaal en levenloos lijken mijn hand de zon maar niet kan bereiken mijn tranen komen voort uit ijzige kou door de wind in de winter tegen mijn gezicht en dan loopt het niet zo in de gaten dat ik jou verstopt heb in dit gedicht.…

datgene wat in mijn keel brandt het verlangen de liefde de hoop verslonden versplinterd vergaand verkast verhuist naar de planken naar hemelse kasten het rad draait voort en voort en voort en voorvluchtig ben ik voor het heden het verleden verhalend vertaald de taal geliefd de taal gehaat de tweestrijd mijn gespleten persoonlijkheid…

Ganzen stappen voort, houden angstvallig afstand van zilverreigers.…

De keeper drijft de bal op met zijn voeten, Een grote kans dat er een doelpunt valt. Bewaar me als een keeper meevoetbalt, Daar moet ik met een hartaanval voor boeten. Ach keepers, speel de bal toch met de handen, Laat mij niet in het ziekenhuis belanden.…

Noem het geen leven, Noem het wat je wilt, Maar noem het geen leven - Immers, de donkerte wenkt Zoals het leven je wenkte Toen je werd afgedreven Van haar die je liefhad, Die je gekregen had En weer af moest staan, En nu aan de zijlijn Staat te schreien omdat Jij wat je ooit zonder Het te beseffen als geschenk Gekregen hebt…

de minuten tikken traag voorbij de dagen gaan vlug een blik op de klok een duik in het zwembad een stortvloed van woorden een vlaag zonneschijn notities waaien door de kamer brieven waaien door mijn hoofd en dit alles drijft me voort en voort dus waarom zou iemand besef moeten hebben van deze tijdloze eeuwigheid…

De jaren van kilte Zijn voorbij - de ijzel Die dit land in mij Lang in zijn greep hield Heeft de kilte verloren Doordat jij me hebt aangeraakt, Dit leven van mij Weer tot leven Hebt gemaakt…

Twee zwanen drijven statig voort over het water in hun witte verenpracht!…

Muzikale gebeden leven voort door ritmische melodieën geneuried in adagio…

Winteravond glanst: het warme purperwesten noodt tot steeds voort gaan.…

je laatste woorden waren voor mij ze vloeiden uit je ogen alle kracht van lucht was uit je lichaam weggezogen geen schaduw rondom jou in het licht ben je gegaan met liefde in je ogen kracht vanuit een traan "laat mijn liefde in jou leven en draag mijn liefde voort" de woorden uit je ogen ik heb ze allemaal gehoord nu bouw ik nieuwe…

dromer dicht voort…

Mijn liefde meandert Voort, op weg naar Haar mooie landschap---…

Maar jij en ik moeten nu voort. Ik met mijn leven en jij verdwijnt achter de hemelpoort. Jij begint nu aan een volgend hoofdstuk En ik wil komaf maken met dit verstikkende verdriet. Een loodzware opdracht, we zien wel of het lukt. Maar dat ik verdrink, dat wil jij zeker niet.…

En toen werd het plotseling stil in mij sloeg het duister onverwachts om zich heen het leven zette jou roekeloos opzij en daar zit ik dan...helemaal alleen Zeg mij wat moet ik nou zonder jou in mijn leven wat ik nog met jou doen zou is door wanhoop verdreven Mijn hele wereld is volledig ingestort er is niets dat voor mij nog zin heeft…

even vergeten van het kwellende verleden En de aarde wentelt voort…

Het licht van de Blijde Boodschap moge hoog aan de hemel staan 's nachts als grote klare ster overdag een ijle dwergzon dit hemellichaam is bereid altijd het kleinste vonkje uit zich te laten dalen op een ieder die Gods stem wil horen zal dan door bloed en ziel stromen een vlammende stip zijn brandt aanwezig verborgen straalt milde tucht…

Stemmen horen Die nergens klinken Dan in de diepte Van dit brein Beelden zien Die niemand ziet Maar er wel degelijk zijn Tussen de lijnen van Het beeldend werk, Ik zie een trein Die zich langzaam In beweging zet Hij rijdt voort, Levert beelden aan Die ervoor zorgen Dat ik er toch Durf te zijn…

De eerste Augustusnacht van het jaar twaalfhonderdeenennegentig trilt in het zwarte Vierwoudstrekenmeer een keten van rossige lichtjes vol vaste wil voor de toekomst overal op de hellingen der nabije bergen branden vuren waarmee Zwitsers elkaar sterken om gezamenlijk strijd te voeren tegen vorsten en keizer die hun kleine bergland beheren…