Alle inzendingen over Vreemde reiziger

misschien dat de reiziger reist om dat te vinden wat hij hier niet meer ziet thuis is zijn blik als die van slechtzienden zijn de ramen van z’n huis afgesloten door blinden reist hij eigenlijk daarom? Om zichzelf weer helder in een ander daglicht te zien?…

uiteindelijk ben je eenzaam ieder mens staat toch alleen er zijn altijd wel vrienden of familie om je heen maar wie je eigenlijk bent en wat je werkelijk voelt en hoe je al die dingen in je leven hebt bedoeld dat weet alleen maar jij soms wil er iemand mee maar het blijft een eenzame reis in een altijd lege coupé…

Heer, ik kom bij U, mijn goud heb ik al afgedaan, wierook, dank, U toegebracht, mirre, mijn berouw, U voorgelegd. Zo kom ik U aanbidden wanneer ik mij te slapen leg. Uw Ster heb ik gevolgd, Uw kribbe is mijn deken. U, pasgeboren Kind kunt nog niet met mij spreken maar nergens heb ik zo’n goed luisteroor en U van zo nabij gehoord.…

Er was eens een dame beeldschoon en van stande, waar wij eens langs kwamen op reis door vele landen. "Bonjour" zei deze dame vroom, "goedendag" reageerden wij zonder schroom. Waarna de dame vroeg: "waar zijt gij naar op reis?" "Mijn edele dame, wij zijn op zoek naar het paradijs!" De dame giechelde en reageerde vol genot, opende…

Er was een reiziger naar rijkdom En een reiziger naar geld Zij zouden samen op de zelfde paden lopen Want ze zochten naar het zelfde werd aan hun verteld Naar Rijkdom bracht een spiegel mee als proviand Want je moet jezelf in de ogen kunnen kijken Naar Geld bracht een masker, en een mes Om het lam mee aan te snijden Er was een Vrouwe Schoonheid…

Als reizigers die de weg afgaan vol gevaren, Droomden ze van moed en heldendaden. Langs het pad van gouden appelbomen de weg verloren. Uit het zicht geraakte korenvelden. Het ging hen voor de wind en ze geraakten verder in het succesvol najagen van hun hartstochten.…

ik onteigen mijn verleden waar alles begon verdwaal in de wildernis van mijn bloed ontsterf eigenlijk, in een ontkooide horizon in iets dat mijn rivier rusteloos stromen doet eenmaal ten ruste gelegd in overpeinzing klinken naden van de rails als het hart met vluchtige tikken, een gedempte siddering kloppend in vleesgeworden, zachte smart…

Steden spinnen wegen: Webben tussen kerkers. Zwerf of geef je over. 't Ravijn bant de de blik, De vlakte verstrooit ze. Bespring rotstrappen, zwerfblokken naar uw drift. Laat in de vlakte uw verende voetzool Liefkozen door het vochtige gras. Rust in stilte van rumoer, Doch niet te lang: De zwerver wet zijn eenzaamheid op de…

Reizigers Als mensen zijn wij reizigers en geen bewoners. Wij komen op de wereld, om te reizen van plek naar plek. Een mens heeft vaak een thuisfront, maar sommigen hebben dat ook niet. Als mens mag je de wereld ontdekken, daar is niets op tegen. Reis en maak plannen, soms kunnen ze bewaarheid worden.…

daar moet zijn en puffend over het laatste duin zie ik de zee schitteren in de zon Mijn rugzak afgedaan ga ik zitten in het warme zand heel even maar, want er wacht nog een wandeling langs de waterkant En dan struikel ik over een vrouw ze zei dat ze een engel was ik twijfelde, maar geloofde haar omdat ik de hemel in haar ogen las Jij reiziger…

(te Holzminden) lezers zijn reizigers met het boek als juiste bestemming zie hier het reisbureau...…

nieuwsgierig, uitzichten een reiziger, een rijke pop- ster in verre romantische kansarme landen? voldaan weer aan 't werk? het was zeker fijn, er even uit... bevreemdend toch, hoe eens zo ster- ke beschavingen, zo anders... vergaan? oh, waarom beangstigen vreemde dingen ons thuis, onze gewoontes?…

(J.W. von Goethe) dichters zijn reizigers door het vreemde landschap dat leven heet neem de dichter Boudewijn Büch van hem kennen we zijn passie voor dode dichters en lange reizen tijdens zijn reizen naar verre oorden raakte hij zó dikwijls in extase dat het besmettelijk leek een flirt met de dood en de onvermijdelijkheid van het…

levensvisie vormen gaat de ware reiziger hij reist niet hij voedt slechts zijn zintuigen daar waar hij denkt dat het hemzelf goed doet nee deze reiziger reist niet hij kent geen en alle normen daarom is de hele wereld – echt de hele wereld zijn thuis…

beleeft en de horizon vleit met zomer en lichtjes, zo welkom als het raam waardoor je de zee hoort zingen, tot diep in dromen en het begeerlijke van het water en nadien, ter plekke zichzelf niet meer vindt in een vreemd echoënde stortvloed van druppels…

evenveel als hij verloor zelfs zijn eindsbestemming is niet zijn rustplaats hij gaat door voorbij het einde met een wisselende stemming niets kan het halt laten houden de rails zijn zijn enige weg na jaren neemt de snelheid af om te eindigen in het koude hij zag de seizoenen voorbij gaan maar is nu op zijn retour en alleen zijn trouwe reizigers…

je bent een woud nog onontgonnen ik ben de reiziger die de paden mag maken waarlangs je zult gaan reizen naar ongekende verten met de vader van je kinderen ga maar leef maar het is zo voorbij…

Het woordje reiziger bestaat al tijden. In oorsprong is het een soldaat te paard: Gekleed in wapenrok en met een zwaard, staat hij paraat om aan het front te strijden. Daar hebben passagiers van nu niets mee, behalve dan een hooligan of twee.…

Liefde kan een reiziger wezen. maar mist ook wel eens de trein. Een man en een vrouw. Er is iets verstoord. Tijd lijkt te helen voor een mens die weer spoort.…

Reizigers zijn naar elders onderweg. Reis van hier naar hier! In eigen huis en tuin, en nergens anders, voelen vermoeide reizigers zich thuis.…

nabijheid wereldvreemd geworden, en voel me een reiziger die pioniert langs zijn eigen gedachten belofte gelofte geloof en beloven, de straat van vroeger ligt niet meer maar strijdt tegen de opmars van de gescheurde klinkers die ik eens compleet met smaak in het juiste zand had neergelegd…

"ik ben ook maar een mens", zei de aap tijdens de vergadering "en ik ben ook maar een mens", zei de olifant in de kring "grr, ik ben ook maar een mens", gromde de leeuw, bijna met tegenzin "en de mens dan ?", vroeg nu de gier "tja", zuchtten ze allen, "dat is wel het vreemdste dier".…

En dan zie ik je glimlach en je ogen en dan weet ik dat je nog altijd een vreemde voor me bent.…

vreemde ogen spreken waarheid dwingen woordloos haar respect niets gelogen geven klaarheid worden niet boos onbedekt vreemde handen vormen zinnen dempen krachtig haar verdriet vragen branden diep van binnen ... maar de vreemde antwoordt niet…

Vreemde gevoelens Hebben we samen in kaart gebracht Verdriet en onzekerheden Hebben we altijd samen verzacht Na een tijd lang getwijfeld te hebben Aan elkaars loyaliteit Beschouw ik het achteraf Als een formaliteit Ik wist vanaf het begin Dat het goed zat Ik wist dat jij Mijn andere helft in je had Nu geniet ik elke dag Dat jij…

Dus zing ik 'Vreemden in de nacht', van een legende .. al bij zijn leven. En kijk .. buiten wordt het al licht.…

hallo vreemde wat doe je hier in ons land hallo vreemde voor wat vlucht jij in jouw land wat heb je verloren in jouw mooie land samen hand in hand lopen wij in ons vrije land…

ik ben geen goede reiger ik sta niet roerloos aan de oever van een plas de vissen mijden mij de kikkers kijken wel uit hoe hard mijn snavel ook is ik kwets het zachte vlees van mijn prooien niet ik ben geen goede reiger…

En daarom blijf ik zeggen, hallo vreemde met je vreemde geur De keuze ligt aan jou. Blijf jij kloppen of loop je weg vanaf mijn deur?…

Een fractie van seconde door herinneringen in verkeerde dimensie, verblind ben ik gevangen in een spiraal van onwezenlijkheid in een vreemde wervelwind van ontwortelde gedachten, en grijp naar logica die mijn denken met realiteit verbindt.…