Alle inzendingen over Vuurwerk

Lieve overheid dank voor het nationale vuurwerk nu nog werk lieve overheid vurig werk alstublieft…

vrijheid bungelend bleef hangen hij was het die mij recenseerde tot in de grond afbrandde met mijn vuurwerk in zijn handen…

Vlinders als Honderdduizend sterren Een kus trillend als De eerste winterse volle maan Seks als Verpletterend vuurwerk in de nacht Maar praten als in Oorverdovende stilte…

zigzaggend door ogenschijnlijk wil ik mezelf niet kwijt wring mij in de kijker om hard rennend warmtesporen op te wekken rode vlekken die als flitsend vuurwerk mijn verwachtingen blootleggen…

Buur viert oudjaar met een kelder vol vuurwerk. ‘Die knallen, daar doe je het allemaal voor.’ Rotjes, kanonschoten, oorsmeerverkruimeling. Ik heb een vuurmuur, daar komt echt niks door.…

Dit tere, pure, vuur, zoete kleuren, kloppen van leven, ja van dit herhalen elk jaar nooit moe, gaat nooit vervelen, al het andere wel, zoals de knallen van vuurwerk op oudejaar. Dit vuurwerk is stil!…

Kerstballen glinsteren Bibberend, waterkoud, Sluipt hij, schoorvoetend, Als iedereen naar 't Orenverdovende Hemelbestormende Vuurwerk kijkt, weg Als een schim: 't Oude Jaar..…

Bloesem kleurt de bomen als vuurwerk BOEM! …en weg. En dan groen. Nog groener door zon. En het gevoel dat vogels geven; de drukte van leven belofte van meer.…

Lachen is lichaam glimlachen is ziel Lachen is hebben glimlachen is zijn Lachen is ontlading glimlachen is sereniteit Lachen is vuurwerk glimlachen is blijvend licht Lachen.....de mooiste expressie van een gezicht!…

Vloeibaar en open worden merktekens van nieuw geestelijk vuurwerk.…

Wij namen ons dit jaar het beste voor maar renden na twaalf slagen van ons uurwerk naar buiten met een kapitaal aan vuurwerk en joegen dat er in een half uur door. Het voornemen, om strakker te begroten is zo de eerste dag al afgeschoten.…

daags na de laatste kerst van zijn lange leven vroeg in de morgen gleed hij van ons weg begeleid door het geknal van vuurwerk dat niet kon wachten tot aan oudjaar de dag dat we hem wegbrachten, vader en zo zonder te weten heb ik toch voor hem gewaakt…

voor de opkomende storm schudt zijn kont, in afwachting van wat komen gaat kan ik de klok er vandaag op gelijk zetten of zal ik nog even wachten het gekletter zal niet van de lucht zijn evenals mijn vuurwerk (wat ik achter de hand hou)…

Vuurwerk of vallende ster?…

Dan blijkt dat met oudjaar in elke hoek de mensen vuurwerk knallen bij de vleet. Die avond is een klare promissoir van al het schietwerk in de rest van ‘t jaar.…

Wellicht wordt vuurwerk dit jaar nog verboden We mogen ook geen sigaret meer rollen En vetbelasting op de oliebollen Scheelt op den duur natuurlijk heel wat doden Maar kun je dan met goed fatsoen de mensen Nog wel oprecht “gelukkig” Nieuwjaar wensen?…

De eerste handen zijn er al weer af De eerste ogen weer voorgoed gesloten Mortieren worden op ons afgeschoten En janken doen we altijd achteraf We hebben tot december is verjaard De oorlog aan ons eigen volk verklaard.…

straks, als ik dood ben, laat ik mij cremeren ik houd niet van die maden in mijn kist mijn leven wordt met vuurwerk uitgewist dat zal mijn aardse lijden compenseren echt alles gaat verkeerd, ik ben berooid zelfs voor ik as word, ben ik al verstrooid…

Dat vuurwerk vind ik zonder overdrijven Vermaak voor de Neanderthalergeest Dus Oud en nieuw is nooit mijn feest geweest Het valt me zwaar om positief te blijven Na twaalf uur blijkt het lastig bovendien Meer opstekers dan afstekers te zien…

Ik zie vandaag dat in de kranten staat Dat men meer geld aan vuurwerk zal besteden Klaarblijkelijk zijn mensen pas tevreden Als alles wat men heeft in rook opgaat Ikzelf bewaar gelukkig iets voor later: Twee afgerukte vingers op sterk water.…

Vannacht zijn wij een tekstschrijver verloren Begeleid door vuurwerk kwam hij bij de poort Op aarde leeft zijn schrijfwerk altijd voort Een hit van toen is immer nog te horen De tekst is functioneel en actueel Maar Herman Pieter schreef het origineel…

: Want weer droeg ons het luchtschip; en we speelden, Twee zaligen, vangbal met sterrebeelden, Dat Cassiopeia op je scheiding viel; En toen ekstatisch vuur en donder rolde, Keek ik naar jou, mijn Brünhild, mijn Isolde, En 'k dacht: Neen, 't is geen vuurwerk; 't is haar ziel.…

't Is een vast gebruik dat iemand altijd zegt Koop geen vuurwerk, maar volg je gevoel Geef dat geld toch aan het goede doel Wie zoiets doet, die straalt en siert pas echt Maar als het is om boze geesten te verjagen Is dat ook een doel om wat aan bij te dragen…

Voor vuurwerk is er altijd geld voorhanden Het spaarvarken delft gillend ‘t onderspit Geofferd voor wat knallers en carbid Dan moet de kachel maar wat minder branden Crisis?..ach zeur toch niet..wees toch eens stil Ik draag vandaag mijn roze vuurwerkbril…

Vannacht zijn wij een tekstschrijver verloren Begeleid door vuurwerk kwam hij bij de poort Op aarde leeft zijn schrijfwerk altijd voort Een hit van toen is immer nog te horen Met aangepaste tekst, heel functioneel Maar Herman Pieter schreef het origineel…

De nieuwjaarsrellen zijn weer afgelopen, Ons land kwam na het vuurwerk weer tot rust, De allerlaatste brandjes zijn geblust En morgen zwaait de schooldeur dus weer open. Ik keek nog even hoopvol in de krant, Maar niks, mijn school is weer niet afgebrand.…

Kleurige bomen sprankelen als een vuurwerk op het doek van de avondschemering, uit velden glijdt gedragen door nevelslierten de geur van een oude zomer. Een eenzame schimmel draait het hoofd naar de hacienda waar in stallen een jongen de snaren van zijn gitaar beroert.…

En hij vertelde: “Nou, mijn vader zei: Wees wijs met vuurwerk, houd je hoofd erbij…”…

woorden vielen in waaiers uiteen door vuurwerk van de zin strofen schoten als pijlen naar ongekende hoogte cirkelden daar in steeds snellere vaart tot een veelkleurig begrijpen als apotheose werd het gedicht met een oorverdovende knal door witte guirlandes uitgelicht…

De lotenverkoop liep weer als een speer De supermarkten deden gouden zaken Het vuurwerk straalde hoog boven de daken Je merkte niet bepaald een crisissfeer Dus ‘brood en spelen’ blijkt van alle tijden De weegschaal wil ik nog maar even mijden…