Alle inzendingen over Wanneer ik mijn ogen

Wanneer ik mijn ogen sluit kom je tot leven Voel ik je lippen laat je me zweven Wanneer ik mijn ogen open wil ik je geven Wat jij hebt verdiend hier in dit leven Ik sluit graag mijn ogen want dan lijk je zo echt Maar wanneer ik ze open zie ik je gevecht Ik sluit graag mijn ogen en denk dan aan jou Dat ik ondanks dit alles…

het lijkt niet veel, niet anders dan verwacht basis van onafhankelijkheid, vonk van oorsprong een natuurlijk kracht, hoef ik niet met het bovenaardse te delen, een evolutief en wijze les waarin ik tijdloos wordt herboren wanneer ik de ogen opensla hoef ik alleen voor mijzelf knielen daarmee is het goed te leven.…

Kleine kusjes op mijn gezicht, wanneer ik mijn ogen naar boven richt, ik voel en kan er best wel tegen, ‘k word nat, ’t is de regen, die me liefkoost!…

Pas wanneer ik mijn ogen sluit is alles over, is alles uit, voor ik echter zover ben wil ik dat je me herkent als mezelf! Want pas als ik mijn ogen sluit hoor ik niks meer geen geluid zal dan over mijn lippen komen net zomin, als ik je aan kan horen maar tot dan: pas als ik mijn ogen sluit is alles over, is alles uit!…

Ik kon mijn ogen niet geloven, een engel in de realiteit. Wanneer ik mijn ogen sluit, zie ik jou in mijn dromen. Wanneer ik mijn ogen open, wens ik dat al mijn dromen uitkomen. In mijn gedachten zie ik niets anders dan jouw gezicht. Jouw beeldschoon gezicht stralend als 't felle maanlicht. Mooier dan jij bestaat er geen een.…

Wat hoort een mens, wanneer zijn oren luisteren? Wat ziet een mens, wanneer hij zijn ogen sluit? Waarnaar verlangt een mens, wanneer hij alleen maar vraagt, maar nergens antwoord vindt? Tegen beter weten in verlang ik, naar een oud schip en naar de zee. Naar golven, hoge wolken en de wind.…

Vannacht wanneer ik mijn ogen voor de laatste keer sluit Zal ik bij jou zijn, mijn vader. Bewaker, ik kijk ernaar uit deze plek te verlaten Op de vleugels van een engel met heimwee. Ik ben klaar. Moge de aarde zacht voor je zijn, Cleve Foster…

Wanneer kunst haar ogen kust traag lijnen tekent in beleven kleuren laat spreken hoger tilt dan verlangen wanneer beelden haar onmachtig naar adem laten snakken streelt zij duizelig verloren de laatste lijn hoe mooi kun je zijn…

Maar wanneer ik mijn ogen sluit hoor ik het lachen van voorbije zomers en voel ik het sprankelen van tinto de verano in mijn mond.…

Wees zacht als de fluister als ik de hoofden streel van verloren kinderen Schitter zuiver als kristal wanneer donderwolken uit ogen zijn gedreven Heel wat half is als verdroten bloemknoppen uit verwarmde voegen barsten Slaap gerust als de vrouw in mij liefde dwarrelt over jouw verlatenheid…

Wanneer ik mijn ogen sluit de maan zijn leven leeft zie ik beelden van een kind of zijn het er soms twee? Met water op mijn huid ontwaak ik in een vlammenzee hoofdpijn zonder zorgen je lijkt zo dichtbij.…

voor Johnny van Doorn spektakel in 't gebouw van de drie Stoepen aan de Prinsegracht wanneer ik m'n ogen sluit zie ik het weer "johnny's act" zelden hoorde ik later nog zo'n vloed aan woorden uit één keel... 'een zaal in de branding' waar wij bijna verdronken in zijn zee van poëzie Lejo van Kuijeren…

Soms zijn er dagen dat ik vergeet wanneer ik mijn ogen sluit ik mij waan in het paradijs - de regen doet mijn voorraam zweten de wind dolt met ronddolende bladeren - de zomer bracht mij liefde, bij jou voel ik mij thuis maar soms dringt het binnen zomaar onverwachts de angst voor wat er zou kunnen komen want vandaag gaat de herfst…

wanneer ik mijn ogen open is het eerste wat ik hoor een machine die zijn werk doet het vibreert in mij door een diep doordringend brommend monotoon geluid dat steeds opnieuw begint om de zoveel tijd mijn buren verbeteren de conditie van hun vloer om de kosten te drukken kijk je wat je doen kunt in deze voor velen zeer moeilijke tijd…

Wanneer ik mijn ogen sluit, zie ik in de verte de heldere, blauwe lucht en daarna, een uitspansel van nog niet uitgevonden kleurenwoorden.…

, kon ik maar zoals jij praten over stenen, nat van tranen als achtergelaten woorden met dezelfde stem kon jij maar, mocht jij maar keren wanneer ik mijn ogen sluit…

Jij brengt het goede het betere het beste in mij naar boven Als jij naar me kijkt ben ik stil en is op slag de wereld mooier Jij bent steeds in beeld wanneer ik mijn ogen sluit zie ik je nog steeds Waar jij loopt loop ik waar jij staat sta ik naast je jij gaat ik volg je Jij bent van mij als het mag ben ik van jou in alle…

Waarom doen wij wat we doen volgen wij zonder vragen Waarom pikken we alles al jarenlang, alle dagen Wanneer gaan de ogen open en vinden we onszelf terug En keren het materialisme eindelijk echt de rug Wanneer kennen we weer de buren ongeacht geloof en kleur Wanneer genieten we weer van de natuur van de pracht, kleur en geur Wanneer…

het regent pijpenkrullen in mijn haar als ik mijn hoofd naar buiten waag de zomer is een druipende plaag voor bruinverlangend brandgevaar in plaats van bekoorlijke zomersproeten bevochtigen druppels mijn gezicht wanneer ik mijn ogen daarvoor dicht verdwaal ik in plassen met mijn voeten toch onderga ik dit alles met een grijns want al weet…

In welk gezin is warmte nog 'n deel Van dit snelle aardse bestaan Materieel zal het ons steeds beter gaan Maar gezinnen worden uiteengerukt Kinderen worden als pakketjes in een hoek gedrukt Wanneer gaan onze ogen nu eens open Of is dat zelfs nog te veel om op te hopen ?…

Ondraaglijk zwaar wordt het snikkende zand wanneer mijn uitgemergelde ogen rollen in een korrelige bloedplas. De azende wind hoort mijn ijle kreten en strijkt neer in het gezicht van de dood… nog heel even beweeg ik mijn hoofd.…

Ik noemde de natuur verbintenis Het heeft zo zijn eigen wetten En rode draden Het kent geen vertakkingen nog Welke rode draden hebben mensen Ik volg de draad achterna Als ik in de knoop uitkom Ontdek zijn oorspronkelijke oorsprong Deze aarde balanceert op een koortje Gelukkig heeft het zijn draai gevonden Tenminste alles om ons heen is…

Zwalkend op het pad der weemoed spreekt de taal zijn stille tocht Een plaggenhut markeert verlatenheid wanneer koude mijn ogen blind traant De windhoos blaast een boomkruin kaal lenig dansend herfstig sjansend wat meteen de adem stokt En waar mijn geest de winter wacht waarin ik jou zo naarstig zoek met handen blauw gevroren draagt…

Wanneer ik mijn ogen sluit voor de kou en de waarheid, zie ik enkel ogen, zomerlucht blauw, en zijn lach. De klok begint achter te lopen, mij laten wetend, vertelt me dat mijn herfst al voorbij is, en ik zag enkel blauw. De klok vertelt me, dat het tijd is om afscheid te nemen van jou. Maar hoe wis je een leven, liefde en gemis?…

Zo ver en toch zo dichtbij In jouw geval zo ontzettend waar Altijd en overal ben jij Ik sluit mijn ogen en je bent daar Ik hoef met jou niet per se Dezelfde maan te delen Het hele idee van afstand Kan mij helemaal niets schelen Ik hoef niet met de sterren De contouren van je gezicht te omlijnen Ik doe simpelweg mijn ogen dicht En zie…

Het dal wanneer je de ogen opent zware sloffen naar de keuken lopend De ochtend giet je zwart in een kop Je staat weer beladen op De cafeïne vergezeld van nicotine Ik snuif de ozon op in de ochtend zon Een donderslag bij duistere hemel en ineens is daar het licht De donkere wolk verdwijnt kijkend in de koffiedik De chemische rommel maakt…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…