279 resultaten.
Aftastend
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 165 Ik zie dat het vocht
langzaam
je ogen verlaat
het wast de wonden
schoon in de
nerven van je ziel
zie dat de rivier
dieper is dan
het zich laat aanzien
maar het stroomt
dat betekent leven
zoekend
kaden aftastend
tot de rust is
gevonden…
Mismaakt is de krab:
gedicht
3.0 met 22 stemmen 10.977 Een stam wast zich met melk:
zo ontstaan dan apen.
Een granaatappel bestaat
uit gestolde tranen
van de profeet.
De geloofsbelijdenis,
er zijn foto's van, staat geschreven
in een bladerdak.
---------------------------------------------------
uit: 'Mijn vormen & mijn gedichten', 2000.…
Wie men liefheeft, kastijdt men
snelsonnet
3.0 met 19 stemmen 988 Zij heeft de broek aan, zet de bloemen buiten,
hij 's ochtends koffie en een vuilniszak,
geen sport op één, maar zwaar onder de plak;
zij wast dat varken oren uit de kluiten.
Wie niet wil horen, wordt het liefst geslagen,
want meisjes plagen blijft om klappen vragen.…
HIJ DROOGT EN ZIJ WAST AF
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.249 Een felle vloek
en het bord valt uit zijn hand
druppels bloed op duizend stukken
hij foetert iets van; ’scherpe rand’
en; ’doe het lekker zelf voortaan!’
zij troost,
maar kan haar lach niet onderdrukken
’Ik help nóóit meer!’
en zijn ogen spugen vuur
strafschop voor haar leedvermaak
zo gaat het bijna ieder uur
zolang al als ze samenzijn…
waar water wast
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 225 zwarte tranen
vallen als zeldzame parels
langs zijn wangen
dwalen traag
over zelf gebaande paden
omlaag
waar langzaamaan
de kostbare waterlanders
verdampen
en neerslachtige wolken
zwaar van smart
watervallen braken…
Ze wast de wereld in stilte.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 153 Ze woont in stilte, ze
schrijft haar taal,
voor mij, in een
onvoltooide verhaal.
Hoe is het wonen in die
stilte, vroeg ik haar?
Zij antwoordde ; “Zoals
ik woon in al omvattende
stilte, buiten heerst
alom de kilte, daar
ben ik een leven van
vandaan, om tot de
leegte terug te gaan,
zal ik mijn zwijgen, in
alle denkbare woorden
moeten…
diamanten droom
netgedicht
5.0 met 20 stemmen 544 ik droom dat ik een kiezelsteen ben
mooi vlakkig maar nog wat hoekig
het leven in scherpe kantjes
opruwend in glans van diamant
waar ochtendnevel zich ontdoet van duisternis
geluidloos zich wast in kristal van gaafheid
geraakt in de schoonheid van wandeling
voortgestuwd in het evenwicht van licht…
Getij
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 778 Misschien
wanneer je op een avond
langs het strand loopt
mijmerend over de zee
die steeds weer land verplaatst
en wast
nadat zij nieuwe golven vond
in haar verzinken
zul je begrijpen
dat er ook een morgen komt
al heeft de nacht
mijn schaduw nu gedoofd…
Schep voor schep
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 117 nooit eerder was er
zoveel naaktheid
je wast mijn lijf
met enkel water
schept twee handen
uit een overvolle emmer
vraagt of alles
schoner voelt
wel leger zeg ik
en zicht op een bodem
waar blote voeten raken…
1%
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 266 Wie wast zijn handen schoon in schone schijn
en stuwt de maxima in Quote 500
tot hoogte die ons kwaad maakt en verwondert?
't Zijn niet de minima, die lijden pijn
Er gloren bovenwerelds witte boorden
die tot voor kort tot d' onderwereld hoorden…
laatheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 38 als ik de dichter in mij
begraven zal
laat ik de woorden weg
bevrijd me van wie ik ben
de zee wast mijn
herinneringen schoon en
pijn zal niet vertrouwder
zijn dan geluk
in mijn schuur
de ongeopende dozen
altijd minder nodig
dan je denken zou
in deze haperende
krakende wereld
word ik een balling die
niet terugdeinzen zal…
regenbui
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 572 Hoort bij een mijn stralend humeur
die al mijn zorgen weg wast,
bij de stralende zonneschijn
een scala geeft aan kleur.…
Geschreven tijdens de wiskundeles
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.004 vreemde wolk
ik heldere lucht
als een droom
zwevend
over jou
ze wast haar handen
in
de rivier van gedachten
duikt
in
de zee van gevoelens
haar ogen drogen
mijn
gevoelens
van haar
af
haar hand
maakt
mijn gedachten
tot herinneringen
de droom
over haar
als een vreemde
zwevende wolk…
geen furie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 426 een vrouw is verliefd
ze stuurt berichtjes
hij antwoordt niet
altijd
elke stilte
heeft een angel
zij trekt die uit
en legt ze in een laatje
op alfabet
bij de c
stopt ze ermee
dicht elk gaatje
wast haar kleren
betaalt rekeningen
de man stuurt
een berichtje
zij antwoordt niet
nooit…
Vuurtong
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 170 Haar ogen schieten vuur
ijskoud glijdt taal
hard als staal
langs onbegrepen
terwijl hij zijn handen
wast en even omkijkt
brandt er een vraag
op zijn lippen
in gedachten strand hij
licht jaren voorbij
lest haat
laat
en gaat…
Koude oorlog
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 216 Hij wast lachend zijn handen
met het bloed der onschuldigen
voedt achteloos voor, waar tégen
de strijd hongerig zal verliezen
pluche wordt urenlang plat gepraat
al zullen daden pas worden verricht
wanneer de startmotor gaat haperen
en kou onze huizen binnensluipt…
Schip in hellewind
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 Daar wast de duivelse wezel
zijn handen in maagdelijk witte onschuld.
Terwijl de dronken wijven
de eenzaamheid wegwuiven
als ware het
een vissersboot
in winterse hellewind.…
Stijfhoofdig
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 154 hoor ik wel thuis
op de grenzeloze akker
die ik mezelf toedicht
is mijn blik, mijn aard
wel zo gerijpt om te oogsten
van het vers gezaaide koren…
of
zingt de straffe wind
een ander riedeltje voor mij
ben ik ongevoelig geworden
voor de wijze vinger
en wast de regen nu
mijn stijfkoppige oren……
bucketlist
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 54 de regen wast onze huid
het hart tikt, huilt
verschuilt zich in pijnbomen
we doen nog één keer boodschappen
kopen wat we nodig hebben voor ons maal
we leggen de laatste hand aan het werk
en meren af langs
elkaars tanende lijven…
van 2005 naar 2006
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 396 de brandende zon
wordt verzwolgen door de zee
op de zandbank -
het is altijd lente
in de hal van het station
bij het koffietentje
de zorgvuldige
achter de nieuwste computer
wacht op zijn beurt
de van der made weg
maalt de polder tot waste land
eenzaam spelend kind
investeringen
van een wandelende tak
zondag in de file…
Dageraad, morgenstond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Dageraad, morgenstond,
hoe glorieus jouw verschijnen
als de zon het nachtelijk duister
van de hemel wast!
Wat avond en nacht brengen
is vaak ongewis
maar jij brengt nieuwe hoop
na bange dromen.
Ik weet je te schatten
dageraad, morgenstond.
Jij wilt mij
en ik wil jou omvatten.…
Mijn broers
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 741 Mijn broers, die zijn gewoon uniek:
schilden, wasten, schepten kolen
voor een kleine zus altijd sympathiek
jouw hand in de zijne verscholen
Volgen kon je hun spoor
geschreven in het levensboek
gelukkige herinneringen
die je regelmatig op zoekt
Deze band gaat nooit teloor
gevormd door het nagelaten spoor…
De muziek
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 128 Overstromende tederheid
wast het landschap schoon.
't Is springtij vannacht,
vanwege die maan:
Ondoorgrondelijkheid
waar ik daar wil gaan.
De zee en de rivier,
zij stromen in mij.
Is haar diepte mijn diepte?
Ik voel me onpeilbaar,
onbegrijpelijk alleen.
gd…
Storm
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 955 Storm in mijn benen
Door jouw aanwezigheid
Ze schudden en trillen
Stil staat de tijd
Orkaan in mijn aderen
Bloed blaast door mijn hart
Vuur aan mijn vingers
dat jou met warmte wast
Vrij vlammen met me
Regen op mijn ribben
Hagel op mijn borst
Vrij vlammen met me
In de tornado
Houdt mij vast…
JAN SLAGTER, DIE LIEVE OUDERE LABRADOR
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 68 Jan Slagter
Keurt z’n eigen vlees
Wast het vette varkentje
Is niet vies van vis
Brult af en toe als een leeuw
Is op geen enkele wijze ‘n luipaard
Vergaloppeert zich af en toe
Maar blijft die lieve labrador
Die lieve oudere droomhond
Van en voor vooral ouderen!!!…
Notitie
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 661 Bloed, fluim en weer
de regen waste ze schoon.
Van geologie tot oproer.
Geen weerstand boden ze
De ondersten, onaangedaan
door hartstocht en passie.
Nog voor de geschiedenis
een onvoorspelbaar teken.
Zonder vrees. Onschendbaarheid
is een diep verborgen wens
van alles wat beweegt
in het eindeloze spel.…
Zwervend geluk
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 897 Zij zwierven als nomaden
met een huifkar door het land
en zochten hun geluk
in rondedansen en gitaren
Ze speelden hun muziek
melancholiek op stuivend zand
en wasten in de meren
nog hun kleren en hun haren
Ze waren met de vogels
en de bomen nog verwant
en zongen uit hun longen
van de liefdevolle jaren
Zo trokken zij de wereld uit
met…
Flora
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 136 onder tien gebroken nagels
zat het vuil van vele straten
elke dag snoof hij
zijn eigen vieze luchten
de stank lag diep
in de kloven van zijn hand
begraven
ze rook in hem
de hele stad
ze was zijn zeep
zijn enig stuk
hoe zoet haar zweet
als zij hem waste
Uit “Cubanos y Cubanas”…
ritueel
netgedicht
2.0 met 44 stemmen 5.775 je wast mijn haar
bij de dorpspomp
giet je bekers water
over mijn hoofd
's avonds loop ik de woestijn in
alleen onder de groeiende maan
tot de stemmen achterblijven
eeuwig wil ik hier zijn…
Vluchtelingen
gedicht
3.0 met 44 stemmen 24.951 Eliot
en zijn Waste Land,
over hun jeugd
vol zoete herinneringen.
Ze luistert naar hun gebroken levens
en hun dromen, die wegrollen.
Zonder twijfel
zal ze bloemtuilen
in hun kussens planten.
-------------------------------------------
uit: 'Een middag wit als melk', 2001.…