Alle inzendingen over Waternoodsramp OR rampen

de wereld is vervallen tot gebouwen en getallen de mensen zijn verdwenen in de leegte der stenen hun god bleef bestaan hun zon is ondergegaan de liefde is gebleven bron van warmte en leven de straten zijn verlaten ruïnes en diepe gaten bomen moe gestreden na een kortzichtig verleden lange winterdromen de ijstijd is gekomen de…

Pardon, ik zoek het archief van deze stad Helaas die is daarnet verdwenen Een goede raad: neem vlug de benen Een verzakking sloeg een gapend gat Dat is niet eens te verwonderen Ze hoorden het al vaker in Keulen donderen…

het lijkt bijna een kunstwerk die bonte rij omwikkelde lichamen een wilde mengeling van kleuren niet vooraf bedacht maar lukraak liggen ze daar verenigd in de dood zo levendig samen hartverscheurend uitbundig dood is geen stilte als je met velen bent ze is dan loeihard krijst en zingt haar noten door elk merg en been…

happend naar overleving moest ze na oeverloos vechten uiteindelijk loslaten loslaten om zich te herenigen bij hen die haar dierbaar waren en geen kans hadden gehad overvallen door Moeder Aarde die de grond had doen trillen waarna huizenhoge golven nietsontziend auto's optilden en woningen van hun fundering rukte deze opjoeg als wilde…

stuurloos overgeleverd aan de rusteloze stroom die schepen meevoert als luciferhoutjes houdt oerdrift huis meedogenloos de kracht welke vernietiging dirigeert 'n waar geworden nachtmerrie…

Onder water alles in beweging het scheurde en beefde, stuwde meters hoge golven richting land. Tsunami met een oerkracht waar mensen het niet van konden winnen alles op zijn weg verslond. Hij bracht chaos en verdriet nam levens van mensen groot en klein verwoeste de infrastructuur. De mensheid huilt zeeën van tranen door dit natuurgeweld…

had toegeslagen soms is een ramp te erg om van dichtbij mee te maken kan nu de beelden nauwelijks verdragen en zap ze soms maar even weg…

de boom staat aan de grond genageld als een verwoestende vuurzee haar inferno uitspuugt de boom, de stille getuige die niet vluchten kan blijft zwijgend staan temidden van een kolkende ontwrichting de boom blijft alleen achter weet hij misschien hoeveel mensen stierven tranen vloeien als de achterblijvers een bloemenzee aan…

iedere dag loopt Nya naar de grot van de vleermuizen met onzichtbare ogen ziet hij dingen die voor ons verborgen blijven het heldere water is blauw als de ziener zegt dat de wraak van het heilige meer groot zal zijn een plotseling opstekende wind brengt reusachtige golven teweeg het water kleurt rood leven verandert in de dood…

de vakantie komt er aan - een jaar hard werken sloopt de geest geducht - Hij weet al waar hij straks naar toe zal gaan: ’t wordt een exotisch tropisch klein gehucht. ’t Is niet ver bij de evenaar vandaan, er wacht hem dus een hele lange vlucht. Hij weet precies waar hij naar toe zal gaan: ’t is een idyllisch tropisch klein gehucht. Hij…

dat men sterft lijkt een zekerheid maar ongrijpbaar zijn de gevolgen als een mens de trekker overhaalt mij is geen woord bekend dat gevoel bij moord vertaalt het duurt dagen en nachten in verslagenheid of stille dood als de schreeuwende onzekerheid jaagt door de gedachten: verwachtingen verkeren in nood de oorlog in den vreemde is…

zoveel kleuren zwart toen je als een vlinder uit de wolken viel niet langer gedragen op vleugels van verlangen zoveel kleuren zwart toen je daar roerloos lag op verschroeide aarde de duisternis buigt zacht draagt je teder in zijn armen de tijd staat stil zoveel kleuren zwart…

Vandaag kom ik thuis van een zeer korte reis die steeds langer duurde en gepaard ging met gekrijs.. Maar ik heb de hemel eventjes gezien alleen geen sterren..ik wist niet dat zij al naar mij lonkten, van verre... Straks zal ik arriveren, alleen.. zonder indentiteit, zonder bagage ik ben niet wie ik ben, ik ben verloren in ravage.…

Woorden schieten soms te kort, woorden doen soms veel omdat je het gevoel hebt dat iemand met je deelt. Woorden zetten soms kracht bij en soms daden. Woorden kunnen zwijgend zijn maar soms ook beladen. Woorden schieten soms te kort om het leed te verzachten maar plots gebeurde iets waarop de hele natie wachtte.. Woorden die meer zeiden…

het gekwelde leven onder een duister oppervlak de vliegende paradox tegen wil en dank het stormend stenen hoofd als wankel monument luid kloppende harten gestolde angst in open monden de afgescheurde takken van steile rotswanden alles viel uiteen…

je drijft in het heldere azuurblauwe zeewater ik zie je ik zie je paarse schoentjes je groengele broek en hoe kan het anders, meisje? je zuurstokroze mooiste jurkje je kleine arm steekt uit naar verdronken dromen onder het water je hoofdje je ogen bron van verstilde tranen ze zien het licht niet in deze duisternis in deze lange…

Voor Alexander H. en de anderen soms is het begin een demonstratie waarin pistolen de stokken verdringen pistolen veranderen in machinegeweren dan komen mortieren en raketten om het vermorzelende einde in te zetten altijd is er de geur van de onomkeerbare dood de levenloze lichamen het aangezicht van een gezin nog altijd dicht bij…

De mens is van nature nieuwsgierig, wil van alles weten. Hoe groter de bloedvlek hoe beter het is. Hoe imposanter de aanslag, we kijken met open monden, om maar niets te hoeven missen. We stoppen bijna op de rijksweg bij het zien van een bloederig ongeluk We proberen in en op kranen te klimmen, om te zien hoe of dat voelt? Ik vraag…

zwaar drukte het landschap op de aarde ze kon de grond waarop ze liep niet vertrouwen ze waadde dwars door uitgespaarde woorden de aarde beefde niets was meer hetzelfde niemand hoorde haar stille schreeuw…

uitgestreken ingeprent laait de dag op nieuwe doch versleten schoenen net als gisteren weer op, reeds ingelopen schrijden stappen achterwaarts met gerafelde veters onnavolgbaar de tijd met zoete elementen het Wad besmeurt met ons vermaak, bekostigt met het loon dat ons nu toekomt watert zich in zoute tranen en containert sprakeloos…

Het was een schot in de roos Als doelwit mijn hart Toch sta ik hier met twee voeten vast aan de grond De bloem der jeugd is nog niet gepasseerd Oorverdovende stilte kroop langzaam binnen in mijn oor Mijn onschuldigheid was weggenomen Schaamte was een woord die in jouw woordenboek niet te vinden was Jouw vingertoppen hebben hun verhaal achtergelaten…

Gelukbrengsters Bewonderderaar, samen Met de schepper van Regina, mortem orat: “Forget my fate” De man Zag van de ronden De eerste, hij Moest naar Hodikam Goede laarzen Brengen geluk -------- Beatrice, bewonderd Door de dichter Die op 't midden Van zijn levenspad Gekomen was Deez'poëet wandelde, Met de schepper van Aeneas…

Extreme hitte, regen, rampspoed En dood en grond die scheurt en beeft Moeder Natuur siddert en stampvoet Puin, stof, wie heeft het overleefd? Klopt nog een hart in de ravage Klinkt ergens nog een jammerkreet Een doemscenariocollage - Klimaatbeheer dat levens vreet Vermisten, leed en zwaargewonden Door hebzucht, ego's, geld en macht Alarmbellen…

Van de ruim 1700 inwoners heeft niemand de ramp overleefd, ook het vee niet...…

Het is geen ramp dat ik mij aan het verleden vastklamp ik omarm de gedachten van toen ik verwarm me aan de schaduw van jouw zoen het is geen ramp dat ik onvoorstelbaar veel aan je denk ik ben nooit meer eenzaam door de schaduw van je lichaam jouw schaduw volgt mij in het vage licht van mijn lamp maar ook in het volle licht van de zon…

Alle schepen achter je Verbranden Is geen ramp Zolang je De schepen voor je Maar niet meeneemt In het vuur van je herinnering…

Goede dingen verdwijnen als sneeuw voor de zon, zodra er een ramp in je omgeving gebeurd. Dan ben je alleen nog maar gefocust op de nare dingen die een ramp inhouden. Als gesmolten sneeuw.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ons vaderland is reddeloos verloren: Oranje had in Dublin geen succes. Of was het anderzijds wellicht expres Dat onze sterren weigerden te scoren En is het een hommage aan Wim Kan Dat Nederland niet meedoet in Japan?…