Alle inzendingen over We-Two

Mocht de hemel en de aarde, in mijn nabijheid toch vergaan, mogen we vragen wat we hebben misdaan, sta me toe nog een keer van je lusten te proeven daarna komen we samen naakt in het felste daglicht te staan.…

te gaan tot we allen samen zijn, om even stil te staan om uiteindelijk toch weer uit een diepste dal weer op te staan, voelbaar naakt in iedere orkaan die op ons wacht, we blijven doorgaan om te schuilen niet ver van elkaar vandaan, zullen we hand in hand weer door het leven gaan, als niemand dat verwacht, dat we altijd weer doorgaan…

hoe kan men zwijgen als men schrijven moet over trage ijzingwekkende tijden in onaanraakbaar lentelicht de verre ijle tonen van herfststormen over de diepe doffe stilte in de versteende winter? hoe kan een mens zwijgen als hij schrijven moet over alle nachten waarin jouw ogen naar onzegbare letterloze plekken van het verleden…

we niet uit angst uit een onbekende bron te drinken, bij nacht of ontij, elke teug vergroot de dorst wat iedereen heimelijk in zich bij zich draagt zelfs ongevraagd bij nacht en ontij, raakt alles aan wat wordt getorst het maakt zwaar en tevens vrij die twijfel moeten we dragen, Ook bij nacht en ontij.…

zijn ze nodig als schoonheid zich vlak onder je neus aandient in kleine meeslepende rondingen en vloeiende lijnen?…

aan en wil een plek om rustig te worden begraven, Als het tij zich keert om door iedereen weer op te graven, zinnen zoeken houvast hun wortels diep in het omwoelde zand, omdat de storm van verandering nooit liggen gaat in een ritmische wetmatigheid de juiste richting van de passie lijken daarin de stappen onbestemd, daarin dansen we…

We blijven onverstoorbaar naamloos omdat we zwijgen geringe afstand van de kust zee in alles wat hoorbaar is rust dichterlijk bij mijn hart gaat weer terug om aan te zwellen in mijn nachten bij haar volmaakte duinen tussen haar billen in het holst van de nacht wanneer we samen zijn met de maan naamloos omdat we zonder bezitten zand…

als kind droegen wij zeeën aan land in dunne emmers wij bouwden kastelen met water en bloed en drukten gaten in muren van zand van ramen en deuren wisten wij niet dan kwamen de golven luid en ongrijpbaar liepen wij weg op magere benen wij vluchtten naar later naar morgen en beter vonden huizen met winddichte luiken gingen naar…

We hebben al een luchthaven van faam Een vliegveld dat met S C H begint Iemand die iets beters nog verzint? Ja! Een airport met twee steden in een naam! De fusie eindigt in een total loss En wordt dan weer gered door Wouter Bos…

Wat is leven. Is het mijn hartenklop? De omloop van mijn bloed? De regelmaat van mijn adem? Die vragen komen in mij op. Dit zijn slechts de instrumenten, die voor het leven nodig zijn. Hoe komt het dat ik vreugde vind in de schoonheid van een bloem. En blijheid bij het spelen van een kind. Hoe kan het dat ik liefde voel, voor iemand die…

Je hoeft niet veel te hebben om de zon te zien: alleen maar goede ogen en een bril misschien maar weet dat toch de diepste dingen gratis zijn en dat ze soms ook groeien dwars doorheen de pijn. Dus maak je zorgen maar niet al te groot en wees tevreden met het dagelijkse brood.…

Misschien moeten we eerst eens leren, elkaar wat beter te verdragen.…

Toch hebben we meesters zonder tal. Dat weten we veelal niet, omdat je ze niet ziet. Ze blijven op de achtergrond, houden ons stiekem gezond. Toch zou het beter voor ons zijn te beseffen dat ze er zijn. Ons hartje klopt van vroeg tot laat. Houdt over ons de wacht, want...…

Wie lacht niet, als hij de mens beziet. Ja, hij is mens ten allen tijde. Met al zijn hebbelijkheid. Vooral als hij eet. De één schrokt, gunt zich geen tijd. De ander eet als een muis, zoekend naar ongerechtigheid. Stel je voor een lief oud vrouwtje, ze zegt geen woord, omdat ze het niet kan. Maar wordt stilletjes gevoerd, door een aardige…

Jouw schaterende lach als je met papa stoeit jouw onschuldige ogen als je per ongeluk knoeit Jouw leuke opmerkingen zo spontaan uit het niets jouw vrolijke gezicht rijdend op je crossfiets Jouw lieve stemmetje met je lichte accent we missen alles van jou nu je niet bij ons bent…

Laten we nog wat zitten op de trap, m'n liefste genietend van een krat zonlicht en een glas ochtendfriste laten we wat praten met elkaar over jou al ware het dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak ... liefste, zullen we ons zacht en lieftallig beminnen op de treden in de zon en wijn drinken uit jouw bron ?…

we gaan we gaan, het afscheid komt er strakjes aan de tranen prikken in mijn oog ik veeg ze met mijn zakdoek droog we hebben het zo leuk gehad ravotten op het speeltuinpad kattekwaad en spelletjes maar nu is het dus wel welletjes ik zeg je gedag en gedoeg is het niet te laat en niet te vroeg?…

Van drie kilometer strand van Hoek van Holland mocht vanwege hevige trek in geulen en gleuven niet worden af gezwommen Nu weer wel wij mannetjes werden met drommen na heet in pannetjes te hebben liggen steuven tot in het diepste der diepten verwacht Meteen liep het bij Pier Zuid met fluiten de spuigaten uit…

samen staan wij sterk samen kunnen wij alles aan omdat ik van je hou zo dicht bij me zo'n lekker gevoel de kriebels die me geeft de liefde die aan komt drijven die langzaam ons bij elkaar bracht nu we lekker dicht tegen elkaar liggen kunnen we zachtjes verder gaan samen liggen we op bed…

Kijk, het water ademen waarvan we zijn gemaakt, nog aarzelen onze lippen, eens zullen we elkaar drinken, maar misschien zijn we morgen al te oud.…

Al wandelend zag ik in 't asfalt kleine gaatjes op één viel mijn oog 't had de vorm van een hart ik werd er blij van en dacht aan mijn zoon vanavond zou 'k naar een medium gaan Dankbaar dichtte ik dat uit het hartje bloempjes door zon en wind en lucht hùn hartjes naar boven om stralen te vangen hoe zon zaad warmt hoe mieren en andere…

woorden ontdooien eenmaal uitgesproken als al het andere, werd verzwegen bezitten ze de schone schijn van gelijk geluk, soms iets te vaak beschreven, nooit te weinig, nooit genoeg, de hemel is vol lof van woorden, creëert het stof waarvan we zijn gemaakt op het weefgetouw van de tijd, het rijkt tot aan de ziel en kleeft aan mensenvoeten…

We zijn Allemaal liefde Ga terug Naar je zijn Als je de liefde mist…

we niet zijn dat we niet zijn Wat we wel zijn dat zijn we wel Een buik vol voorspoed en geluk Een weiland met het groene gras Een onuitputtelijk bodem…

heel gewoontjes niets te raar met jouw lieve glimlach zat je daar altijd in voor 'n hapje op 'n uitje of 'n feest 't werd pas gezellig als mevrouw Collet was geweest dan konden we haar zonder te hoeven vragen iedere keer weer zo heerlijk plagen ook al kan 't helemaal niet zag ik je onlangs op de fiets moest wel twee keer kijken…

Van Tsjechië gaan we natuurlijk winnen Ook Denemarken is een peulenschil Daarna nog even Duitsland op de grill En de finale kan voor ons beginnen Ons team geeft de Azzurri van katoen Dus zijn we virtueel al kampioen…

Het regent tranen, het oerwoud brand, en op het strand, ligt het teloorgegane. Het oerwoud brand, eeuwenoud, het moet verdwijnen, welvaart, vlakke lijnen verschijnen, voor meer en misverstand. En aan het strand, beuken de oliegolven, ’t land wordt bedolven, door de vooruitgang overmand. Het regent tranen, over het teloorgegane…

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

De storm rukt daken weg van zoldergeheimen -- verslindt verledens.…

op, zonder ontbijt in taxi reden we zes uur haarspeldbochten en omdat te vroeg bij trein aten we bij ‘t stations terrein In de trein waar w’ eerste klas kregen we plastic flesjes water, trays met snacks en noten zo dicht geseald dat ze nauwelijks open Tussen de whats apjes keek ik uit het raam langs de hele rails vuilnishopen, sloppen…