Alle inzendingen over Winter OR Beelden

Echter de beelden op het vlies, zijn schokkend haast irreëel, de vreugde verdwijnt want het verdriet is teveel!…

In de nachtlijke stilt' van mijn dromen, Als geen windeken ruizen in 't groen, Als geen vogelken fluit in de bomen, Wekt mij telkens hetzelfde visioen. Langs de ronding der reuzige bogen, Stort haar zilveren stromen de maan, Op de golven, zich heffend ten hogen, Waar de sterren te vonkelen staan. Ach! de maan is zo hoog aan de kimme…

Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht. Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt De weke wegen, waar 't geplet fluweel Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef. De hoge bomen, zwart en bladerloos, Wie grijsgroen mos de ruige stammen dekt, Herdenken, droef, de zoete zomertijd, En schudden zacht de wijze kale kruin. In de oude toppen…

Gelijk een vrouw, die weerkeerde over zee Naar 't vaderland, en zich verkwijnen voelt, Wijl slopend gif haar traag door de aadren woelt - Ga waar zij wil, haar smarten neemt zij mee! - Draag ik de pijn, waar vaak mijn zang op doelt, Diep in mijn borst en 't rooft mij vreugde en vrêe. Weer kruipt en knaagt mijn welbekende wee, Weer…

De knoppen zwellen in den zoelen nacht. O! morgen, morgen zullen ze opengaan! De twijgen trillen en de stille laan Is diep ontroerd, als een die zwijgt en wacht. Op 't zwarte water zwemt een enkle zwaan. Heel in de verte zwijmt een vogelklacht En op het mos zijgt door de takken zacht Het zilverlicht der pasontloken maan. Ik voel…

in klank en beeld oogwimpers omstrelen zacht het schatvertrek in je ziel wat aan liefde is geborgen op bekende wegen van lente, zomer, herfst en winter dat je levensklanken helder en recht overeind houdt die tot ver in de hemel reikt nauw samengeweven……

De mensen zijn werks en braaf Maar ik pijnig me met het beeld van kersenbloesem Onwaarschijnlijk en grotesk Gulzige vlokken die in het zonlicht dansen Bestaat er een groter verlangen? Dan dit beeld dat uit de winter opwelt Als een luchtbel uit een donker water.…

Nu de herfst eindigt begint de winter door bevroren gevoelens in de nacht leeft jouw glimlach die mij ontwaakte voor het altaar naar jouw lentedag. Het beeld van kale bomen in de berm toont het kleurloze gevoel dat ik zie met emoties omringd op jouw lentedag dat je het sprookje draagt als een illusie.…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

Men neme afstand tot de fenomenen Je hoort de mensen, niet de dingen zingen Men neme zomaar uit de losse hand Een snapshot - en ziet later in close up Het ongeziene blikverruimend beeld Dat luider spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

Wat heb ik Gesnakt naar Nachten zonder dromen, Droomwereld die mijn Dagelijks bestaan Met wurgende regelmaat Op zijn kop zet, Met het juiste stofje Is het eindelijk gelukt - In een soort van overkill, Ook mijn dagen zijn Nu zonder dromen, Niets te verlangen, Geen wensen, zacht en stil…

ze trekken vermoeid langs de Ararat met zekerheid gewikkeld in doeken hun kinderen voorop of op de arm zwangere vrouwen, mannen zeulen bezit een touw houdt hun geloof bijeen richting fort Europa: de poorten gesloten bruggen geheven en grenzen geslecht grachten omgeven met stalen messen een meisje streelt haar hond de moeder baart, vader…

Om met geheven hoofd te luisteren naar het wonder van de natuur dat winter heet.…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap. Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ijzers krassen het ijs de beide benen slaan mijn gebonden geest diep in het denken glazig water en mist spiegelen de omgeving als heldere beelden in mijn gedachten luchtbellen kijken doordringend strak genadeloos zuiver in mijn ziel op die plaats ontmoet ik jou met rijpe rillingen in winterse woorden…

Oorlogsleed is moeilijk te verzachten Kersenkernen knarsen machteloos en andere pitten argeloos In uitgeholde nachten verslapen wij ons woelig onmachtig sprakeloos…

Wie een landschap tekent, heeft vaak aan één lijn genoeg, zo ontstaat klaarheid in een beeld, een verhaal van lucht en aarde en zoek niet naar een tijd, een richting die is er niet en nooit, misschien zit er regen aan te komen of wind en wat dan nog, je kunt de wind niet vragen om te blijven, er is alleen de stilte 's winters die het…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

stil voordat de bocht ons smoort we rollen winter in een bal en maken zo zijn beeld met wortelneus en bezemstok twee zwarte kooltjes uit het hok we zijn daar jaren niet geweest…

Aan de binnenzijde droom je niet er is geen donker licht niets kleurt alles daar is zonder beelden los of houvast geen tussenbeide Hier is de kiem, zaad van het ontstaan de oorspronkelijkheid van ontspringen zomer, winter, herfst, lente zo zo van alle dagen stroomt leegte vol Uit alles tot niets, komen wij tot gaan in visa versa dromen…

Ik lik de regens na een droge tijd terwijl de kanten boorden aan de rand van het water als perkamenten beelden inscheuren. Los rukken ze het verleden, dat als droesem bleef liggen op de onzichtbare bodem van kinderlijke onschuld, en dragen ze op aan de vrieskilte van winterse witheid…

herinneringen beelden en gebabbel van de voorbije zomer bezwangerd door de strengheid van de eerste sneeuw boven mij een krijsende, loerende meeuw niet alleen de zee en de winter waren nabij ook de somberte, die mij gevangen hield in een koude en grauwheid: - o, ik droomde van de korenblondheid van de zomer waarin zij terug zou komen en ons…

Ik zie ze weer, de beelden, ze blijven herhalen, keer op keer, zie ik ze, in mijn hoofd ronddwalen. Geen rust, geen pauze, laat ze maar weer komen, een dagelijkse lust, van beelden die, mijn gedachten binnenstromen.…