Alle inzendingen over Winterlandschap

Kijken naar buiten het winterlandschap vertoont als een ansichtkaart.…

winter in wording winterlandschap -- gaan voorbij -- twee witte zeilen…

landschap Bruegelt naar winter naar het spel van verre verten, haasje-over voorbij de horizon en terug. verloren wegen glooien. ze plooien naar paarse stilte tot ze dwalen. en kijk, ginds, in het laatste huis de ongeschonden winterochtend, de geur van spek en koffie. daar trekt de kachel aan het langste eind, daar soezel ik de dagen…

witte pracht in poeder vacht betovering na winternacht het groene gras verstopt als wintermantel ontpopt toverwerk in winter macht wie ben jij met deze kracht speel met mij die kou veracht zonnestralen glinsteren zacht witte wereld om mij heen boom noch plant zijn alleen een vlokje danst daar blind vredig in de koude wind vogels vliegen…

Enkele vlokjes, dwarrelend, aarzelend schijnbaar bang de grond te raken dansen in de ijle januarilucht als een wilde vlindervlucht tussen takken, over daken voor het nog onbekende beducht. Maar dra komen ze met velen doelbewuster, vastberaden om van bossen, velden, daken onze dromen, ons ontwaken van ons denken, onze daden een breughelschilderij…

Andreas Schelfhout schilderde in de achttiende eeuw een bijzonder wintertafereel, waarop twee mannen hun armzalige bezittingen op het ijs verschepen naar meer barmhartige oorden terwijl een moeder met haar kind ploetert om de weg naar huis te vinden, nadat ze met hem enkele worsten in het dorp heeft gekocht, waar de kerk als een baken torent…

Sneeuwvlokken dwarrelen, alles is bevroren Tranen worden ijs, stoppen met stromen Gevoelens blijven steken, zoals voetstappen in sneeuw Een winterlandschap vol vragen, daar ga ik heen…

De plezierboten varen in het zonlicht langs elf Friese steden...…

Een winterlandschap schilderde je vanaf je hand in de verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand liefhad maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten.…

Sneeuwval noch sneeuwdeken zal je voelen In een der tuinstoelen niet gaan zitten om het winterlandschap samen te overzien sneeuw, dat nog vlokt, valt Ik mis je alle seizoenen in winter vooral.…

Als in een winterlandschap eensklaps een zonovergoten deken de aarde omhelst heb ik het gevoeld hoe het zou kunnen zijn een nieuw begin opstaan als een sneeuwklokje lengende dagen licht over de bedreigde aarde een droom van vrede ik heb het gezien een zon die blijft schijnen een witte duif die opvliegt en de aarde die zich…

haar gouden kroon schijnt bij het licht der maan zacht omkranst tot bij het ontwaken als de frêle zonnestralen vallen heel beschut onder een blauwe hemel kou brengt je niet van de wijs in de vroege ochtend de schittering van het winterlandschap komt je tegemoet door de ramen als nooit tevoren……

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

Ik kan door heimwee overmand Memories eren, observeren Ook weemoed naar een andere tijd Dan die waarin ik werd geboren Veroorzaakt lotsverbondenheid Kan hoog op herbeleven scoren Een kijkje in De Gouden Eeuw Met aan de Vecht de buitenplaatsen Een winterlandschap, ijs en sneeuw Met arreslee, vriesletsel, schaatsen De stoommachien, fabriek…

het regent tranen de treurwilg schreit haar verdriet versmeltend moment…

van een hoge boom en strijdvaardig heerst over krakende populierenbossen De nacht ontbreekt aan licht omdat Hij mens en dier dwingt uit te rusten En de nachtwezens zo hun ruimte geeft Hij is de steeds veranderende schaduw voor hen die schuilen willen tegen de aldoor brandende zon Hij is de grillige vorm van schrale bomen in een kaal winterlandschap…

hoop dat we haar schoonheid als vanouds samen ervaren mogen ik weet ‘t is moeilijk maar het zal gaan steun mij in m’n pogen om voor altijd in verbinding met de natuur te blijven en naast jou te willen staan* *geïnspireerd door een naamloos gedicht van Menno ter Braak welke is geplaatst bij het schilderijtje ‘Roodborstje in Winterlandschap…

In het winterlandschap, gaan we samen op ontdekkingsreis, over zachte sneeuw en op glad ijs. Dus laten we dansen in de maanverlichte nacht, waar de kou ons niet afschrikt, maar juist naar ons lacht. De winter, een seizoen van samenzijn, met vreugde, liefde en warmte, in het kristalhelder schijn.…

Met mij veel mensen gehuld in lappen en dekens genaaid dwalen onder een koude maan door het streng koude winterlandschap zonder bloemen. Ze hebben het net als ik koud aan hun handen en voeten. Ze moeten voor het hele jaar boeten, zoals ik ook moet boeten. Winterster en winterster. Je komt weer op.…

Nu het matig vriest in Twente geen druif genoeg zonde om te krenten loeit de klaagzang aan over de elementen Ze werken niet genoeg voor lente Is de Bildt normaliter de gebeten hond, nu zitten ze daar geramd al weken. Wisselvallig ging over in zeker weten dat slecht weer alle records zal breken Maar neem van mij aan: GEZEVER! Neem 1479…