Alle inzendingen over Zee

vandaag sta ik aan zee en zie hoe golven doen alsof de wereld niet veranderd is nu ik door mij en jou verlaten ben blijf toch... smeek ik de zee die zachtjes uitwaaiert over het strand waar krullend schuim gelaarsde voeten streelt naar terugtrekkend water strek ik mijn handen uit tot de verbinding is verbroken en voetsporen zijn uitgewist…

De prachtige zon spiegelt over de ruige zee. Op een bijzondere manier komt de gouden zon aan bij de kustlijn. Het is fantastisch, ze bekrachtigd de mooie herfstavond aan zee. De wind was nadrukkelijk aanwezig, het is tenslotte herfst en dan kun je dat verwachten. Heel weinig mensen lopen in de avond langs de zee.…

met wonderglans In de tuin zijn we veilig voor de bliksemende stormen boven ons op de zee, hier is geen strijd wij delen, zingen en dansen in de verborgen Vriendentuin op het grote bed van de zee…

Aan de zee en op het strand, daar wil ik graag zijn. Dat is heus mijn ware land, daar voel ik me fijn. Rollende branding, hagelwit, de zee met al haar kleuren, golven hoog, met zoveel pit, de heerlijke zilte geuren.…

De rust, die alles in zich heeft, de kalmte van de zee geeft mij een opgelucht gevoel van het lopen langs de zee.…

Het water van de zee is altijd zout, hoe men de politiek ook vertrouwt, of het nu dames zijn of heren, die met de waarheid gaan jongleren. Hoe zij de strooppot ook hanteren 't eigen gelijk zal prevaleren, 't spel, het is al eeuwenoud, het gaat om macht en om behoud. Te vaak te veel ging het al fout, het water van de zee is altijd zout.…

Tussen hemel en aarde ligt een horizon van zee. Moeders in gammele armen gevangen, op drift door onbetaalbaar verlangen. Het water van de zee is bitter en zilt, door alle leed en alle tranen verspild. Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…

vind je het die foto als een draaikolk onder de evenaar richting de andere kant daar zijn wij ooit geweest een riviermonding die uitvloeit in de zee de zee eindeloos zoals dit hart jong maar oud tegelijkertijd alles gaat voorbij hout tafel genoten besloten de duivel speelt en ik blijf nog even…

jij hebt de macht om met de zee te spreken voor jou rollen de golven aan kammen schuim in overslaan ik zie het water gaan in terugloop van het strand en schreeuw ik kom er aan waar stilte mij ontvangt samen zijn wij weggegaan de zee ruist nog jouw naam…

Over het land en over zee. Door wie worden we gedreven? Ooit zijn we uit de zee ontstaan. Wind stroomt nog door onze longen. Water is in ons bloed gebleven. Een mens leeft als een veertje, dat drijft op een diepe oceaan. Zie, hoe veertjes zeilen gaan!…

op een bed van ruwe stenen hoor ik de dreunende zee op de zandkust slaan ik heb geen weet van de nacht als wolken vol verlangen tijdloos naar de verte scheren het is om dit verlangen om dit moment van geluk dat ik mij geworteld voel moge de zee zich stilhouden als is het maar voor even ik zwaai mijn handen uit het zicht…

Anna, je bent nu vijfenzestig jaar geworden één jaar ouder, één jaar minder jong maar je weet het is maar schijn je was, je bent, je zal altijd zijn Anna van de bergen, Anna van de bossen, Anna van de zee altijd en veel langer Arnold van de bergen, Arnold van de bossen, Arnold van de zee…

Na eb komt vloed de zee brengt schelpen en neemt zandkastelen mee. Een lichte zomerjurk waait op Jongen met vlieger heeft iets te vieren. Surfer- het weer slaat om hij ook. Dichter aan zee hij heeft alle tijd -geen inspiratie.…

de zon duwt de zee het water uit en de maan trekt haar het strand op…

Alles sterft een heldendood maar de zee draagt zwart.…

water als kristal klatert en kabbelt en stroomt de zee is nog ver…

Bevroren in zee Drijven gevangen tranen Gestapeld verdriet…

Gekrijs van meeuwen Een droom van een blauwe zee Inktzwarte tranen…

Getart door de zee Zwervend op stille stranden Verdriet aan je oor…

aquamarijnen doorschijnend water der zee zie, de zeilvis vaart !…

een bad als Adam als eerste de zee ingaan frisse onthulling!…

Wuivende palmen dansen in een open zee van felle kleuren…

De zee komt en gaat fluisterende rolkeitjes op het stille strand.…

de ogen open drijvend op de rug naar zee een pop van celluloid…

glijdend als een zwaan vaar ik sereen over zee genietend de rust…

walvissen tranen zeehondenbaby’s huilen een zee vol verdriet…

tussen duin en zee buitelt de hond en sjokt de opruimplicht…

zou het zo kunnen zijn dat twee zielen over zee elkaar kunnen vinden met de wind mee?…

Brekende golven waar de zee het strand ontmoet ..onophoudelijk…

de zee kuste mij en liet me geen keus tot over m’ n oren…