inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

2012

netgedicht (nr. 29.162):

verandering

vandaag sta ik aan zee
en zie hoe golven doen
alsof de wereld niet veranderd is
nu ik door mij en jou verlaten ben

blijf toch... smeek ik de zee
die zachtjes uitwaaiert
over het strand waar
krullend schuim gelaarsde voeten streelt

naar terugtrekkend water
strek ik mijn handen uit
tot de verbinding is verbroken
en voetsporen zijn uitgewist

dan opgenomen in het geheel
wordt ik weer bruisend zee
en waar ik ga
is er verandering

waar liefde en eeuwigheid
voor altijd blijven
verandert 't ebbig tij
weer langsaam in haar tegenpool

Schrijver: Marije Hendrikx, 22 november 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 548

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Frederik
Datum:
25 november 2009
Email:
flachromlive.nl
Mooi gedicht. Van jezelf verlaten zijn is echte eenzaamheid. Jammer van het kleine typefoutje (wordt ik). Ik maak zelf helaas ook nog als eens van die foutjes en kan dus je eventuele treurnis daarover delen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)