Alle inzendingen over Zelfverzekerdheid

als een prins heb ik me door doornstruiken geworsteld om daar te komen waar men zei dat jij te vinden zou zijn gevochten met mijn zwaard op 't scherpst van de snede door de natuur die bloedde voor hun stilzwijgend verzet wat het mijne deed koken van woede tot het moment daar was van het in oog staan met ontbrak iedere vorm van zelfverzekerdheid…

in de chaos en hectiek vandaag zie ik een sarcofaag die pure rust uitstraalt bij afwezigheid van tijd door millennia gekleurd met trotse zelfverzekerdheid zijn is zo in stand gebleven met alle exhibities uit een rijk vroeger leven het hebben is vergaan in strijd en dwaze oorlogen waarvan de zin ons is ontschoten wie zijn we nog…

op het podium was je zelfverzekerd, stoer en ging je los, maar als je niet op het podium stond was je verlegen. mijn grootste droom was jou te mogen ontmoeten; dat is nu onmogelijk want je bent nu bij de sterren. maar misschien in een ander leven hopelijk. je bent nu in gods handen. ik zal je lieve zachte stemmetje missen.…

zet mijn voeten in balans wil zelfverzekerd lopen naar de overkant fixeer het vaste punt de eerste stap is glijdend staan los van staal kan ik mij niet laten gaan voel het fenomeen word één met tijd en ruimte rol in rust volmaakt een lus zij hebben de loop gezien fragmenten uit bewegen maar niemand heeft mij die volmaakte…

Mijn zintuigen gaan op avontuur zwervend door mijn contacten nu tilt iets mij boven mijn kunnen zelfverzekerd kijk ik achterom wil van geen wijken meer weten de wervelwind van het bestaan trekt aan mij voorbij en fluistert mijzelf leren kennen in al mijn vezels mijn nadenken geeft mij achterdocht het leven duwt mij nog steeds voort…

Vrouwe Natuur drukt de knieën tegen elkaar minzaam en kuis doch met de kin opwaarts, zelfverzekerd, klaar om op portret te worden gezet. Ze kent haar bruisende gestel; herfst is slechts menstruatie, een spoeling, de voorbereiding op een vruchtbaar stoeien.…

verlegenheid je zag niet anders dan genegenheid in ogen die je volgden in het vonken van magie vergat je het publiek jullie schitterden als sterren aan de hemel liefde in mimiek je lichaam was muziek en danste op een melodie die alle mensen raakte en hen tot partner van je maakte ze lazen op je stralende gezicht geluk een zelfverzekerdheid…

Ik zag je lopen Zelfverzekerd door de straten Bewust van je eigen schittering Lopend met een duidelijke bestemming Je liep me straal voorbij Liet me in de regen staan tussen de druppels haren hangend voor mijn ogen Mijn hart hunkerend naar de zon Je ogen diep weggelegd door onzekerheid Verraden het onweer storm op komst Ik zal moeten…

Zelfverzekerd flirt ik met een mooie vrouw, die lief naar me knikte alsof ze iets zeggen wou. Opeens had ik het in de gaten en was het liefst in een hol gekropen want.....mijn gulp stond open.…

Toen ik jou voor het eerst zag voelde ik een steekvlam in mijn hart alles was meteen anders die dag weg was het verleden, een nieuwe start Toen ik jou voor het eerst sprak tintelde mijn tong bij elk woord normaal zelfverzekerd, nu heel zwak mijn angst in verlangen gesmoord Toen ik jou voor het eerst voelde schoot de sterrenhemel aan ons…

Hij leek wel zelfverzekerd, vol met grappen, origineel En nu dan jaren later herken ik niet meer veel Was hij niet steeds meer meegegaan met club en klasgenoten, en tactisch, zich langzaam aangepast niet principieel maar praktisch.…

heb alles gedaan om jou te imponeren auto’s huis en geld een vlotte babbel skivakanties vrienden modisch in de kleren het is niet gelukt jij zocht het jochie dat nog veel moest leren geen zelfverzekerd kijken maar verbazing en verwondering in uitproberen geen stoerheid in het arrogante weten en eigen kwetsbaarheid vergeten…

Zelfverzekerd. Vertwijfeld. Middenin. Een zelfbouwer is een mens, die zichzelf heeft afgebroken. Die als een zelfgeworden ui, de wijsgeleerde rokken, zelf heeft afgedaan. Maskers afgezet. Tot zijn zelfgemaakte ego, niet meer meurt of ruikt. Wat na zelfbouw overblijft, zijn volgens deze dichter, ons eigen jij en ik.…

ze kust hem licht op zijn wang loopt weg een kus als was hij een kind hij wil niet maar kijkt haar toch na. haar zelfverzekerde houding ergert hem hij is weer vrijgezel. zij besliste dat geen duidelijke reden niets wat hij er tegen kon doen haar alleen laten gaan het doek valt the end….…

terwijl de winter koud de temperatuur vriest doorwaait ijzige wind het grijzend haar onstuimig zelfverzekerd stuwt zijn ijzeren wil als in jonger jaren zijn benen in vooruit zijn passen verend vreten het asfalt tegelijk met meters het einder dichterbij met bonkende hartenklop rennen zich zijn spieren langs ruiend het applaus naar…

Die voor de schijn van het tijdelijke in een zelfverzekerdheid verkeert. Die zolang waarde heeft als de uiterlijke houdbaarheid door een ander wordt gewaardeerd. Schoonheid in kwetsbaarheid is als de vlinder van één dag. Die in schitterende kleuren de buitenwereld verblijden mag.…

in het huis van slangetjes en buizen houdt steriel de echte wereld buiten witte jassen stappen zelfverzekerd in de gang die geen einde kent waar het verblijven nooit went omdat je op kamer zoveel weer het laatste nummer bent de zorg op maat is ruim genomen naast het kastje en de muur blijken ook de druiven zuur blijdschap en…

Spoel zelfverzekerd aan, aan de natte oevers van de Rijn Kruip als een soldaat op de kant, hervind je verloren gewaande krachten Herinner de schoot van een madonna Het regenererend vermogen Achter je: schepen in lichterlaaie Het rode licht van een kaars, de bubbels in een Duvel Duivelgezanten, graalridders Wolfmensen, buurtmoeders…

Houd steeds je eigenwaarden, Kijk zelfverzekerd om je heen. Want met een hand vol zelfvertrouwen, voel jij je nooit meer alleen.…

hij komt warempel, daar is ie, de eerste minister hij kijkt en minnestreelt, heel beminzaam lacht voor waar hij hoort toe steekt een hand uit strooit schouderklopjes welbespraakt gebaart hij zelfverzekerd van ‘kweet het al goed, zegt hij wacht dus maar af ontbloot zijn tanden in welwillende lach geen doorkomen aan licht te zwaar…

jouw lichtval inspireerde me jij mijn godin van glas in het koele blauw van zelfverzekerdheid met roodwarme handen die in subtiele strelingen mijn koude huid s-nachts deed branden heb je schaduw gedragen zonder te vragen mezelf gekoesterd aan jou tot de kleuren verschoven jouw verborgen diepte langzaam naar boven kwam en ik…

Teveel, té intens Op het randje staan Voor ik een grens Volledig herken Moet ik als mens weten wie ik ben Moet ik ontdekken Waar ik zélf wil staan Welke muren en hekken Ik over wil gaan Ik zal op mijn bek gaan Foute dingen proberen Ik zal ook weer opstaan En hier ook van leren Het balans evenredig Zelfverzekerd…

doen Je moet beter zijn dan de ander Je familie moet normaal zijn Je moet niet afdwalen Je moet geen fouten maken Je moet dure kleding hebben Om erbij te horen Die Nikes zijn het geld waard Om erbij te horen Je moet niet arm zijn Je moet de perfecte ouders hebben Je moet altijd op tijd op werk zijn Je moet voldoendes halen Je moet macht, zelfverzekerd…

Ben je dan nog steeds die stoere macho of die zelfverzekerde meid? Hoe ben je als niemand kijkt? Een moment kwetsbaar, een moment uit de tijd? Zou ik het mogen zien, misschien? Of maakt dat je onzeker? Is het niet wat het lijkt? Misschien zijn we van binnen eigenlijk allemaal wel hetzelfde Maar willen we dat wel zien?…

Nooit eerder deed zij zich zo voorkomen sensationeel en zelfverzekerd in omvang dromerig leven haar gewassen sieraden op een schoon pad richting haar resort.…

zichzelf gekeerd door spanning geblokkeerd was zij al verleerd wat haar toekwam aan te pakken haar belang niet af te zwakken grenzen aan te geven niet slechts voor anderen te leven gevoed met druk almaar rationeel en zacht te zijn onbemerkt en zonder eigen streven hield zij haar behoeften klein hoog wapperend de schijn van grote zelfverzekerdheid…

schoonheid die jij vanbinnen bent Het was alsof het zonlicht geheimzinnig door de bladeren scheen Jouw gesloten aanzicht waarna alle pracht vanzelf verscheen Eindelijk na al die tijd van dichte knoppen treuren Blijkt de bloem van blad bevrijd en zien wij het gebeuren Iedereen werd stiller daar bij jouw verblindend licht Je straalde zelfverzekerd…

De vorstelijke drietand wil zich scherpen om het kunstwerk onder hem, met sterke naam, zelfverzekerd en trots, toch gehoorzaam, aan de zeekoning te onderwerpen. Scheepsboegen steken krachtig uit het steen, vertellen over strijd en overwinning der Vlaamse stroom, naar woelig verleden heen.…

zij veinsden verdiensten liepen zelfverzekerd naar het tourniquet wilden ongehinderd passeren maar stonden door die ene vraag perplex u bent geboren met helemaal niets van wie heeft u dit allemaal genomen toch niet om met zoveel de weg op te gaan van alle dromen er werd gerekend met plussen en min maar een vergelijk bleef…

Soms knaagt aan mij dat angstige gevoel: Ben ik nou wel de vader van die jongen Die studiebol, die falen heeft verdrongen En zonder dralen afgaat op zijn doel De voorspoed heeft hem luidkeels toegezongen Zelfs voor de heetste vuren blijft hij koel Een zelfverzekerd lachje op z’n smoel Het pad naar boven kent slechts reuzensprongen Examenfeesten…