Alle inzendingen over Zielenpijn

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.…

Chronische ziekte kan een schuilplaats zijn Bij schaamte, schuld en stress en zielenpijn…

Er is geen dieper verdriet dan zielenpijn, en jij hebt het dat weet ik uit jouw schrijven toen ik niet thuiskwam lag je in bed met een ander een man zonder naam met een weerloos gezicht wat jouw brief vertelt is het verhaal van een man zonder naam zijn geest lijkt ouder wijzer door ervaring accepteren van verdriet zijn ziel wordt…

Als kind al kon ze in de Hemel kijken En de gedaanten van de doden lezen De zielenpijn van mens en dier genezen Het wist haar leven zeker te verrijken Ze zag de jaren daarna snel verstrijken Ze werd geholpen door het Opperwezen En Jeshua, ooit uit de dood verrezen, Die wilde maar niet van haar zijde wijken De tijd verstreek, gevuld…

Adem ik adem weer stromen vol met lucht Vrijer wordt mijn lijf in iedere warme zucht Luister naar muziek zwoel relaxt geluid Zielenpijn stil gesust spanning loopt eruit Soms sluit ik mij af even helemaal alleen Orden mijn gedachten door alle emoties heen Kwetsbaar toch sterk dat ben ik van binnen Bang en strijdvaardig is verliezen…

Tussen plooien van emoties waarin zorgen waren verborgen bewoog zacht een sluier heen en weer zag soms de realiteit niet meer nam alles goed in ogenschouw het een en ander glad gestreken bleef hier en daar een valse vouw de diepte kreeg ze niet meer glad de spiegel echter zei het ware deed me openbaren en ervaren dat men ondanks zielenpijn…

zwart water als ondergrond Het leven staat volledig uit In het donkere verbond Zwarte zwanen zo machtig als God In het donker van de nacht Zit ik in het niets op slot En voelt het slapen zacht En dan de zeer lichte gloed van het schijnen van de maan Plots verschenen in mijn zijn Blijkt toch wit te zijn de zwaan En wordt geheeld mijn zielenpijn…

Steeds opnieuw zal dat vonkje er weer zijn wat de dagen gelukkig weerhoudt van zielenpijn.…

wazig matte schijn Wat niet was Niet zal komen Wat veel te vroeg begon Geen schijn van kans Van slagen Een ondergaande zon Een zon die niet meer opkwam Een nacht die donker bleef Geen sterren En slechts antwoorden Die ik mezelf schreef Wat niet was Niet zal komen Niet bedoeld was te zijn Het blijft soms nog schrijnen Een stille zielenpijn…

Zijn wij dan ergens heel hoog in de hemel Of bleek dat enkel religieus gezemel Als pleistertje voor alle zielenpijn? Maar eens komt er een einde aan die pijn En is het leed van iedereen geleden De aarde kent dan enkel nog maar vrede Ik wou zo graag dat ik er dán zou zijn…

De herinneringen laten me weer verdwalen In die alles verscheurende zielenpijn. Vreemd hoe een mens verteerd kan worden Door die haat en nijd van toen. Het heeft zich opgehoopt in al die jaren, Maar ik zou niet weten wat ik ermee moet doen. Het zoekt zich een weg in woord en daad, Wat niet altijd gunstig is.…

De hemel wordt steeds een bewolkte maar zij willen de bermranden tonen, ogen roodoranjegroen wellicht klonen tijd ook in één leven prijzend helpen deze zielenpijn bij de inwoners stelpen.…

hoe zou het zijn zo vlak voor het nacht wordt onomkeerbaar en voorgoed niets meer te zeggen - niets te doen ademnood en zielenpijn alleenzaamheid en spijt en angst - het ergste is de angst die duurt - vrees ik - het langst en - zou je kunnen voelen dat je iemand mist bijvoorbeeld of dat je wordt gemist of erger nog dat niemand…..…

Hoe versterkend is echter het trachten, afgezonderd op een plaatsje, stil en klein, 's werelds varen, eigen vreugd' en zielenpijn te brengen bij de Heer vol milde krachten. Hier is het duister van de eenzame hoek plotseling een stralend verlichte troonzaal, vereerd met allerhoogst Vorstelijk bezoek.…

Is het afglijden met pijn naar een vorm van krankzinnig zijn meteen alzheimer of dementeren niets meer noch minder deels intense zielenpijn. Wat wordt voor de toekomst wellicht soms echt voor dat wezen aan vrezen bespaard op aard, als geruststellend deel van een terminaal geheel. De ijzeren Hein is niet impotent hij heeft gerend.…

We vertrekken van waar we nu toevallig zijn, ervaren samen en alleen die intense zielenpijn. We voelen het huidige, het pure, het intense zwijgen, het verwerken en visualiseren hoe staande te blijven. Het voelt als verhaal wat ook ons hart deed openbreken we ook meteen beetjes mee stierven en adem kweken.…

Wat voorspelt je wachtende zielenpijn? Voorwaarts naar plots opdoemende doelen! Voornemens geuren als smakelijk festijn. Toch begint het brein vragend te woelen, snakt naar schone, verkwikkende poelen in de dorre treitergrage woestijn.…

Hebt geen idee van mijn zielenpijn Mijn tranen gaan gestaag hun weg Mijn ogen kijken anders naar het leven Teleurgesteld vol met ongeloof Ik had je al mijn vriendschap gegeven Kom kijk eens naar binnen in je hart En voel werkelijk naar wat je voelt Ik heb jou ooit anders en zo liefdevol gekend Dit is toch niet wat je met vriendschap bedoeld…

Hoe een huis overeind kan blijven nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven, haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn.…

later wel als de schimmen uit hun verdrinking opveren, ik heb een soort voorbedachte haast, want herinnering is het weinige dat tijd prijsgeeft in mijn deining van ondrinkbare gedachten verdwijnt de einder van het noorderlicht, geen water kan de dorst lessen van kelen uit droogte geboren en voor dood bestemd, vreugde is van korte duur, in zielenpijn…

Ik heb zo goed als niets meer te vertellen de fles is leeg, wat rest is zielenpijn de eens zo blijde geest is knap vereelt slechts bitterheid komt er naar boven wellen mijn rijmpjes zijn inmiddels als azijn De harde bolster van de pit te pellen vertoont geen blank doch slechts gifgroen venijn de toverfluit wordt zelden meer bespeeld wat slagen…

Geen ander mens kan onze zielenpijn bij vlagen daadwerkelijk meedragen of aan ons ruiken. Ik moet wellicht nog vele pruiken en reizen maken, mag het ademen weet ook ik nog even niet staken.…

In dromen hoor en zie ik soms soldaten nog stampen het verborgene, de zichtbare tranen en hun zielenpijn denk ik wie begon waarom toch die zware rampen alsof de ene mens beter dan de andere mens zou zijn. Ja stoïcijns marcheren nu ook elders vast soldaten daar waar hun heersers echte vrede hebben logelaten.…

Geeft een gegraveerde steen ons beelden, iets van vrede 'n geboetseerd herinneringslied, er zingt dagelijks met plezier nu een merel hier, met verwondering die ferm levenskrachtig kan zijn, echte troost mag geven bij nasleep en zielenpijn Welk einde is toch ook weer anders een begin, een zin bevrijdt van alle gedane moeite en druk verwondering…

het leven diepbedroefd verdwaal ik in mijn eigen geest misschien wel op zoek naar mijn kinderlijke ziel een zee vol herinneringen en vele frustraties hobbelige duistere wegen,oneindige velden grimmige gezichten en wazige gestalten kruisen mijn pad geen horizon te bespeuren, geen sprankeltje hoop die mijn hart opnieuw zou verblijden en mijn zielenpijn…

jij krijgt, net als iedereen, in het leven je deel en soms is dat leven hard, krijg je niet zo veel zoek dan naar nieuwe kansen en laat je luchtkasteel voor wat het is het is toch maar gebakken lucht, illusies die je niks opbrengen ga weg en leef, je weet maar nooit misschien heeft dat leven wel meer te bieden dan tranen en verdriet want zielenpijn…

is een kind een dankbaar onderwerp ziet men Vaak is een overleden geliefde een verhaal op zich Vaak is een ziekte een gedicht als vergezicht Vaak, legt de mens zijn ziel zo bloot Vaak, tot in het einde, tot in de dood Maar soms en vaak gaan altijd samen Soms en vaak, zie ik dat de ramen Van de ziel, een poort zijn tot de ogen Zodat zonder zielenpijn…

van solitairen en tegelijk tot een mens onder de mensen behoor In deze glooiende dualiteit leef ik mijn wereld in daad en gevoel, in bijna alles, u weet wat ik bedoel Wat komt en reeds lang gaande is zijn de leergangen over het gemis ook daarin zal een laatste zware bevalling onontbeerlijk zijn Waarschijnlijk met verlichting na zielenpijn…

Schat ik kan van alles aandragen maar dat zal nooit genoeg zijn het doorworstelen van je zielenpijn zal deels een eenzaam pad zijn. Openheid kan antwoorden geven hoe geluk en rouw te verweven.…

maken kan zij goed Of droom'rig luist'ren naar juffen en meneren Als die van geschiedenis verhalen doet Rust en vrede vindt zij pas echt In het wand'len in de vrije natuur Sluipend langs vlaamse gaai en specht Geniet zij van dit zo echt en puur De wind zo teder en fris door haar haren Nooit scheldend of pestend op haar weg Brengt haar zielenpijn…