Umbra Nihili

wanneer mijn laatste ademtocht
ontsnapt op 't onverwachte uur
in mijn gesloten huis
en ik geen kind noch kraai

geen lief om leed te delen
niet mond op mond
niet hand in hand
niet samen sterk

niemand en niets……….
helemaal niets
dan het sterven en ik
hoe zou dat zijn….

hoe zou het zijn
zo vlak voor het nacht wordt
onomkeerbaar en voorgoed
niets meer te zeggen - niets te doen

ademnood en zielenpijn
alleenzaamheid en spijt
en angst - het ergste is de angst
die duurt - vrees ik - het langst

en - zou je kunnen voelen
dat je iemand mist bijvoorbeeld
of dat je wordt gemist
of erger nog dat niemand…..

zou je dat voelen

en dan het diepe graf
waarin je niet wil zijn
die nauwe kist
in het donker van je nacht

zou je dát nog voelen

of…. zou je niets meer
niets, zelfs dát niet ...

Zie ook: http://www.maryama.nl

Schrijver: Marije Hendrikx, 5 augustus 2015

maryama37hotmail.com

Biografie van deze schrijver

angst afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 587