Alle inzendingen over Zoals we zijn.

Het leven verloopt nou eenmaal niet zoals we zouden willen Soms zit het leven tegen, we hebben problemen, Liefdes die niet werken of onbeantwoord blijven Fouten die we maken die ellende veroorzaken Beslissingen die we nemen waar we spijt van krijgen Keuzen uit het leven waarvan we zelf met de gevolgen moeten leven Het leven is vallen en opstaan…

Een nare ziekte, zoals we weten. Onze moeder kent zichzelf maar ook haar dochter niet meer. Het leven wordt steeds mistiger voor haar. Het is moeilijk voor ons, maar ook voor haarzelf, ook al weet ze dat waarschijnlijk niet. De liefde die zij ons gaf was altijd geweldig.…

Zolang we niets vergeten, gaat niets verloren. Laten we dus vergeten, maar alleen zoals we door te praten iets uiterst traag kunnen laten verdwijnen - daar, zie je het, zie je het nog nauwelijks, tegen de zon in?…

Zo kom jij in mijn hoofd dan opdagen, zoals we samen in het gras lagen wonderbaarlijk mooi. Ik moet wel veel aan je denken de laatste dagen. Mijn hart springt weer open en ik denk aan de tijd dat ik nog kon lopen samen met jou ging springen en dansen, ik wat neuriede, jij ging zingen en met mij sjanste.…

zoals hij daar lag zo’n overbodige verfrommelde dag al vroeg in de avond in de prullenbak geworpen geheel in zichzelf gekeerd zoals ik hem vol deernis weer tevoorschijn haalde zorgvuldig wat gladder streek om de tijd die hij nog te gaan had wat op te vrolijken zoals we samen een koude overgebleven gehaktbal aten nog een wijntje dronken…

dag mevrouw, mag ik u interrumperen wil u graag condoleren met het verlies van uw man ben er ondersteboven van hij was altijd zo attent een zeer galante vent met wie ik goed kon praten zoals we soms wel uren zaten af en toe waren het hele dagen dat we samen innig lagen bij mij thuis in het grote bed en nadat ik koffie had gezet begon…

Zoals we zijn ontstaan in een vruchtbaar wonder, is het heelal geboren uit een grote hand, met een kracht, zo bijzonder. Een geboorte vanuit een veelvoudig snoer: drie zijn één, zo ondoorgrondelijk. Als de cirkel sluit, dan is er kracht, een flits, een bazuin. De kosmos dijt uit, echter het lot is dood.…

Een gevoel, een verbinding van onschatbare waarde, Elkaar begrijpen en nemen zoals we zijn, elkaar aanvaarden. Een blik, een aanraking, of een gesproken woord Meer hebben we samen niet nodig, wat we wilden zeggen hebben we allang gehoord.…

schijnt en zoals we weten komt aan alle ellende ooit een eind * getriggerd door de regel en titel van het gedicht 'maar we zouden niet vergeten dat' van Bert Schierbeek…

In gedachten mijn leven overlopen, door menig dal en bergen heen, vaak niet zoals we allen hopen, geloof in het goede verdween. Stormen vanuit alle windrichtingen, voerde mij radeloos heen en weer, geen zin aan al die verplichtingen, "is dit 't leven ?" of is er meer ?…

We van je gewend zijn Zeg je dat deze constatering Van jou eigenlijk een ode is Aan het menselijk brein…

Overstijgt het angstgevoel, jezelf te moeten zijn, wat tevens doel moet zijn, vreemd en verwant als je de vrijheid claimt, klonk het moment van overgang, zoals we onszelf kenden, de klokken te verleiden, de wijzers van het uurwerk te stoppen, de pijn te vermijden, en de tijd te schenden, van onszelf te scheiden, zonder de natuurwetten te…

We spreken de taal zoals we die geleerd hebben. Onze woorden krijgen expressie stemhebbend en non-verbaal. Wie wij zijn wordt spoedig duidelijk als wij spreken; in combinatie met hoe wij ons bewegen verklaren wij ons helemaal. Iedere levensgang kent zijn beperking. Geen enkel mens spreekt in zijn leven de ideale taal.…

Eindelijk het bordje - strand - van een parkeerplaats kunnen we alleen maar dromen, wij vinden nog geen plekje voor een krant. Maar geduld en volharding doet belonen, tevreden zittend tegen Hollands duinenrand zien wij nog net de laatste zonnestralen komen. De zon verzinkt, we gaan zoals we zijn gekomen.…

Daar gaan ze onze dagen Ze palmden allengs ons leven in Ze begonnen er aarzelend aan Tegenover een klein wezen met een immens speels ego kwamen ze nietig en weifelend schoorvoetend aan de deur kloppen We herkenden ze eerst niet als dagen Zoals we achteloos onze tijd namen Daagse geldingsdrang doet ons groeien Kleine mensen worden gestaag…

We wisten, het overlijden komt een keer, De vraag was alleen wanneer. Wij kinderen zorgden dat we bij je waren. Zittend naast je bed of anders in gedachten. Zo rustig en vredig, ja zelfs zo mooi, Zoals we hadden gehoopt, maar nooit konden verwachten. De lichtjes van de kerstboom Zorgen voor gezelligheid.…

Gelegen in de stad Roeselare, wonen we zoals we in ’t westvlaams zeggen: oal te goare. Die inwoners heten we voortaan, “Korenbloemers” daarom is het “O” zo fijn “Korenbloemer" te zijn. Zoals een korenbloem, groeiend tussen korenhalmen, de halmen gaven haar steun, zonder die steun, valt de korenbloem om. Waarom? … daarom.…

We zijn als vrouw het liefst mooi rond, gevormd en geproportioneerd, zoals we allemaal wel eens hebben beweerd. Rondingen op de goede plaats, dus niet erboven en helemaal niet ernaast! Met een haardos het liefst in een prachtige krul, zodat je niet naar de kapper hoeft met tang en meer van dat spul.…

zijn goed zoals we zijn Je zal het zien, dit recept dat werkt altijd…

Vandaag dragen wij jou ten grave Een omstreden strijder voor het geweten Jij schopte tegen de heiligen en het brave Nooit liet jij je een keurslijf aanmeten Nederland zal nooit meer dezelfde zijn Verscheurt is Nederlands trots Het gedogen heeft geleid tot pijn Terreur brak de poldermodel rots Zoals we de dagen nu moeten passeren Vervuld…

we haar hebben gekend, was als lichtend voorbeeld voorbestemd.…

we willen dat we waren Drie decolletés betalen de gratis rekening Een hoog paar pumps tikt elegant richting toilet.…

Overstijgt gevoel, om een gelijke horizon te zien, wat een begin – en tevens eindpunt zou zijn, ook weer vreemd en gênant als je die vrijheid claimt, verwant aan gongslagen van verandering zoals we die in elkaar herkennen, om het mechanisme te verleiden, de wijzers van het uurwerk – tijdelijk - te stoppen, pijn te mijden, die van tijd en…

En heen te gaan - en niets dat achterblijft Dan dingen, die wij meenden te bezitten, En niet ons eigen waren, die als klitten Nog hechten in de plooien van ons kleed, Maar die wij van ons doen, zoals we leed En bitterheid en zorgen van ons deden, Als niet van ons, als dingen van 't verleden...…

zoals we steeds vervluchten in elkaars verschillen en woorden dan toch blijven hangen aan het korte zinnetje “ ik hou van jou dansen duizend vlinders aan de aaneen geregen jaren waar het lijden eenkennig melodieërde doch, het spel herenigde onze fronten en bracht kennis aan de macht van gewoonte die jij trouw volgde alsof de zomer…

druk doen en draven vooral aandacht vragen en jij lijken de tijden voor jou af te lopen of zullen wij zoals we ooit waren elkaar teder sparen en samen reizen lopen door paradijzen wandelen langs bergen dalen met beekjes die rimpelend ruisen verhalen vertellen 's middags de thee weer bestellen dicht bij elkaar samen zorgen…

En heen te gaan - en niets dat achter blijft Dan dingen, die wij meenden te bezitten, En niet ons eigen waren, die als klitten Nog hechten in de plooien van ons kleed, Maar die wij van ons doen, zoals we leed En bitterheid en zorgen van ons deden, Als niet van ons, als dingen van 't verleden...…

werden zo geraakt, dat we wel moesten aanraken zoals we ook steeds geraakt worden door de stigmatisering van homo’s, lesbo’s, Joden, Palestijnen, Marokkanen etc. etc. etc.…

Eindelijk kunnen we het liefdesgeluk samen voorgoed uitleven. Alle nare obstakels zijn opgelost. Positieve energieën ondersteunen ons, zoals we eens samen gebeden hebben om kracht en hulp, zo gebeurt het. Maar we houden het voortaan uiterst geheim, want de jaloerse mensen dulden geen liefdesgeluk.…

Zoals niemand en niets, nergens en nooit. Zoals dit. Zoals jij en ik, ergens en ooit.…