Alle inzendingen over Zwart papier

Weet je, het zijn niet De woorden die je aan Het papier hebt toevertrouwd Die mij wat te zeggen hebben - Zij staren mij betekenisloos aan, Zwart op wit, hooguit van weerloze waarde, Veeleer is daar het wit Tussen je regels, tussen de woorden Die je aan mij schrijft, Dat mij verplettert, Dat mij tot waanzin drijft…

buig ik in een boog een kromming kookpunt, zwart gat treed ik uit, hoog boven alle schoorstenen van de stad dicht ik mijn woorden toe aan papier geduldig, moe was ik jou, jij mij vliegt een meeuw hulpeloos, voorbij…

mag ik ruimte nemen letters zwart parkeren op dit witte vlak wil ze wel centreren zodat ik niet meteen alle beginposities pak maar eigenlijk ontstijgt de inhoud het dun geschept papier want driedimensionaal leest u altijd mijn gedichten hier…

ik link zwart niet aan sterven de kleur die geurt naar lijken. ook zielen kunnen zwerven in 't wit, dat zal hieronder blijken. want zwart als achtergrond, bepaalt hoe andere kleuren zich manifesteren in en rond het heelal, een schitterend en waar gebeuren.…

Schrijf lief praat met de pen schrijf dat wat nooit gezegd kan worden doet praten nog immer pijn lief schreeuw zwart op papier lees mijn lijnen lief van grijs naar oud in huize avondrood lees ik ooit die van jou…

Leven wordt van papier scheurend in duizend stukjes de zin voorbij armen gevouwen rond haar lichaam zichzelf wiegend troostend streelt zij zichzelf als er niemand is slikt bitter zout dagen sluimeren de zwarte pijn voorbij…

al die tijd schreef ze diep in vleesgeworden papier mengt het rood zich met kleurloos zwarte tranen van letters bleef niets meer over enkel de vage indruk van een verleden dat elk moment dreigt heden te zijn en heden te blijven ofschoon de indruk vervaagt na al die tijd…

in kleurenbeeld versleten, vergeten, vergeelde waarheid onaangekondigd dwars door tijd het papier is verfrommeld er is mee gerommeld zwart loopt over in wit als vergeeld wordt gedeeld gladgestreken en geheeld resteert een ingelijst portret gezien en teruggezet blinde vlek…

er valt stilte op een wit papier mijn inktpatroon gevuld met rouw zwarte letters laten zich niet schrijven woorden bevriezen in de lucht ruimte wil niet komen in mijn hoofd beelden blijven van gebroken ogen het naaktgewassen lichaam wacht op kleding en daarna haar kist…

Het laatste uur zijn lippen kust gevangen in papieren lust staat brandend in TL.…

ken uzelf, daarmee ben ik aan de slag gegaan, dagboek begonnen minutieus wat gebeurde vandaag bekeken en uitgeschreven op wit papier met zwarte inkt aan het eind van de dag serieus getwijfeld over het nut van het bestaan tot ik één ding zeker wist hier begin ik nooit meer aan…

het toeval is mij niet vreemd vind soms woordenstromend een vriend maar vaker nog ben ik mijn eigen vijand ontbeer ik pen en papier of ben ik zwart afgeschermd op het moment dat mijn kop de mooiste dingen afscheidt en na vijf seconden brabbel ik een kater ik denk te snel dacht ik even later…

plots dringen zich woorden ongevraagd op de voorgrond rammen zich ellebogend in het nu verlangen - of ik wil of niet - gehoord, gezien gevoeld, geschreven te worden verdrijven steeds zo lang krijsend alle andere gedachten tot zij naar behoren - als zwarte pixels op witte achtergrond of minimaal inkt op papier - vorm gevonden…

Een diplomahouder kan ook tekenen voor de zwarte pagina's in het bestaan. Laat daarom gezondheid en geluk de juiste signalen afgeven. Waarvan geen noodzaak van zwart op wit op gewaarmerkt papier behoeft te staan.…

ik schrijf het witte blad met zwarte streepjes grijs jij zuigt gevoelig letters uit mijn pen combineert ze tot heel mooie woorden zinnen spiegelen akkoorden strofen zijn de melodie in mijn zwart-witte symfonie papier de hemel van plezier mijn hel als vol gekladderd vel vriendin in lange nachten mijn witte toeverlaat als ik moet wachten…

ik schrijf het witte blad met zwarte streepjes grijs jij zuigt gevoelig letters uit mijn pen combineert ze tot heel mooie woorden zinnen spiegelen akkoorden strofen zijn de melodie in mijn zwart-witte symfonie papier de hemel van plezier mijn hel als vol gekladderd vel vriendin in lange nachten mijn witte toeverlaat als ik moet wachten…

Ik maakte heden mijn bureau aan kant en vond daar rijbewijs, bibliotheekkaart, mijn paspoort, sofi-nummer, OV-weekkaart en inschrijving bij burgerlijke stand. Als ik de moeite nam er mee te leurenleuren dan zou ik er zó 14 mille voor beuren!…

Stel U heeft slechts één vel En ieder woord dat u opschrijft Blijft voor altijd staan Heeft u dan het lef Om op dit ene vel Dit mooie, schone, schrijfpapier Een gedicht te schrijven? Heeft u het lef Om te beginnen Zonder het einde te hebben bedacht Zonder dat u zich door de leegte remmen laat? Ik wel Zie hier het resultaat…

Dit landschap van winterzilver zou hij teruggekeerd meenemen - het raam opendraaien en nieuwe dauw binnenlaten decemberkoude laten waaien, frêle lichtstilsel ruimte geven en het verzameld struikgewas de bodem van wakend gras en de gekwetste populieren zwijgend naar binnen gebaren: dit bij elkaar, verpakt in papier zou hij meebrengen voor…

zij had zich morgens al gekleed in de contrasten waarmee zij haar werk deed haar en ogen sprongen uit het wit van verzorging de lach innemend met een gaaf gebit het is druk cliënten kijken vaak benauwd want op papier zijn zij het slachtoffer hier signalerend vraag ik naar de zuster van de prik wel een knik maar niemand herinnert…

afwasteiltje papier dat niet verdragen kan, ook het hart verdraagt het niet en breekt uit verlatenheid, tijd gaat voorbij in stilte, de eerste dag bleef altijd in de winternacht, je houdt het papier in een lasvlam en grijnslacht.…

er bewegen mensen in de geschilderde stad het papier wacht geduldig op een nieuwe streek van de verdwaalde kwast naast een onbekend bed en groene bossen schaamte onder een strak gestreken lucht beamen in dat stille verdriet tranen die de verf verdunnen…

Tja belangrijk zo'n velletje papier, Voor mij wel, lees maar hier.…

Praten, dat zou men dan graag willen 't zou de angst misschien even stillen geen internet, praten zo dan op papier maar doe ik je hiermee wel een plezier?…

Het maantje dat op Sinterklaaspapier U hartverwarmend toelacht door de bomen Schijnt nu van de verkeerde kant te komen De wetenschap vergalt weer ons plezier Madrid zei desgevraagd: 'We zitten fout, Maar er is één excuus,de Sint wordt oud.' Op sinterklaaspapier staat de maan vaak verkeerd afgebeeld. In plaats van een avondmaan is in veel…

een stoet van dichters strompelt in duistere nachten op zoek naar het wijkend woord normale mensen slapen zich niet bewust van al die stakkers die zuchtend blijven zwalken verfrommelde vellen stapelen zich tot zij ten einde raad hun oud papier doos vullen…

'k Voel wat ik voel voor de val zich inzet 'k Liep de tegels d' een na de ander Mij vleiend op het gras onder de druiven Verloor mijn gedicht geleidelijk glans Hoe effectief toch is ware genegenheid Als liefde plotseling uit de lucht komt vallen? Met gesloten ogen slingert het gewelf met enorme lichtflits een lichtstraal naar beneden…

Zwevend over de regels, letters los van elkaar Verbonden door gedachtes, door een schrijvende hand Veel zeggend, of juist niets de leegte opgevuld als een stilte op papier Niets blijft onbeschreven, niets blijft bespaard Geschonden op papier Zoals het in het echte leven gaat.…

Ik heb elk jaar een nogal vreemde kwaal Als eerste op die mooie dag in maart Vlieg ik de winkel in met volle vaart Ik heb ze op de plank staan, allemaal Het is een ziekte, zult u wellicht denken Ik ben verslaafd aan boekenweekgeschenken…

vergeeld papier het handschrift verbleekt armzalig rijk overblijfsel van geschreven gedachten…