Alle inzendingen over Zwarte gat

welkom in de wereld van vele tinten zwart kijk even rustig rond op je gemak kijk en beslis of je de brenger van verlichting wilt zijn op dit scheepswrak…

Aan aandacht geen tekort maar toch eenzaam en alleen dacht dat alles was ingestort zat er gewoon even doorheen In die donkere zwarte nacht heb jij een kaarsje aangestoken daaruit putte ik mijn kracht en werd de zwarte lijn gebroken Heel onverwachts voor ons beide verschenen wij in elkaar´s leven voorzichtig sluit ik de zwarte bladzijde…

Op de rand van het bed zit ik te staren naar de zwarte gleuven tussen mijn tenen. Spuug zat nattevingerwerk…

zwart gemaakt kan hij als geen ander één worden met de duisternis…

als verstrooid dichter in de beschouwende schaduw weef ik mijn gedachten van al dat ontgaat aan licht of zicht of verwachten geborgen en verborgen in de mensenziel u zoudt haast gaan denken is leven slechts zwarte inkt: het vergaren van zorgen ik vertel u van schoonheid van vragende tastende vingers de weelde van ingetogen blijheid…

Bekeken zwart Roet het laatste restje dag tot nacht.…

Het alfabet heeft maar 26 letters, en ieder speelt ermee op zijn eigen manier het gaat niet om het beste of het mooiste maar recht uit je hart en met plezier.…

Niet zwart of wit, maar als beeld van brons. Omdat hun kleur niet belangrijk was.…

na grauwheid zat van zwart zuig ik witte wolken leeg en pak kristallen donzig samen rollebollend over glooien in het snakkend kale land ondergaande zon deelt kleurig naar de nacht waar het achter stilte strandt…

'Waarom kijk je zwart?' Ze zei: 'Ik voel me al zo diep gezonken en nu kom jij. Het zit me extra tegen. Je hebt m'n glas vergif net leeggedronken.'…

gebogen leunt zij voorover, de zwijgende zwarte mantel het hoofd door ellebogen gedragen om de Geest middels deze menselijke pilaren naar bezieling te vragen de houding bidt in geborgen vuur doch ook in deemoed geknield teneinde de beklijfde levensdorst te laven…

De asbak zwart van as De koffie zwart Hmm Totdat ik dacht dat de koffie de asbak was En buiten sneeuwt 't Alles wit…

te bedekken die zwartkop vief de koolmees bewees met verenkrassen Nog steeds dwarrelt de zwarte sneeuw een aardedonkere laag creërend over de verkilde realiteit de undercover agent degraderend tot tandeloze leeuw…

weg uit het vuur dat me aan de schenen is gelegd door een ongenode gaste die zich nestelde in mijn hart en me het dwangbevel oplegt om te lopen in de andere richting en dat in een dwangbuis met een voering van adrenaline ze drukt me kopje-onder in een bad vol hormonen en laat het verleden doodbloeden met ongekend egoisme als van een zwarte…

Het diepste zwart in mijn zijn. De plek waar alle weggestopte gevoelens huizen Van haat, wraak en zelfzucht, Opzettelijk pijn doen... Het slechte van de mens zit ook in mij. Het doet me pijn om mens te zijn.…

Zo zwart kan het zijn, gearceerd door het licht. De ruimte te klein, door liefde ontwricht.. Ik zal blijven wachten, op de dag van bevrijding. Ik zal blijven wachten, tot het ijs zal verworden; tot een zee van rust, in een tijd verlangen... Ik zal blijven wachten op die dag... dat ik niet meer van je hou.…

In de zwarte nacht is een mens aangetreden, de zwarte nachtwolken vlogen, de zwarte loofstammen bogen, de wind ging zwaar in zwarte rouwkleden. 't Gezicht was zo bleek in 't zwarte haar, de handen wrongen, de mond borg misbaar, de nek was zwart een hel was 't hart, van daar kwam het zwarte en worgde haar.…

Alles wordt overschaduwd door schemerig zwart De zon komt niet meer door mijn luchtbel heen De liefde is als een vrucht Zacht en rood is het gevoel Totdat de rijping begint Verstrikt in een web van draden Herken ik mezelf niet meer Veranderd door warmte en genegenheid en pijn Onherkenbaar voor mezelf geworden Waarom kan ik niet met jou Zoals…

in het zwart dat ik de muren gaf zat de dief van mijn perspectief hij reflecteerde geen oeverloze mantra’s waarop ik vroeger al mijn hoop had gezet in eindeloos herhalen dacht ik de toekomst te bepalen door rustig mijn eigen weg te gaan maar stilte kwam oorverdovend binnen met een carrousel van ongekende mogelijkheden ik heb…

Ze is volmaakt blank, behalve de haren En benen, in zijden kousen zwart; Blank ronden de dijen zich weer tot waar een Plek zwart dons ligt als een driehoekig hart. De wind die door ’t bos in zoele vlagen Aanzweeft en de bloemen deinen doet, Schijnt zich meewarig af te vragen, Waarom zwart blank naakter schijnen doet.…

Sint Nicolaas sprak: 'Als in Bolsward mijn intocht conform protocol start, maar Piet is er niet, dan grijp ik een griet en smeer hoogstpersoonlijk haar bol zwart'.…

ik ben een kind van licht heb nooit van zwart gehouden waar zon speelde daar was ik het donker is niet te vertrouwen ik leerde kleuren al heel jong te onderscheiden bleef duister altijd mijden zag het licht weerkaatsen in vele varianten maar zwart bleef dood aan alle kanten waar zijn toch die stralen gebleven of zal het…

opgeruimd en liefhebbend het einde tegemoet, voor je uit alles wit en achter zwart.…

opnieuw wacht hij onder mijn raam herhaalt het wegvallen van tijd wanneer uren nog nauwelijks spreken en mij tot vreemde maken zonder het zelf te weten en met mijn stem op zijn rug, knik ik hem toe het gezwel van stilte in mijn handen hij mompelt nog steeds, voorover gebogen draagt zijn jas op wijzers van de nacht heen en weer, af en…

trap eens een zwartje om een blauwtje te lopen de sympathieke gast vergast en verguist hij is zowaar racist elke pacifist heeft zich vergist er is hier niets dat niemand wist de wereld ieders achtertuin met groenwachters achter elke boom om vast te stellen wie ze daar heeft onder gepiest lachen mag, lachen moet, lachen is gezond, de…

en wit schrijf ik het genuanceerde groen het lichtgroen van de blaadjes lange, ovale en het donker schaduwblauwgroen onder de verdere bossen, en van het jonge, lichte gras dat alles onder de accolade van een grijze hemel, een nuance van zwart en wit, waaronder jij slaapt terwijl ik schrijf…

Een roos die bloeit in de nacht is droevig en zwart haar hart is lelijk geschonden de ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn diep gegroefd geen bij, geen vlinder, die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand houdt haar zachtjes omvouwd.…

Sluit, mijn vriend, de ogen - niet het hart - en aanschouw het slapeloze blinde zwart van mijn berouw…

Omringd door nederige zwarte pieten, kunnen wij elk jaar weer gaan genieten!…

Zonder de zwarte woorden Verpakt in een zichzelf herhalend vers Een ochtend met jou belegen Wat lijkt zwart voorbij Als de lente mij voorleest Uit gezichten; uit gedichten Van kleurrijke woordenbrij…