Alle inzendingen over aard

traag keert hij de wereld de rug toe hemel noch aarde kan hij bewegen hij wrijft modderige aarde over zijn gezicht slechts een korrelig spoor blijft achter in het veld van riet vindt hij wat hij verloren had tussen weten en voelen roerloos op zijn plek van wie is broze eenzaamheid ze is van niemand zij is van…

aarde, in een nieuwe hemel…

het kind weet niet wat de hel is alleen dat zij die veroorzaakt heeft mama bestuurt de aarde dàt is wat het zeker weet de bittere stem van moeder de kilte van het winterlicht het venster op de wereld in de slapeloze nacht wit van vergeetachtigheid zwevend tussen hemel en aarde zingt het plots geen liedjes meer de hel is opgeheven…

de eeuwen heen prachtig gebleven Wie toch beweert dat schoonheid schaadt, vergeet de ware baat, van't aardse paard…

Op aarde zijn de wonden dan geheeld: de mensheid heeft zichzelve uitgeroeid.…

Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Nat van tranen, groeien witte lelie bloemen Naar de kleuren van de regenboog Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Tranendal, "bloeit de papaver bloem" Haar zwarte hart verspreidt over de aarde Ik zie je weer, liggen tussen witte muren Bleke lippen…

Zwanger van water ontdoen grauwgetande flarden zich van hun neerwaarts ijlende last in hunkering de aarde te zogen, landschappen van stromende beken in mistige waas op glas, grijze lappen worden ijler waar blauw tevoorschijn komt, uit diffuus licht wordt zon weer geboren, liefkozend haar aarde als minnares.…

De mannen werkten wat rondom in de aard, als groeven ze een schat, maar kalm en bedaard. Over de aarde was waarschijnlijk alles zo, de wereld, en 't mensgewas ze leven nauw. Ik liep het aan te zien bang en tevreden, mijn voeten als goede liên liepen beneden.…

ons heeft verwekt in zuiver water lucht en aarde…

Ondanks dat je niet meer in "dit aardse" verkeert heb ik door jou toch wel geleerd, hoe onbaatzuchtig vriendschap altijd zou moeten zijn. Ik mis je wijsheid, je kracht maar bovenal je aardse bestaan, dus als ik wegdroom en aan je denk, dank ik je voor dit geschenk.…

zonnebloemen in een aarden vaas stilleven in drie tinten geel vernislagen vermengden zich onlosmakelijk met wie je van origine bent bewogen over verre grenzen reizen uit de comfortzone het fragiele overschrijdt niet langer grenzen het kostbare oude verplant men niet zonnebloemen in een aarden vaas stilleven…

hier kom ik je tegen tussen letters en dichtersdromen een vlinder in de zomerstorm je draagt een mantel van liefde als een fladderlichte omslag gerangschikt in een aardse vorm ik zou met je op willen vliegen het draagvlak verdelen sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven schrifttekens rusten op de wind dwarrelen naar de aarde daar raak…

waar de vruchten van de aarde samen worden gedeeld wordt de warmte van het leven dubbel ervaren…

Om de zon draait de aarde, daarom draait de maan.…

de boer keert het gras het landschap krijgt meer lijnen moeder aarde groeit…

Vrede op aarde is er nog nimmer geweest zal ook niet komen tot de tijd dat iedereen vrede heeft in eigen hoofd…

En als je daar dan bent Zo zonder gedachten Verdwijnt alle aardse pijn!…

Het getroffen zijn, al is de aard tweeërlei, is wat me verstilt.…

Zon over Aarde Vurig licht Liefdesflits Verwaait Diepe wateren Gespleten zijn Mijn Zijn…

met tralies voor de zon gevangen tussen hemel en aarde verkleuren we in schaamte…

Met een nog koude hand liefkoost ontwakende aarde de krakers van het ijskasteel ---------------------------- uit: 'Geen hemel zo hoog'.…

één voet raakt de grond binnen hemelsblauw zweven toch aarde vinden…

We eten allen van de bloem der aarde, een bloem, die ik erg kostbaar noem.…

verscheuren als een wolf het lam Komen duizend engelen door de poorten van Damascus Breken aardse deuren open verbannen kwaad en zijn demonen Brengen eens een Koninkrijk op aarde en de mensen naar het lam terug…

De hemel zelve, in oneindigheid Staat hij luid ademend over de aard’ gebogen En voelt de voeten van de sterren gaan, Tussen de wolkenvodden om zijn lijf. Hij wentelt zich en met hem wentelt om De atmosfeer, luidkeels; aarde en sterren Omarmen zich en worden van één lichaam, Het sterrengoudzand in de aarde dringt.…

van de aarde gekropen om z’n miljard jaar oude botten onder laten gaan in wat de toekomst brengen gaat, ze zeggen dat ‘t erger is dan de pest en Spaan- se griep of oorlog of megameteoriet, iets ergers deed nooit de aarde aan.…

bindt van natuur de open lucht is van iedereen is nooit zeeziek van aard geen gedienstigheid komt er aan te pas (dat naargeestig scheidt) de wind waait waarheen hij wil heeft vrij spel die de aard bedekt van aangezicht geeft zich altijd bloot in de open lucht…

Verkwik mijn aarde keer op keer.…

Dat lijkt heel gek maar op zijn nek voltrekt zich het aardse leven. Wordt zo'n vier miljard jaar aan hem de verantwoordelijkheid gegeven om de aarde in zijn baan te houden 365 en een kwart dagen rond de zon. Zo'n man is onvervangbaar in zijn ongekende ouderdom. Hij kent zijn plicht.…

Genadige Moeder Aarde, alstublieft, we willen nog wat groter groeien. Blijf ons nog wat langer dienen. Heb nog wat geduld.…