125 resultaten.
einde der schepping
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 242 de zon teerde in
speelde haar laatste stralen
in schaarse sporen
van verleden tijd
aarde abrupt in gebaar van gaan
oog in oog staan met het onzichtbare
overal zingt het oordovend
in laatste onzuivere tonen
in de oorsprong van dit alles
is de aarde in een grote gedachte
waarin de tijd de schepping ontmanteld…
Ik gooi wat blokken op het vuur
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 236 Angèle heet ze, Angèle
Haar wijze witte haren
geven haar een aureool
van onoverwinnelijkheid
Als de avond de ruimte vult
met stilte en verwachting,
krult de kat haar rug
tot een boog
en vlijt ze zich bij het haardvuur
Dan sluit ik de gordijnen
en breek abrupt de dag af
De stilte voelt vertrouwd
Ik gooi wat blokken op het vuur……
de smaak van zout
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 51 stamelend jong was ik
ver voor het verdriet
dat groen als gras uit
het niets bijna om de
hoek kwam kijken
abrupt en rijkelijk
welden argeloze tranen op
om beekjes te vormen
die meanderend over
de gladde weg van mijn
gezicht stroomden
troostend bijna kusten
zij mijn rode bitterzoete
lippen mijn mond kende
de smaak van zout…
'Praat-programma'
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 419 Is er iemand die daar aan twijfelt,
want hierarchie maakt van hem koning,
dan zal de reclame abrupt verschijnen
en komt er een einde aan deze vertoning...…
Door dodelijke stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 358 waar plotseling
wind het kabbelend water
striemde tot golven
een vlucht
statige ganzen dook
in gakkende paniek
gezellig geroezemoes
uiteen geschoten werd
door dodelijke stilte
daar verloor
zon haar kracht
werden levens vermoord
dat moment waar
waanzin hoogtij vierde
werd abrupt in bloed gesmoord…
Het klein touche
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 57 ik heb
lippen gekust
in alle kleuren
emoties gevoed
ook weer gesust
in dagelijks gebeuren
het klein touche
proefde in delen
leven en dood
in de abrupte
wisseling van
veilige schoot
waar hergeboorte
geen familie kent is
toekomst onbekend
toch smaken
kussen altijd
weer naar meer
opdat zo de mens zijn
medemenselijkheid…
Tijdbom...
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.691 Plotseling
Onverwacht
Zonder melding
Ze heeft niks fout gedaan;
waarom is haar leven zo abrupt voorbij?
Verdrietig
Gebroken
Nietig
Wat nu met haar twee jongens
zonder papa... te jong stierf ook hij.
Verrast
Te vroeg
Niet eerlijk
Ze wilde net naar haar werk gaan,
maar ineens kwam Hij...…
de blik van het huis
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 287 spreek met mij
in deze defecte dimensie, ik ben nog niet
heengegaan
geef me poëzie
die dromen bouwt, volle manen, vredig
in slaap
veilig
wanneer de torenklok
zijn wijzers terugdraagt naar het kind
in het ongelijke lijfje, abrupt wakker
met vingertoppen
die de ruwe huid herhalen, als tekens van toen
en hetzelfde gebed
geloof…
in schitterend bedrog
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 253 zijn rechte lijnen
ons bestaan
abrupt beeindigd
door een verrre lucht
die ze beknot in verder gaan
een horizon die
rond de aarde spant
en cirkeldraaiend
met geen rechte lijnen
samenvalt in schitterend bedrog
geeft ons optiek
in het geniep van een
vaste voorstelling in zaken
is recht toch eigenlijk de cirkel
waar we nooit uit…
Zonder ellebooggebruik
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 71 ik heb veel
los gelaten
gelukkig kon het me
toen niet meer raken
ladderde wat
voorzichtig naar
maatschappelijke hoogte
zonder ellebooggebruik
pas in hogere
regionen werd
een netwerk vereist om
op de juiste plaats te komen
mijn ambitie is
abrupt gestopt door
een corrupte top
in volslagen egotripperij
ben afgehaakt
in bezinning…
Een nieuwe kans
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 ik zag het
fonkelen dieper
worden in kristal
schaduw donkerde
tijd vertraagde
stilte voelbaar overal
licht weerkaatste
in ogen die ingetogen
het jaar lieten passeren
het halve woord
of een gebaar in
herkenning was het daar
hemel hel en weten
het was er snel maar
ook weer in abrupt vergeten
in ons zoeken
naar balans gloort…
Zomerse prieëlen
netgedicht
2.0 met 67 stemmen 69 ik heb
de bloem
niet geplukt
kon haar niet
zien lijden om
jou te verblijden
een leven
in volle bloei
dat reikt
naar hemel
breekt abrupt
in de groei
ik heb jou
haar uitzicht
laten zien
waar zij leeft
vorm en kleur
aan ieder geeft
zij wiegt
met ons
op de wind
het mooiste kind
uit velen in
zomerse prieëlen
voor haar…
Hectisch virtueel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 56 nog zag ik
vaag haar hand
als in doorzichtig
glas wuifde zij
heel transparant
het charmante
afscheid nemen
verguldde nog
het zeer abrupte
terug moeten treden
er was geen
plaats voor haar
in het snel
wisselende
hectisch virtueel
de techniek
was haar al te veel
op het blauwe ego
toneel waar mono de
dood was van de dialoog…
PECH ONDERWEG
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 484 mijn beide benen dragen niet zo ver
halverwege de eindeloze tocht staken
zij hun moeizame bezigheid trekken
terug in de schoot van moeder aarde
stuiterend vervolg ik mijn straffe route
na korte tijd verlies ik abrupt mijn hoofd
laat beide armen zowel de sterke als
de lange slap hangen rol de steile helling
af…
Kreukelzone
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 3.132 Zon leek eeuwig
elke droom moest
hij steeds volgen
tot hij verdwaalde
steeds verder weg
in de eigen geest
die zij niet meer
kon of wilde volgen
dromen stopten abrupt
kreukherstellende fase
was kreukelzone geworden
te laat vandaag
in overbruggen
van de afstand
tussen haar planeet
en zijn vallende ster
die verder raast
richting…
AFSCHEID
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.465 Ik kan je haten, omdat je abrupt
zowel positieve als negatieve herinneringen
mij ontrooft!!!!
Van binnen word ik verscheurd door twijfel
wat mag ik vasthouden van het verleden????
Wat moet ik loslaten voor mijn eigen bestwil????
Ik voel de snijdende pijn van verloren jaren,
van misleidende dromen.........…
Ochtend kind
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.143 Abrupt uit mijn slaap gerukt
De ochtend nog zo donker als de nacht
Een koude rilling die mijn rug afrolt
Het bed laat zijn veren kraken
Chaos overheerst de ochtendstond
Jij bent mijn wakkere wekker
Met een hels lawaai
Benen en armen die blijven zwaaien
Mijn buren zullen zich nog eens omdraaien
Maar met die liefde die jij blijft stralen…
TV-ACTIE
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.881 drie omroepkwajongens
in de sneeuw op het scherm
beginnen heel enthousiast
te rollen van minuscuul naar
groter en groter en groter
112 miljoen over de breedte
vrucht van veler inspanning
met glimmend gelaat kijkt
bekend/onbekend Nederland
naar het geweldige resultaat
ieder gluurt nog eens goed
naar de immense sneeuwbal
die abrupt door…
Het stralende
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 94 zij
willen bloeien en leven
ik neem je mee naar
de plaats waar zij groeien
zacht door alle seizoenen vloeien
zij openen en wiegen
op de wind die wij voelen
kleuren in warme zon
vertellen in vruchten
hoe generaties vluchten voor
noodweer en onvruchtbare grond
zij overleven en willen
het stralende delen met ons
dat door plukken abrupt…
reikhalzend kijk ik uit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 174 Een nachtvorst of een forse windvlaag,
abrupt een einde.
Toch ben ik sterk, trotseer de wereld,
en laat de wind mij zacht bespelen,
zuig de regen gulzig op,
verrukt over mijn jonge leven.
Reikhalzend naar een nieuwe dag,
een zonnestraal om te verwarmen,
gekwetter en een lieve lach.
Ik leef…
in vloeiend onderkruipen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 317 je danst
telt passen
voor de wals
een lopend samengaan
jij steeds vooraan
waarin de draai
naar rechts te links
wordt uitgevoerd
je danst
de tango met
een passie die
abrupt de adem staakt
gaat in vloeiend
onderkruipen
zachtjes meebewegen
als je partner je verstaat
je danst
het leven in
een slepend ritme
maar verstapt het
swingende…
De aanloop naar Kerstmis
hartenkreet
4.0 met 46 stemmen 4.385 De aanloop naar Kerstmis
zal nooit meer het zelfde zijn
Destijds een sprong in het duister
met onderzoeken en veel pijn
Overgeleverd en reddeloos
vechtend boven willen komen
In een onbewaakt moment
een abrupt einde aan onze dromen
Kerstmis in een kille witte ruimte
daar raakte we elkaar reeds kwijt
de dood werd zacht aangekondigd
slechts…
Geen terugkeer
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 701 moeizaam wring ik me tussen
de regendruppels door richting
uitgang langs de lange oprijlaan
staan mensen zonder gezichten
de ruggen naar mij toegekeerd
stampvoetend op de grond naast
de bomen eikels vallen muziek
van Beethoven wordt gefloten
door het zangvogelensemble
abrupte stilte als ik passeer
wegvliegende zwarte kraaien
krassen…
De verleiding
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.452 Ik die vlucht uit de voorspelbaarheid weet
het gif van de verleiding dringt binnen
steeds verder kronkelend als de rivier
in mijn aderen, effectief en onverwachts
Het breekt abrupt
verkeerde richting vandaag
lang nog staar ik mij na.…
Dwarrelt zacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 131 ik ontwaak
kijk verbaasd
naar het eind van de nacht
iets dwarrelt zacht
in eerste blik
raakt glinsterend het licht
kaatst en zet vaart
verdwijnt abrupt
flitst even later weer terug
waar het speelt langs
muren en grachten naast mensen
die verrast op de tram staan te wachten
het proeft en ruikt
naar anders en nieuw
vandaag is…
Het
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 126 waarachtig waargenomen heb ik U
wezenlijk was ik niet zo voorbereid
ik deed gewoon mijn ding
ging daar helemaal in op
en juist
op dat montere moment
waarop ik even
helemaal niets meer wist
de vele gedachten voorbij
stopte het denken abrupt
vastgenageld werd mijn geest
de blinddoek afgetrokken
en heel even mocht ik zien
de hevige helderheid…
Uit toch al lege handen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 232 abrupt ontwaken of nooit geslapen
in illusie van minimaal gedroomd
hoe dan ook de pijn verdragen
van niet zo, nooit zo, niets van wat
geen moed om 't eerste zonlicht
van morgen alweer te vangen
liever geen wijn maar woorden drinken
uit de tranen van een dichter-
bij gewild te zijn.…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 6.271 Niet abrupt,
zoals bij mijn geboorte,
maar één voor één
zijn alle vezels
losgeweekt.
De laatste tijd
van jouw bestaan
is ons bestaan.
Nooit was ik dichterbij
Nooit was jij verder weg
dan half begonnen
aan jouw grote reis.
Half hakend
naar het aardse leven,
half verlangend
naar de dood,
ben jij dichterbij
dan ooit.…
Ode aan Chesil Beach
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 195 zie ik jou lopen
Verdwijnend aan de horizon
De wind trekt zachtjes aan je kleren
Lopend door de winterzon
Jouw dure schoenen
Stappen op de harde kiezels
Die kleine barstjes trekken in het soepele leer
Je attitude zo rebels
Eens begrepen we elkaar compleet
Deelden we onze dromen
Waren veilig bij elkaar
Niet verwachtend dat het einde zo abrupt…
terra incognita
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 100 ik kijk door het venster
ik zie mezelf staan
op een dunne muur die
die onaards tot de wolken reikt
beneden kijkt niemand er van op
er is geen beginnen aan
van onwaarschijnlijkheden wordt
men kribbig en moe
onverwacht stoot de wind me om
zwiept me van ongekende hoogte
brengt me in een tuimeling waar
geen einde aan lijkt te komen
abrupt…